رستاکی‌ها به صحنه باز می‌گردند

با برگزاری کنسرت پاییزی در برج میلاد؛

موسیقی ما - گروه موسیقی «رستاک» که با انتشار آثاری با تِم موسیقی محلی نقاط مختلف کشور، میان مخاطبین این سبک مورد توجه واقع شده، در تهران کنسرت برگزار می‌کند.

این گروه که تا کنون آلبوم‌های «رنگواره‌های کهن»، «همه‌ی اقوام من» و «سرنای نوروز» را روانه بازار کرده و کنسرت‌های موفقی در تهران و شهرستان‌ها برگزار نموده، به همت موسسه فرهنگی هنری «آوای هنر» به مدیریت «محمد جلیل‌پور» به اجرای زنده ی آثار مختلف خود در پایتخت خواهد پرداخت و محبوب‌ترین قطعاتش را برای مخاطبین خود به اجرا در خواهد آورد.

به گزارش «موسیقی ما»، کنسرت گروه رستاک، 13 و 14 مهرماه 1393 در مرکز همایش‌های برج میلاد تهران برگزار خواهد شد. بلیت فروشی برای این کنسرت از طریق سامانه 84200 صورت می‌گیرد.

گفتنی است در گروه رستاک، «سیامک سپهری» سرپرستی گروه و نوازندگی تار را بر عهده دارد و فرزاد مرادی (خواننده، نوازنده دوتار، سه تار، قوپوز و تارباس)، بهزاد مرادی (خواننده، نوازنده دف، دهل، نقاره و کوزه)، پیران مهاجری (عود و دهلک)، اکبر اسماعیلی پور (تار)، محمد مظهری (کمانچه)، سارا نادری (دوتار، سه تار، رباب، نقاره و تنبک)، یاور احمدی فر (دف، دایره، دهل و پیپه)، یاسر نوازنده (بالابان، قرنه، نی، دوزله و دونلی)، نگار اعزازی (دف، دایره و دهل)، نیما نیک طبع (دف، دایره، دهل و پیپه)، امید مصطفوی (تنبک)، بیتا قاسمی (قیچک)، مائده دوستی (کمانچه آلتو)، صبا جمالی (قانون) و سپهر سعادتی (کنترباس) سایر اعضای آن هستند.

منبع:

موسیقی ما

نویسنده:

آرتین ولی الهی

تاریخ انتشار : دوشنبه 3 شهریور 1393 - 23:02

گروه رستاک

افزودن یک دیدگاه جدید

نه و هرگز علی محمدی

ماه من فرهاد فنائیان

شال کاوه آفاق

تجسم یک رویا فرید ابراهیمی

بهار گروه رستاک

بی محابا محمد معتمدی

دیوار و چین هاله سیفی زاده، بهرخ شورورزی، حسین پیرحیاتی و مصطفی راغب علی قمصری

شانزلیزه فرزاد فرزین

اوج حمیدرضا قربانی

و اینک عشق بابک رادمنش

به قول خودت جاوید نصیری

شمال و جنوب گروه کروک

جز عشق نمی‌خواهم علیرضا عصار

بی گمان عشق فرشید کاشانی

تلاطم سهیل حسنوی

امشب کنار غزلهای من بخواب همایون شجریان

گردش جام میروحید رادفر، میرتوحید رادفر

آنجا که بال فرشته می‎سوزد مقتدا غرباوی

سربلندان علی اصغر شاه زیدی، قاسم رفعتی، مظفر شفیعی، حسین علیشاپور، محمد معتمدی، بامداد فلاحتی، اشکان کمانگری، سروش بخشش، امیرحسین مدرس محسن جلیلی

ته خاطری اکبر رستگار

لیست کل آلبوم‌ها

نقد و بررسی

سلسله یادداشت‌هایی درباره فرم در آواز ایرانی و نسبت آن با محتوا - 1

ادویه یا خود غذا؟

[ مهران مهرنیا - نوازنده، آهنگساز و مدرس موسیقی ایرانی ]

هنر شیوه‌ای دیگر از بیان است. گاه بسیار واقعی و عینی -همچون معماری و نقاشی- و گاه به غایت انتزاعی -همچون موسیقی‌های بی‌کلام. بیان ناگزیر است از رعایت «فرم» برای ارائه روشن‌تر و رساتر «معنی» و «محتوا». مقوله فرم به حدی اهمیت دارد که در تئاتر و برخی بزرگان آن رشته هنری، آن را مقدم بر محتوا می‌دانند؛تا جایی که «یرژی گروتفسکی» (1933-1999) کارگردان بزرگ لهستانی می‌گوید: «تئاتر فقط یک فرم است». شکسپیر نیز در «هملت» از زبان جوانی که به گروهی بازیگر آموزش می‌دهد، سعی دارد بگوید

ادامه

نگاهی به اجرای آنسامبل کارگاه موسیقی باروک تهران در تالار رودکی

سفر به یادماندنی در پهنه زمان

[ بابک ولی‌پور - مدرس و نویسنده حوزه موسیقی کلاسیک ]

مواجهه با هر اثر هنری اصیل می‌تواند در حکم یک سفر باشد؛ سفری درونی فراتر از زمان و مکان. آنچه در این سفر پیش می‌آید، چندان قابل پیش‌بینی نیست. سیل افکار و کنجکاوی پیرامون اثر -و احتمالاً صاحب اثر- سطحی فراتر از سرگرمی را به میان می‌آورد. این سفر، هر بار از مسیر و چشم‌اندازهایی متفاوت می‌گذرد. پس جای تعجب ندارد که با شنیدن یک اثر موسیقی در زمان‌های مختلف، احساسات و افکار متفاوتی را تجربه کنیم. آنها که علاقه‌مند به موسیقی کلاسیک هستند و به دنبال فرصت‌هایی برای شنیدن اجرای زنده و احیاناً همسفر شدن با آن، خوب می‌دانند که در کشورمان فرصت چندانی برایشان نیست. هرچه‌قدر هم که سرمان شلوغ باشد و ...

ادامه

برایِ هشتاد و سومین زادروز استادِ استادان «احمد پژمان»

کسی که مثلِ هیچ‌کس نیست

[ مانی جعفرزاده - آهنگساز و مدرس موسیقی ]

دَه دوازده سال بعد، تا مرا دید، گفت: «امّا آن والسی که نوشته بودی، خیلی بد بود!»
در آن لحظه من بیشتر از سی سال داشتم. در فاصله‌ی آن سال‌ها درس خوانده بودم؛ کلی کار نوشته بودم؛ آن روز هم رفته بودم استودیو «کرگدن» که یک موسیقی فیلم ضبط کنم؛ غافل از آن‌که استادِ روزگار نوجوانی‌ام آن‌جا حاضر است. حیران ماندم. گفتم:
- آقا! شما هنوز یادتان است؟!
گفت:
- مگر چیزی از یاد من می‌رود؟

ادامه

به مناسبت زادروز استاد «احمد پژمان»‌

«پژمان» آهنگ‌سازی تاثیرگذار و بانی موسیقی ملی ایران است

[ هوشنگ کامکار - آهنگساز و سرپرست گروه کامکارها ]

ایامی که در سنندج بودم از طریق مجلات موسیقی با نام آهنگسازان بزرگ ایران از جمله استاد « احمد پژمان» آشنا شدم؛ زمانی که اولین بار سال‌های 1350 به بعد در دانشکده هنرهای زیبا ایشان را دیدم و از محضرشان اصول آهنگسازی را آموختم؛ چهره مهربان و فروتن او با آن‌همه دانش موسیقائی برایم تا به امروز سمبل هنرمندی واقعی و بزرگ بوده است . همان‌طوری که از آثارش پیداست؛ او علاقه وافری به انواع موسیقی ایران خصوصا موسیقی های محلی وغرب ایران دارد که در واقع هسته اصلی اکثر آثارش است. او را می توان اولین آهنگسازی در موسیقی ایران دانست که آثار ارزشمندی برای سازهای ایرانی با استفاده از ملودی‌ها و تم های کاملا ایرانی و به‌کار گیری انواع تدابیر آهنگسازی علمی وفنون چند صدائی نوشته است؛ به‌عبارت دیگر اولین آهنگسازی است که علم چند صدائی را وارد موسیقی سنتی ایران کرد . ...

ادامه

از فوتبال و جادویش که تنها جایی است که فقیر و غنی به یک چشم قضاوت می‌شوند

روزگارِ فوتبالیِ خُلق‌های تَنگ

[ مانی جعفرزاده - آهنگساز و مدرس موسیقی ]

فوتبال یک دل‌مشغولیِ عوامانه نیست؛ هرکه گفته بی‌خود گفته، حالی‌اش نبوده‌است. این مثلِ آن است که کسی بگوید موسیقی یک تفریحِ عوامانه است که خُب حرف پَرتی‌ست برآمده از ذهنی پلاسیده. نویسنده‌ی این سطرها مدّت‌هاست پیشِ خودش به این نتیجه رسیده‌است که هیچ پدیداری، در ذات نمی‌تواند عوامانه یا نخبه‌پسند باشد. هرچیز را هم می‌شود عوامانه دید و هم می‌شود نخبه‌وار سنجید. این بستگیِ تام دارد به نگاه کسی که رودرروی آن پدیدار ایستاده است. فوتبال از منظر بسیاری، پدیدارِ نخبگان بوده‌است. تاریخ روشن‌فکری ایران در سال‌های چهل و پنجاهِ خورشیدی، پُر است از نام روشن‌فکران عمده‌ای که همه‌ی عمرشان را سیگار کشیده‌بودند و چایی خورده‌بودند و...

ادامه

پاسخی به نقدهای منتشر شده در خصوص ترانه «یازده ستاره» تیم ملی فوتبال در راه جام جهانی

منطق شعر منطق ریاضی نیست

[ احسان افشاری - شاعر و ترانه‌سرا ]

سنت نقد در سرزمین ما‌ همواره مرز گمراه‌کننده‌ای با داوری‌های سلیقه‌ای داشته است. من به‌عنوان یک محصل ادبیات و شاعری که خلافِ موهای سپیدنکرده، دفترهای بسیاری سیاه کرده، همواره در داوری‌ام‌ در قبال کار خودم و دیگران جانب صداقت و صراحت را گرفته‌ام و نه‌تنها از نقد علمی و اصولی استقبال می‌کنم‌، سهل است که نفرین و آفرین‌های راه و بیراه را هم بر سر چشم می‌گذارم. این متن نوعی ادای احترام‌ به تمام عزیزانی است که در قبال ترانه «یازده ستاره» مطلبی نوشته‌اند. پیشاپیش مراتب قدردانی‌ام را نثار دوستان هنرمندم سالار عقیلی و بابک زرین می‌کنم که در‌ تمام مراحل تولید اثر، در نهایت وسواس و جدیت، با رسالت ملی‌شان برخورد کردند. همچنین تمام‌قد سربه‌زیرِ لطفِ اهالی شعر و ادبم که با پیام‌های مهرآمیزشان قند در دل من و «یازده ستاره» آب کردند.

ادامه

درباره‌ی «داماهی» و هویت موسیقایی یگانه‌اش

معجونی از ریتم و اندیشه

[ حسین قلی‌پور - پژوهش‌گر ترانه ]

موسیقی ما - 1) موسیقی و زبان رابطه‌ی تناتنگی دارند. از بررسی‌ها و مجادله‌های دور و دراز در این باره در تاریخ موسیقی و زبان‌شناسی که بگذریم، به این نکته‌ی ساده می‌رسیم که امروزه در تشریح و توصیف و تمجید و یا نکوهش یک قطعه‌ی موسیقی، لاجرم از زبان در صورت گفتاری یا نوشتاری بهره می‌بریم. مجموعاً همه‌ی احساسات‌مان درباره‌ی یک قطعه‌ی موسیقی، یک گروه موسیقی، یک ساز و... را در قالب مجموعه‌ای از کلمات می‌‌ریزیم تا با نفرات دیگر هم در میان بگذاریم.

ادامه

برای ناصر چشم‌آذر و روح بی‌قرار و سرکش‌اش

با تو بدرود، ای مسافر، آقای عشق

[ آرش نصیری - روزنامه‌نگار، مدیر و مجری برنامه هزار صدا ]

یک روز بارانی بهاری، قاعدتاً باید روز دل‌انگیزی باشد؛ اما این بار فرق داشت و ناگهان باران عشق بند آمد و بانگ برآمد که خواجه برفت:
از شمار دو چشم یک تن کم
وز شمار خرد هزاران بیش
و در آن جمعه بارانی بهاری، موسیقی پاپ معاصر ایران یکی از بزرگ‌ترین نمادهایش را از دست داد.
حالا دیگر می‌توانم بنویسم استاد ناصر چشم‌آذر. خودش اگر بود -با همان طنزی که نزدیکانش به یاد دارند- می‌گفت نگو استاد و بعد که می‌گفتی اگر شما استاد نیستی پس چه کسی استاد است، برایت اسامی ‌تعدادی از بزرگان و اسطوره‌های موسیقی ایران را ردیف می‌کرد.
می‌گفت: «خواهش می‌کنم هرگز به هیچ‌کس و حتی خودتان جایگاه ندهید. جایگاه ما بیش از آن‌چه هستیم، نیست.»

ادامه

آرشیو