07:30 ب.ظ 2/19 تورو با ژاکت چرک تنها گذاشتم منی که لیاقت نفرینو داشتم تک و تنهام ولی با کفتر چاهی خیالم میره به روزی که تو شاهی نفسم بریده و پر پرواز ندارم دیگه لنگه کفشی نیست که براش تا بذارم بانو ی تو پشت در شکسته بانوی من شبیه یک درخته واسه دلای خستمون تاسف سنگ صبور رفتمون تاسف من کم تحملو به ستم آزردی توی عاشقانه ها بندری آوردی توی پاییز ابرا همیشه پربارن روزای سه شنبه رو یاد من میارن هفته های تلخ ما پر انتظار تلخ اما تو کشتی دلو با یه انتحار تلخ چه کسی باور کرد محسن ما این بود یه روز از زخم زبون یه روز از بندر خوند