حسام الدین سراج خیلی وقته که تموم شده.وچندوقتی ست که باشاخه شونه کشیدن واسه بچه های پاپ میخوادخودش رومطرح کنه.یه حرفش هم درواقع کنایه به خودش و سنتی ها ست.میگه (اوایل انقلاب فکر می‌کردم چه‌قدر خوب که همه می‌توانند کار کنند؛ اما حالا فکر می‌کنم که آن آزادی بی‌قید و شرط هم خوب نیست و سبب می‌شود شما نوای حقیقی و کنه موسیقی را دیگر نشنوید.)20سال پاپ ایران رونابودکردندکه اینهامثلاموسیقی درست به خوردمردم دهند.آخرش هم شدحکومت موروثی شجریان وناظری وفرزندان