اشکال اساسی این کار اینه که مرز بین موسیقی اصیل و موسیقی های دیگه رو تفکیک نکرده! چطور ممکنه آهنگ های اصیل رو کنار آهنگ های پاپ و.... قرار داد؟ ضمن این که به نظر من به عنوان یک مدرس آواز در صدر این ترانه ها و صداها بدون شک اولین صدا و آهنگ از استاد آواز ایرن: ایرج است (آلبوم نیاز استادیه شاهکاره؛ آلبوم به یاد فردین؛ آلبوم همه چشم ها به ایرانه و مخصوصا آلبوم حرف نگفته که از همه اینایی که اسم می برین از هر نظر بهتر و استادانه تر با موسیقی بسیار غنی اصیل هست). بعد از استاد ایرج بدون شک آثار اکبر گلپایگانی استاد پرآوازه ایران قرار می گیره که آلبوم عقیق ایشون یه اثر به یاد ماندنیه. آلبوم های دیگه اش هم همینطور. آلبوم ها و ترانه های خوانندگانی چون محمدرضا شجریان (بیداد- همایون) و علیرضا افتخاری (نیلوفرانه)؛ شهرام ناظری (شورانگیر) و چندین خواننده دیگه بدون کوچک ترین تردیدی در صدر بهترین های چهار دهه بعد از انقلاب قرار می گیرن و از آنجا که ارزش هنری-صدایی و سازی آثار پاپ و ژانرهای دیگه به مراتب پایین تر از آثار اصیله؛ این آثار حتما باید در مراتب پایینی قرار گیرند.
اشکال اساسی این کار اینه که مرز بین موسیقی اصیل و موسیقی های دیگه رو تفکیک نکرده! چطور ممکنه آهنگ های اصیل رو کنار آهنگ های پاپ و.... قرار داد؟ ضمن این که به نظر من به عنوان یک مدرس آواز در صدر این ترانه ها و صداها بدون شک اولین صدا و آهنگ از استاد آواز ایرن: ایرج است (آلبوم نیاز استادیه شاهکاره؛ آلبوم به یاد فردین؛ آلبوم همه چشم ها به ایرانه و مخصوصا آلبوم حرف نگفته که از همه اینایی که اسم می برین از هر نظر بهتر و استادانه تر با موسیقی بسیار غنی اصیل هست). بعد از استاد ایرج بدون شک آثار اکبر گلپایگانی استاد پرآوازه ایران قرار می گیره که آلبوم عقیق ایشون یه اثر به یاد ماندنیه. آلبوم های دیگه اش هم همینطور. آلبوم ها و ترانه های خوانندگانی چون محمدرضا شجریان (بیداد- همایون) و علیرضا افتخاری (نیلوفرانه)؛ شهرام ناظری (شورانگیر) و چندین خواننده دیگه بدون کوچک ترین تردیدی در صدر بهترین های چهار دهه بعد از انقلاب قرار می گیرن و از آنجا که ارزش هنری-صدایی و سازی آثار پاپ و ژانرهای دیگه به مراتب پایین تر از آثار اصیله؛ این آثار حتما باید در مراتب پایینی قرار گیرند.