برخلاف بعضیا که میگن کارای خواجه امیری رو باید چند بار گوش کنین تا خوشتون بیاد، من هر کاری از احسان شنیدم همون بار اول ازش لذت بردم. تنها کاری که هیچوقت دوستش نداشتم و ندارم پاییز، تنهایی بود.
سی سالگی آلبومیه که دقیقا از روز انتشار پاییز، تنهایی منتظرشم و واقعا ارزش این همه انتظار رو داشت. از همون اولین بار که گوش کردم عاشق تک تک ترک ها شدم و این علاقه هنوز ادامه داره و روز به روز بیشتر میشه. دیگه دلم نمی خواد هیچ آهنگ دیگه ای رو گوش کنم هر روزم با سی سالگی خاطره انگیز میشه. سی سالگی آلبومیه که میشه باهاش زندگی کرد.
مرسی احسان جان که با صدای گرمت آرامش این زندگی شدی.