واسه یه آلبوم اولی شروع خوبی بود و بهش تبریک میگم.
اما چندتا نکته ...
1_ترانه : ترانه هاش در کل یه جور سطحی بود و فقط حس داشت و بار فنی خاصی نداشت که به خاطر استفاده نادرست از ترانه سرات . تو این آلبوم میتونست از کاهای ترانه سراهای دیگه هم استفاده کنه مخصوصا با توجه به احساسی بودن کاراش میتونست از یک یا دو ترانه سرای خانم تو کاراش استفاده کنه . مهرزاد امیرخانی هم با اینکه ترانه سرای خوبیه اما نشون داد که مرد این که تعداد زیادی از ترانه های یه آلبومو بهش بدن نیست و خودشو تکرار میکنه ما یکی دو تا از کازاش خوب بود و در مورد علی بحرینی هم میتونم بگم که پاشایی از استفاده کردن از ترانه هاش تو آلبوم سود برد و دیدیم که دو تا کاری که توش حضور داره از کارای قوی آلبومه ولی من نمیدونم علی بحرینی با اینکه ترانه هاش خوبه اما متنش خیلی کمه مثل نبض احساس که واقعا کار قوی بود اما خیلی کم بود که باعث میشه با چند بار گوش دادن تکراری شه نمونه این کارای علی بحرینی رو میشه تو آلبوم زندگی من بابک جهانبخش با ترک هذیون دید که اونجا هم خیلی متنش کم بود .
2_ملودی : ملودی کار یکم به تکرار کشیده شده و همون اشتباهی که تو ترانه ها با استفاده زیاد ار کارای امیرخانی کرده تو ملودی هم با استفاده زیاد از ملودی های خودش اینکارو کرده گرچه یکی دو تا کار خوب مثل آرزو و باید کاری کنی هم تو آلبوم بود . میتونست از ملودی های دیگران که به کاراش نزدیکترن استفاده کنه مثل محسن یگانه یا بابک جهانبخش . کارای میلاد ترابی هم جالب و متفاوت بود و حضورش یکی از نقاط قوت آلبوم بود .
3_ تنظیم : تنظم قویترین بخش آلبوم بود مخصوصا تنظیمای میلاد ترابی که حسابی مایه گذاشته بود . خودش هم ثابت کرد که خیلی پیشرفت کرده تو بحث تنظیم و کارای قوی ارائه کرد . تنظیم پازل باند هم کار فوق العاده قوی و متفاوتی بود که از بهترینای آلبوم بود . کار پیمان عیسی زاده هم کا حسی و جالبی از آب در اومد. در کل واسه فنتزی تر شدن آلبوم که به حسش هم کمک میکرد میتونست از کوشان حداد یا فرشاد فارسیان استفاده کنه.
اما مهم ترین بخش کار احساسش بود که عالی بود که اگه یکم تو بحث فنی خودشو قوی تر کنه میتونه به یکی از ستاره های پاپ تبدیل بشه.

*نکته : (این یادداشت فقط نظر شخصی نگارنده بوده و جنبه نقدی ندارد که این کار مستلزم کارشناس مربوط با خود می باشد)
با تشکر مجتبی