پرنده :
نگران بودم الان کجای این شهری
نکنه راه خونمونو گم کردی
یا اگه دلت هوای خونمونو کرد
تا کجای راهو اشتباه برگردی
نگران بودم آه می کشیدم از ته دل
من به جای هردومون غصه می خوردم
انقدر فکر تو بودم که زخمامو یادم رفت
انقدر که نفهمیدم کی و کجا
کی و کجا مردم ...
♫♫♫
منو این جوری به خاطرت بسپار
یه پرنده که غصتو می خورد
یه پرنده که منتظر نشست و نشست
یه پرنده که کنج لونش مرد
♫♫♫
منو این جوری به خاطرت بسپار
یه پرنده که غصتو می خورد
یه پرنده که منتظر نشست و نشست
یه پرنده که کنج لونش مرد ...

جالب بود