بهداد بهرامی آلبوم «آخرین لبخند» را اجرا کرد
انتشار یک آلبوم 11 دقیقهای
موسیقی ما - «بهداد بهرامی» آلبومی با زمانی غیر متعارف منتشر کرده است. او مشغول کار روی آلبومی با مدت زمان استاندارد بوده؛ اما در حین کار به این مساله فکر میکند که بعضی از قطعات کوتاه، میتواند برای خودشان هویت مستقلی داشته باشند و به عنوان یک آلبوم جداگانه معنا داشته باشند و حالا او «آخرین لبخند» را در 11 دقیقه منتشر کرده است.
«بهرامی» میگوید: «این ایده برایم جذاب شد که آلبومی با مدت زمان غیر متعارف تولید کنم. ضمن اینکه این کار از دیدگاه مخاطب هم به نظرم جالب آمد. این نامتعارف بودن زمان می توانست برای مخاطب خاص جذابیت داشته باشد و از طرف دیگر مخاطب عام هم که حوصلهی چندانی برای گوش کردن به موسیقی بی کلام ندارد، میتواند با این اثر ارتباط بیشتری برقرار کند.»
به گفتهی بهرامی، محوریت این آلبوم ساز پیانو با نوازندگی خودش است؛ ضمن اینکه از ساز های ویلن، ویلنسل و گیتار الکتریک هم در آنها استفاده شده و نوازندگان شناختهشدهای مانند مازیار ظهیرالدینی، کریم قربانی و نیما قهرمانی در آن حضور داشتهاند و در سه قطعهای هم که نیاز به ارکستر زهی بوده است، به دلیل کمبود امکانات از صدای سمپل استفاده کرده است. او دربارهی فضای آلبوم میگوید: «فضای آلبوم با توجه به نامش، حالت رمانتیک و رومنس گونه دارد. البته در بعضی قطعات تا حدی از این فضا دور می شود و این کار به خاطر ایجاد تنوع و همچنین حالت داستانی آلبوم هست. طوری که انگار تمام قطعات یک داستان عاشقانه را با فراز و نشیبهای خاص آن حکایت می کنند؛ ایهامی که در اسم رومنس هست؛ هم به معنای رمان کوتاه و هم نوع خاصی از موسیقی این امکان رو به من داد.»
او اضافه میکند: «جا دارد تشکر ویژه ای از دوست خوبم نیما قهرمانی که علاوه بر نوازندگی گیتار الکتریک، میکس و مستر کار را هم بر عهده داشت، بکنم. انتخاب گیتار الکتریک برای قطعهای که او نواخت، موردی بسیار چالش برانگیز بود؛ به خصوص که کنترملودی گیتار الکتریک با افکت دیستورشن باید به صورت هارمونی دوصدایی نواخته میشد و این چالش با مهارت نوازندگی و دانش میکس و مستر بالای ایشان، برطرف شد.»
بهداد بهرامی در سال 64 در تهران متولد شد. موسیقی را به صورت خودآموز از سن هشت سالگی با ساز کیبورد شروع نمود و پس از چند سال زیر نظر نیما وارسته و چیستا غریب به فراگیری پیانو و فعالیت جدی تر در زمینه موسیقی پرداخت. در این دوران به فراگیری نوازندگی و آهنگسازی در سبک های جز، راک و کلاسیک پرداخت و تعدادی از قطعات پیانو سولوی خود را در سال 89 در آلبوم پیانو سولوی "آخرین لبخند تو" با نوازندگی رضا تاجبخش ضبط نمود. آلبوم فوق در سال 90 منتشر شد و در رادیوی "Whisperings" کاندید دریافت عنان بهترین آلبوم سال 2011 گردید. بهرامی در اواخر سال 90 وارد دانشگاه هنر تهران در رشته آهنگسازی شد و شروع به آهنگسازی در فرم های کلاسیک نمود. در سال 95 فارغ التحصیل گردید و در این سال آلبوم نه رومنس کوتاه را منتشر کرد که البومی است پیانو محور با نوازندگی پیانوی خود او، ویلن مازیار ظهیرالدینی، ویلنسل کریم قربانی و گیتار الکتریک نیما قهرمانی.
«بهرامی» میگوید: «این ایده برایم جذاب شد که آلبومی با مدت زمان غیر متعارف تولید کنم. ضمن اینکه این کار از دیدگاه مخاطب هم به نظرم جالب آمد. این نامتعارف بودن زمان می توانست برای مخاطب خاص جذابیت داشته باشد و از طرف دیگر مخاطب عام هم که حوصلهی چندانی برای گوش کردن به موسیقی بی کلام ندارد، میتواند با این اثر ارتباط بیشتری برقرار کند.»
به گفتهی بهرامی، محوریت این آلبوم ساز پیانو با نوازندگی خودش است؛ ضمن اینکه از ساز های ویلن، ویلنسل و گیتار الکتریک هم در آنها استفاده شده و نوازندگان شناختهشدهای مانند مازیار ظهیرالدینی، کریم قربانی و نیما قهرمانی در آن حضور داشتهاند و در سه قطعهای هم که نیاز به ارکستر زهی بوده است، به دلیل کمبود امکانات از صدای سمپل استفاده کرده است. او دربارهی فضای آلبوم میگوید: «فضای آلبوم با توجه به نامش، حالت رمانتیک و رومنس گونه دارد. البته در بعضی قطعات تا حدی از این فضا دور می شود و این کار به خاطر ایجاد تنوع و همچنین حالت داستانی آلبوم هست. طوری که انگار تمام قطعات یک داستان عاشقانه را با فراز و نشیبهای خاص آن حکایت می کنند؛ ایهامی که در اسم رومنس هست؛ هم به معنای رمان کوتاه و هم نوع خاصی از موسیقی این امکان رو به من داد.»
او اضافه میکند: «جا دارد تشکر ویژه ای از دوست خوبم نیما قهرمانی که علاوه بر نوازندگی گیتار الکتریک، میکس و مستر کار را هم بر عهده داشت، بکنم. انتخاب گیتار الکتریک برای قطعهای که او نواخت، موردی بسیار چالش برانگیز بود؛ به خصوص که کنترملودی گیتار الکتریک با افکت دیستورشن باید به صورت هارمونی دوصدایی نواخته میشد و این چالش با مهارت نوازندگی و دانش میکس و مستر بالای ایشان، برطرف شد.»
بهداد بهرامی در سال 64 در تهران متولد شد. موسیقی را به صورت خودآموز از سن هشت سالگی با ساز کیبورد شروع نمود و پس از چند سال زیر نظر نیما وارسته و چیستا غریب به فراگیری پیانو و فعالیت جدی تر در زمینه موسیقی پرداخت. در این دوران به فراگیری نوازندگی و آهنگسازی در سبک های جز، راک و کلاسیک پرداخت و تعدادی از قطعات پیانو سولوی خود را در سال 89 در آلبوم پیانو سولوی "آخرین لبخند تو" با نوازندگی رضا تاجبخش ضبط نمود. آلبوم فوق در سال 90 منتشر شد و در رادیوی "Whisperings" کاندید دریافت عنان بهترین آلبوم سال 2011 گردید. بهرامی در اواخر سال 90 وارد دانشگاه هنر تهران در رشته آهنگسازی شد و شروع به آهنگسازی در فرم های کلاسیک نمود. در سال 95 فارغ التحصیل گردید و در این سال آلبوم نه رومنس کوتاه را منتشر کرد که البومی است پیانو محور با نوازندگی پیانوی خود او، ویلن مازیار ظهیرالدینی، ویلنسل کریم قربانی و گیتار الکتریک نیما قهرمانی.
تاریخ انتشار : چهارشنبه 29 دی 1395 - 13:38
افزودن یک دیدگاه جدید