تویِ فصلِ بی حقیقت
تویِ فصلِ خنجر و خون
ریشه کردم تویِ غربت
فصلِ دوریِ تن از خون
میونِ وسعتِ تنهاییِ من
گل داده ریشه ی من
گلِ مدفون زیرِخاک
که چکیده خونِ من
چیکه چیکه زیرِ خاک... خاکِ غریبه
میونِ این همه تن
تنِ فصلِ بی رفیقی
همه ی تنم پر از چاک...
زیرِخاک...
فصلِ بویِ خاک
فصلِ بویِ خنجر
فصلِ بویِ خونه
فصلِ بویِ مادر
تو عرق ریزیِ روحم
تنِ بی عشقِ جوونم
فریادم زد...
میونِ خونه و من فاصله و فاصله بود
میون فاصله ها خنجرستون شده بود
با دوتا پایِ برهنه میونِ خنجرزار
تک و تنها
اومدم...
تا بویِ مادر
تا بوی عاشق
تا بوی کوچه
تا بویِ باغچه
ریشه ی دوباره ام میون خاکم نشست
میونِ خاکِ خودم
افراشته نشست...