محسن چاووشی در موسیقی ما اگر قبلا به عنوان یک پدیده مطرح بود و به مثابه مدخلی مورد بررسی قرار می گرفت، حالا در راستای جریان هایی که می تواند به راه بیندازد قابل بررسی است. من خود آن سیزدهم، اگر اثر اول چاووشی بوده باشد و او حالا و پس از انتشار چند آلبوم دیگر آن را منتشر کرده، نشان از رویکرد استراتژیک او در زیست حرفه ای و هنری اش دارد. تنها نکته ای که دوست دارم به گوشش برسد این است که او با این عنوان «آقای خاص» تا آنجا که می تواند باید مبارزه کند. رفتار او با رسانه ها آن طور که باید استراتژیک نیست ـ چنانچه در رفتار انتشار آلبوم هایش هست ـ تصور می کنم او با چهره نهان کردنش، پوزیشنی را القا می کند که به نفعش نخواهد بود؛ شاید در کوتاه مدت این ابهام و رازآلودگی، توجه ها را به سمتش روانه کند اما همین قدر که مردمی است باید رسانه ای هم باشد، رسانه ای البته نه به معنای بوق و کرنا. مدت هاست دوست دارم با او گفت و گویی درباره آثارش داشته باشم اما بابت رصد همین رفتار رسانه ای اش، پا پیش نگذاشته ام. اگر این کامنت را می خواند، دوست دارم پاسخش به این درخواست را بدانم. ممنون