موسیقی ما – بهمن بابازاده: رضا صادقی سرانجام پس از مدت‌ها در تهران روی صحنه رفت تا پذیرای دوستدارانش باشد. این کنسرت که به همت موسسه «آوای هنر» (به مدیریت محمد جلیل پور) برگزار شد، حاوی نکات جالب توجهی بود که برخی از این نکات در نوع خود عجیب و پر ماجرا بودند. صادقی با «داشتم فراموشت می‌کردم» روی صحنه آمد تا برنامه‌اش از همان ابتدا انرژی زیادی را به حاضرین در سالن بدهد.

او مثل همیشه در ابتدای برنامه‌اش از حضار خواست به احترام «اونایی که رفتن تا ما باشیم» ایستاده 15 ثانیه دست بزنند و در ادامه یاد بزگانی چون ناصر عبداللهی، همایون خرم، احمد شاملو، ناصر حجازی، فروغ فرخزاد و ... را نیز گرامی داشت. صادقی در بخش دیگری از صحبت‌های اولیه‌اش هم گفت : «نگاه خاص خدا به من بوده که امروز افتخار دارم باز هم بعد از مدت‌ها در برابر شما باشم واز انرژی نگاهتان، سرفراز شوم. امشب می‌خواهم کاری کنم که بهترین اجرای زنده‌ام را با انرژی شما تجربه کنم.» ممنونم، بی خداحافظی، بخند و تیتراژ سریال دودکش قطعات بعدی برنامه بودند. وی در ادامه رو به همه گفت : «در این لحظه می‌خواهم یک تِست خاطره شناسی داشته باشیم و می‌خواهم ببینم چقدر با خاطره‌هایتان زندگی می‌کنید.» صادقی با گفتن این جمله سراغ قطعه «مشکی رنگ عشقه» رفت تا مشخص شود با وجود گذشتن سال‌های زیادی از تولد این قطعه، این اثر همچنان جزو آثار پرطرفدار اوست و مهر و امضای این خواننده و طرفدارانش همچنان با قوت خود در دل خیلی‌ها باقی ست. پس از آن رضا صادقی با خواندن شعری زیبا برای مخاطبان، به اجرای قطعه «کفش آهنی» پرداخت.

همچنین این خواننده پیش از اجرای ترانه «نترس» گفت: «خدای ما، خدای لبخند، شادی و خوبی‌هاست و در بدترین شرایط زندگی به ما یادآور می‌شود که در کنار ماست و ما را یاری می‌کند.» و سپس به اجرای این قطعه پرداخت که به گواه بسیاری، جزو قطعات محبوب آلبوم آخرش بود. «روم نمیشه» و «چقدر دوست دارم خدا» از قطعات دیگری بود که در سالن اجرا شد.

نکته جالب قطعه «روم نمیشه» این بود که صادقی گفت برخی قطعات برای من پر از خاطره هستند و درباره این قطعه باید به شما بگویم که من برای اولین بار در 7 سالگی دلم لرزید و عاشق معلم ام شدم! یک بار هم به او گفتم که چقدر دوستش دارم و این قطعه برای من به نوعی تصویری از آن خاطره بکر را دارد... کنسرت صادقی با دو قطعه بندری و ریتمیک گرمی خاصی به خود گرفت و استقبال از این آثار جوری بود که خیلی‌ها خواستار تکرار اجرای این قطعات شدند.

نوازندگان گروه «مشکی پوشان» در این کنسرت «امیر شهابی» کیبورد، «فاضل پیش» گیتار کلاسیک، «دارا دارایی» گیتار به یس، «مرتضی کریمی» عود، «علی شهبازی» گیتار الکتریک، «میلاد عالمی» ویولن، «مهرداد عالمی» ویولن سل، «رامین دروری» ساکسیفون، «رضا آذرنژاد» و «علیرضا میرآقا» ترومپت، «حسین شریفی» ترومبون، «ناصر رحیمی» و «سعید صارمی» پرکاشن، «آرش مقدم» درامز و «پوریا نیکپور» پیانو و رهبر ارکستر بودند.

علی انصاریان، آریا عظیمی نژاد و امیر حسین الله یاری نیز از جمله مهمانان این برنامه بودند.
 

• حاشیه

* شاید عمده‌ترین و بزرگ‌ترین حاشیه این برنامه این بود که صادقی مثل اجرای قبلی‌اش در تهران، آثار آلبوم‌های قدیمی خود را اجرا نکرد تا مشخص شود مشکلات او و شرکت طرف قرارداد قبلی‌اش، همچنان به قوت خود باقی ست. البته این خواننده چند قطعه از این آثار را به شیوه ای جدید اجرا کرد و آن هم عبارت بود از اینکه مثلا روی ملودی قطعه «ممنونم» شعری جدید سروده شده بود تا به هر حال به نوعی یادی از قطعات ماندگار قدیمی‌اش شود.