موسیقی ما- مجید رئوفی: چند ماه پیش، کیهان کلهر پس از مدت‌ها سکوت و دوری گزیدن از عرصه موسیقی داخلی، لب به سخن گشود و از علت‌های دوری‌اش از فضای موسیقی ایران گفت: «جوی بر فضای ارائه موسیقی فعلی ما حاکم است که من دلم نمی‌خواهد وارد آن شوم یا اصلا در آن قیاس شوم. بازار موسیقی ایران و سلیقه ارائه دهنده و مخاطبان آن طوری است که من اصلا دوست ندارم جایی در آن داشته باشم». کلهر از رقابت‌ها و بازی‌هایی نظیر تعداد شب‌های کنسرت، قیمت بلیت‌ها، تعداد حاضران در سالن و... ناراضی بود. می‌گفت‌هیچ جای دنیا از این خبرها نیست. اما از سوی دیگر اظهار امیدواری می‌کرد که به زودی با حسین علیزاده گروه جدیدی را تشکیل خواهند داد و کنسرت‌هایی را برگزار خواهند کرد. کلهر حتی اعلام کرد که کار آوازی هم خواهند کرد و خواننده‌ای را در جمع خودشان خواهند داشت. طی سال‌های گذشته، کلهر عموما با گروه‌هایی نظیر جاده ابریشم به سرپرستی یویوما چهره برجسته موسیقی کلاسیک دنیا در نقاط مختلف دنیا، کنسرت‌هایی برگزار کرده بود و در نتیجه واقعا از فضای موسیقی ایرانی همراه با آواز دور شده بود. علیزاده نیز با گروه‌هایی کار می‌کرد که خواننده نداشتند. همکاری با گروه‌های ضربانگ، هم آوایان و اجرا با ارکستر سمفونیک ناسیونال اوکراین، عمده کارهای علیزاده در زمینه برگزاری کنسرت بود و آلبوم‌های او هم یا به صورت تکنوازی بودند یا به موسیقی متن‌هایی اختصاص داشتند که او برای فیلم‌های سینمایی و سریال‌ها ساخته بود.

به نظر می‌رسید که علیزاده دوست دارد از هیاهویی که بعد از جدایی او و کلهر از شجریان و پسرش ایجاد شده بود، دور شود. از همان زمان هم بود که بحث پردامنه و البته تکراری «خواننده سالاری» در رسانه‌ها مطرح شد و با وجود اینکه به سبک همیشه، نامی از شخص خاصی به میان نمی‌آمد و تمایل نهانی برای به کنایه سخن گفتن در اظهارات مختلف دیده می‌شد، اما مشخص بود که این کنایه‌ها به چه کسی بازمی‌گردد. همه می‌دانستند که منظور کسانی که از خواننده سالاری سخن می‌گویند، شجریان است که به نوعی تنها سالار خوانندگان ایرانی – با فاصله زیاد نسبت به سایرین - در نظر عموم تلقی می‌شود. در این شرایط بود که میان تعقیب‌کنندگان موسیقی ایرانی، شایعات متفاوتی نیز درباره جدایی این بزرگان مطرح می‌شد و همه خوب می‌دانیم که سرعت انتشار شایعه چقدر است. به هر ترتیب، به نظر می‌رسید که جمع شدن دوباره علیزاده، کلهر و شجریان‌ها در قالب یک گروه، امری دور از ذهن باشد.

کلهر هم در آن گفت‌وگو اعلام کرد که پس ازهمفکری با علیزاده، به گزینه‌ای به نام حمیدرضا نوربخش رسیده‌اند که این انتخاب، از همان ابتدا هم با حرف و حدیث‌هایی توام شد. چراکه پیش از هرچیز در نگاه علاقه‌مندان موسیقی، بحث مقایسه شجریان و نوربخش پیش می‌آمد که طبیعتا برای شاگرد جوان شجریان که البته در عین جوانی، تجربه‌های مدیریتی فراوانی را از سر گذارنده، گران خواهد آمد. این بار که کلهر و علیزاده از برگزاری تورها و کنسرت‌هایشان خبر داده‌اند، نامی از نوربخش برده نشده و باید دید آیا همچنان گزینه اصلی این دو بزرگ موسیقی ایران برای خوانندگی در گروه جدید، همچنان مدیرعامل سابق خانه موسیقی است یا خواننده دیگری مد نظرشان قرار گرفته است. آنچه مشخص است این که شجریان، در گروه جدید علیزاده و کلهر حضور نخواهد داشت. این اما تمام ماجرا نیست. کلهر به درستی می‌گوید طی چند سال گذشته که کمیت اجرای کنسرت‌های موسیقی ایرانی زیاد شده، هیچ نگاه و دیدی نسبت به برگزاری یک برنامه متفاوت و جدید وجود نداشته و بیش از هر چیز، به درآمد مالی اجرای کنسرت توجه شده است. مروری بر کنسرت‌های برگزار شده به ویژه از سوی بزرگان موسیقی، به خوبی این مساله را تأیید می‌کند. این مطلب خود، موضوع مهمی است که حتما به آن خواهیم پرداخت. در این میان، نگاهی به سابقه فعالیت‌های علیزاده و کلهر، این امیدواری را ایجاد کرده تا شاید پس از مدت‌ها بتوانیم برداشته شدن قدم جدیدی در موسیقی آوازی ایران را نظاره‌گر باشیم. چه، خود کلهر هم بر این ماجرا پافشاری و قصدش از همکاری مجدد با علیزاده را گام برداشتن در این جهت عنوان می‌کند. او در این مدت، به گونه‌ای، هجران خودخواسته را از سر گذرانده و عرصه را برای کسانی که در این مدت مشکلاتی میانشان وجود داشته، باز گذاشته، اما پس از تجربیات ناموفق این اساتید، حالا نوبت اوست که یک بار دیگر توانایی‌های وی‍ژه‌اش را به نمایش بگذارد.