بالاخره واقعییت اینه هر کار هنری مخاطب خودش رو داره یعنی حتی معمولی ترین کارها ولی من نمیفهمم چرا در کارهای اقای قمصری شعر راه خودشو میره موسیقی هم راه خودشو واقعیت اینکه آگه ترانه بود قضیه فرق میکرد ولی شعر جایگاه خودشو داره و اینهمه کار شلوغ و کنترپوانتیک نه آدم از شعر چیزی میفهمه نه موسیقی به نظرم این کار بیشتر نمایشی. ما وقتی تلیفیقهای عالی مشکاتیان، علیزاده،لطفی رو داریم که شعروموسیقی در خدمت هم بودن چجوری میتونیم با این کارا ارتباط برقرار کنیم که یه کار شلوغه و آدم نه از شعر چیزی میفهمه نه موسیقی