آمن‌خادمی: همايون شجريان بعداز اجراي موفقيت‌آميز خود در تهران و شيراز قرار است بعداز محرم و صفر در شهرستان‌هاي مختلف ازجمله بوشهر، اهواز، بروجرد به اجراي موسيقي بپردازد.

محمدعلي رفيعي(مدير برنامه‌هاي محمدرضا و همايون شجريان)  گفت: مجموعه آلبوم(آب، نان، آواز) كه تاكنون در اروپا و ايران اجرا شده؛ قرار است به صورت جدي‌تر در شهرستان‌هاي مختلف كه محدوديت اجراي موسيقي و همچنين به صحنه‌ آمدن نوازنده‌هاي خانم را نداشته باشد، اجرا شود.

وي افزود: يكي از سياست‌گذاري‌هاي موسسه دل‌آواز اين است كه تمام اجراهاي موسيقي كه در تهران اجرا مي شود را به تمام شهرستان‌ها ببرد تا آنها هم با موسيقي بيشتر آشنا شوند.

وي، درباره‌ي هدف از اين اجراها گفت: مهم‌ترين دليل اين كار اين است كه سالن‌هايي مخصوص موسيقي و با ظرفيت بالا ساخته شود و بخش خصوصي يا دولتي ترغيب به انجام چنين كاري شود.

رفيعي افزود: هم‌اكنون بيشتر سالن‌هاي شهرستان‌ها ظرفيت 400 – 500 نفري دارند كه مخصوص كنسرت‌هاي كوچك است و باتوجه به جمعيت آن شهر ساخته شده‌اند. اين درحالي است كه با اين كار؛ ضرورت ساخت سالن‌هايي در ظرفيت بزرگتر احساس مي‌شود.

وي در ادامه خاطرنشان كرد: زماني كه ما يك اجرا را با مقدار زيادي هزينه در آمريكا و اروپا اجرا مي‌كنيم؛ چرا نبايد كشور خودمان بتواند از اين امكانات استفاده كند.

به‌گفته‌ي مدير برنامه شجرياني‌ها، قيمت بليت، قيمت اجاره سالن، قانون‌هاي سليقه‌اي و... هنرمندان را از اجرا در تهران و شهرستان‌ها دلسرد مي‌كند.

وي ادامه داد: به فرض مثال قيمت يك سالن ورزشي به شرط پر بودن تمام ساعت‌هايش طي شبانه‌ روز در مقايسه با هزينه‌ بهاي اجاره‌ي آن سالن براي كنسرت از زمين تا آسمان است. همچنين هزينه‌ي اجراي يك صندلي كه در شرايط عادي 300 تا 400 تومان است؛ براي برگزاري كنسرت 800 تا 1000 تومان نيز مي‌شود.

رفيعي، هزينه‌ي برگزاري يك كنسرت در شهرستان(ولو ازنظر مسافتي نزديك به تهران باشد) را قابل صرفه‌ي اقتصادي براي يك هنرمند ندانست و تصريح كرد: هزينه‌ي حمل و نقل، هزينه‌ي اقامت، عدم اجرا در سالن‌هايي بالاي هزار نفر، قيمت پايين بليط(18 تا 25 هزار تومان)، عوارض ازجمله هزينه‌هاي سرباري است كه منجر به مساوي شدن هزينه‌ها با درآمد مي‌شود.

وي افزود: در اين شرايط براي ما بسيار آسانتر است كه يك كنسرت نه در تهران، بلكه در اروپا و آمريكا برگزار كنيم و ازنظر درآمد نيز برايمان بهتر است.

وي، مهم‌ترين مشكل در شهرستان‌ها را براي برگزاري كنسرت به قانون‌هاي سليقه‌اي و شخصي مربوط دانست و خاطرنشان كرد: مشكلاتي كه ما در تهران داريم؛ در مقايسه با مشكلات شهرستان اصلاً به چشم نمي‌آيد.

رفيعي گفت: در شهرستان‌ها قانون‌ها براساس نظرات سليقه‌اي يك شخص مي‌چرخد و نه براساس قانون كلي كه از تهران صادر مي‌شود. به فرض مثال شهر تبريز خودشان از ما دعوت كردند كه در اين شهر روي صحنه برويم اما در آنجا با اين قانون مواجه شديم كه نوازنده‌هاي خانم نبايد روي صحنه بروند اين درحالي است كه ماتوانستيم همين برنامه را در شهرستان قزوين اجرا كنيم.