حالا نیم‌قرن می‌شود که نوای موسیقی کردی را در نقاط مختلف ایران و دنیا به اجرا گذاشته‌اند... فرزندان استاد «حسن کامکار» شاید فکرش را نمی‌کردند شب‌هایی که همراه پدر کنار حوض کوچک خانه‌شان موسیقی محلی کُردی تمرین می‌کردند، روزی بتوانند این موسیقی را در تالارهای بزرگ و مهم موسیقی آمریکا و اروپا به اجرا درآورند و آن را همراه با ارکسترهای موفقی مانند سمفونیای لندن و ارکس‌تر سمفونیک «مالمو» ی سوئد به اجرا بگذارند.

سال ۱۳۴۴ برای اولین‌بار استاد حسن کامکار به همراه فرزندان خود هوشنگ، بیژن، پشنگ، قشنگ و ارژنگ در سنندج گروه موسیقی کامکار‌ها را تشکیل داد و این گروه از‌‌ همان سال برنامه‌های متعددی را در باشگاه افسران، مدارس و تالارهای شهر سنندج اجرا کرد.

در سال‌های بعد به همراه محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و تنی چند از دیگر هنرمندان، گروه‌های «شیدا» و «عارف» را تشکیل دادند و توانستند کنسرت‌های موفقی را با خوانندگی شهرام ناظری و محمدرضا شجریان به اجرا بگذارند.

اولین کنسرت‌های رسمی فرزندان حسن کامکار با نام «گروه کامکار‌ها» در اوایل دوران پس از انقلاب در مجموعه آزادی و تالار وحدت اجرا شد و این گروه پس از آن توانستند کنسرت‌های متعددی در داخل و خارج و در تالارهای بزرگ و مهم موسیقی آمریکا و اروپا به اجرا درآورند.

اما «کامکار‌ها» دیشب که به کرمانشاه آمدند، خبری از سالن کنسرت و موسیقی نبود و مثل خیلی از بزرگان عرصه موسیقی و مثل‌‌ همان شوالیه معروفمان که به کرمانشاه آمد، راهیشان کردیم بروند در ورزشگاه اجرای برنامه کنند!

باز باران... نمی‌دانم چرا همیشه این وسط یک مقصر بی‌زبان پیدا می‌شود این تاخیرهای همیشگی را بندازیم گردنش... ساعت ۱۸ و ۳۰ دقیقه در خبر‌ها نوشته می‌شود، ساعت ۱۹ در بلیت‌ها درج می‌شود و بالاخره ساعت ۲۰ اجرای کنسرت آغاز می‌شود! و بعد مجری کنسرت در کمال خونسردی اعلام می‌کند باران می‌بارد، برای اینکه بقیه از راه برسند یک ساعتی باید تحمل کنید!

نشستن در ورزشگاه برای گوش دادن به کنسرت موسیقی را تحمل می‌کنیم و اگر تاخیر برگزاری کنسر‌ت‌ها را تحمل نکنیم چه کار کنیم؟! این حکایت همیشگی برگزاری کنسرت‌های ما شده و حالا تاخیرهای چند دقیقه‌ای جای خود را به تاخیرهای ساعتی داده و موجب شده تا بسیاری علاقمندان علی‌رغم هزینه‌ای که برای بلیت پرداخت کرده‌اند نتوانند تا پایان نظاره‌گر اجرای کنسرت باشند.

از این‌ها که بگذریم بازهم کامکار‌ها در ورزشگاه و به دنبال این تاخیر طولانی خوب توانستند اجرای برنامه کنند و شرمنده علاقمندانشان نشوند، هرچند به درازا کشیدن بخش اول موسیقی سنتی این گروه خارج از طاقت افرادی بود که آمده بودند تا از گروه کردزبان کامکار‌ها موسیقی محلی کردی بشوند.

اما بخش دوم اجرای این گروه موسیقی که گروه با تعویض لباس‌های خود از پوشش مشکی و سفید به لباس‌های رنگی محلی روی سن آمدند و موسیقی‌های خاطره‌انگیز و شورانگیز کردی مثل «عزیزم تو گلکمی» را به اجرا گذاشتند توانست حال جمعیت را به حدی خوب کند که فضای ورزشگاه و تاخیر‌ها و خلاصه همه چیزهای ناخوشایند اجرا را از یاد ببرند.

آهنگ‌های کردی شور و هیجانی که بخش اول اجرا از جمعیت گرفته بود را به سالن برگرداند و جمعیت با تشویق‌های مکرر گروه را در اجرا همراهی می‌کردند.

کنسرت کامکار‌ها که با تلاش انجمن موسیقی کرمانشاه برگزار شد، مثل همه کنسرت‌های دیگر پایان یافت، اما قطعا روند اجرای کنسرت‌ها در کرمانشاه ادامه دارد و باید داشته باشد و فکری بکنید تا دیگر شرمنده نشویم از اینکه بزرگان موسیقی را که فقط به افتخار مردم کرمانشاه به استان آمده و اجرای برنامه می‌ کنند را راهی ورزشگاه کنیم.