سلام
من از ارادتمندان و دوستداران آقای اصفهانی از همان ابتدا بودم، زمانی که حتی اسم ایشان را نمیدانستم و فقط صدایش را می شناختم.
به نظر من شنونده هم چند آلبوم اول ایشان خیلی خیلی بهتر از موردهای آخری هستند، البته شاید چون برای من خاطره انگیز هستند، شاید، ولی به هر حال این حس و حال رو دارند.
البته با آلبوم بی واژه هم بخصوص، خود آهنگ بی واژه و نسخه ریتم آهسته آن هم بسیار ارتباط بر قرار کردم.
اما همیشه(شاید 10 سالی هست) که حسرت شنیدن آهنگهایی شبیه آهنگهای اولیه استاد در آلبومهای جدیدشان هستم. به نظرم شاید حتی تکرار آنها نیز خالی از لطف نباشد.
نکته:
زمانی که تازه صدای احسان خواجه امیری را شنیدم گاهی فکر میکردم محمد اصفهانی است بعد کم کم با خود گفتم ادای اصفهانی را در می آورد...
اما رفته رفته این آرزو در من شکل گرفت که ای کاش، ای کاش این آهنگ، یا آن یکی را بجای خواجه امیری، اصفهانی میخواند...
اما متاسفانه در آثار اخیر دکتر کمتر مواردی بوده که به سادگی با روح و روان انسان ارتباط بر قرار کند.
به امید بازگشت دکتر اصفهانی به فضای آهنگهای روزهای اول...
(ممنون)