برنامه یاد بعضی نفرات
 
گفت‌وگوی مفصل سایت «موسیقی ما» با خواننده خوش‌صدای موسیقی ایران
حامی: داد می‌زنم تا حقم را بگیرم!
موسیقی ما - اگر قرار باشد لقبی برای او انتخاب کنیم، «آقای اعتراض» بهترین عنوانی است که می‌شود درباره او استفاده کرد. «حامی» در سال‌های گذشته به شخصیت و کاراکتر همیشه معترض حوزه موسیقی تبدیل شده است. خواننده‌ای که در دنیای موسیقی اعتبار زیادی دارد، اما انتقادها و اعتراض‌هایش به وجود مافیایی که هرگز به صورت شفاف از آن صحبت نکرده، او را به معترض‌ترین خواننده این سال‌ها بدل کرده است. امکان ندارد در حق‌اش جفایی صورت بگیرد و او آرام بنشیند. داد می‌زند، جنجال به پا می‌کند و صدایش را به گوش همه می‌رساند و حقش را می‌گیرد.

در آستانه کنسرت هفتم و هشتم اسفند او در تالار وحدت، پای صحبت‌های این خواننده همیشه معترض نشستیم.
 
  • * تو جزو معدود هنرمندانی هستی که توانسته‌ای عمر هنری خود را در همه این سال‌ها استمرار ببخشی. این ماجرا چگونه اتفاق می‌افتد؟
تعهد، مهم‌ترین عامل حفظ طول عمر هنری یک هنرمند است. تعهد به موسیقی، تعهدات اخلاقی و یک‌سری وسواس‌ها و ریزه‌کاری‌هایی که شاید خودم در ابتدا نمی‌دانستم که عامل ماندگار شدن است. هر چه‌قدر نظم و ترتیب و تعهد کاری‌ات بیشتر باشد و بیشتر به عمق بروی، مسلماً ماندگاری‌ات هم بیشتر می‌شود. هر چه‌قدر هم در سطح باشی و فقط برای امروزت کار کنی و فکری راجع به فردا نداشته باشی، طول عمر هنری‌ات کوتاه‌تر می‌شود. من همیشه آینده را نگاه کرده‌ام. حتی وقتی نوجوان بودم، به عنوان یک جوان بی‌تجربه که اطلاعاتم کم بود، در خلوت خودم هدف‌گذاری کرده بودم و می‌خواستم در آینده خواننده‌ای بشوم که حتی نسل‌های بعد از من هم کارهایم را گوش بدهند. چون الگوهایی داشتم که نسل‌های بعد از آن‌ها هم کارشان را گوش می‌دادند و خودم از نسلی بودم که موزیک‌های 4-5 نسل قبل از خودم را هم گوش می‌دادم. فاکتورهایی که در ضمیر ناخودآگاهم بود را حفظ کرده و روی آن پافشاری و سماجت کردم. شاید آن موقع از دیدگاه بقیه، این کار حماقت بود ولی به نظر من سیاست درستی برای ماندگاری بود.

زمانی که شما با یکی از اعضای خانواده یا دوستانت تماس می‌گیری، وقتی تلفن را برمی‌دارد، از صدایش متوجه می‌شوی که حالش خوب نیست و با دو کلمه حرف زدن از او می‌پرسی که چرا ناراحتی؟ یعنی احساسات آدم در آن لحظه را می‌توانی از صدایش بفهمی. در مورد من و بقیه خوانندگانی که احساس چاشنی صدایشان است، این موضوع صدق می‌کند. یعنی مردم و اطرافیان من و هر کسی که صدای حرف زدن یا خواندن من را بشنود، از آن صدا می‌تواند شخصیت من را بشناسد که آیا این آدم، شخص پاکی است یا نه. شاید از روز اول این‌گونه نباشد، ولی به مرور زمان، مردم این را تشخیص می‌دهند. یکی دیگر از فاکتورهای ماندگاری هم وجود پاکی در صدا و موزیک و ملودی و شعر است.

 
  • * تو در سال‌های گذشته بارها ادعا کرده‌ای که ضربه‌های زیادی خورده‌ای و آدم‌های مختلف با اسم و رسم تو بازی کرده‌اند. با این همه تجربیات عجیب و غریب، چرا از یک سوراخ صد بار گزیده شده‌ای؟
من آدم ساده‌ای هستم و از کودکی -بیش از آن‌چه تصورش را بکنید- شخص ساکت و گوشه‌گیر و خجالتی‌ای بودم. به مرور و از زمان ورود به دنیای موسیقی، این خجالت وجود داشته و تا به امروز به مرور کمتر شده است. ولی هنوز به مرزی نرسیده‌ام که به عنوان یک هنرمند، آن‌قدر رو داشته باشم که حتی خودم را از دنیای موسیقی بگیرم. این سادگی‌ها باعث شد که یک اشتباه را چندین بار تکرار کرده باشم. ولی به نظرم وظیفه یک هنرمند این نیست که برود و قرارداد ببندد یا به دادگاه برود و حقش را بگیرد و زورش به جایی نرسد و به مطبوعات چنگ بزند و برای گرفتن حقش از موسیقی، مصاحبه کند.
متأسفانه قوانین بیزینس موسیقی برخلاف همه دنیا، در ایران رعایت نمی‌شود.
نداشتن مدیربرنامه یا شرکتی که از ابتدا حامی من باشد، یا اسپاسنری که از ابتدا من را ساپورت کند و به دنبال این باشد که من پیشرفت کنم و بعداً از من برداشت کند، ضرر زیادی به من زده است. هر کسی در هر مقطعی از دوران نوجوانی و جوانی آمده، فقط به دنبال برداشت از من بوده است. یکی به دنبال برداشت اعتباری و دیگری به دنبال برداشت مالی. من هم این را می‌دانسته‌ام و اگر قرار باشد به عنوان صنعت به موسیقی نگاه کنیم، باید سود دوطرفه‌ای باشد. اما کسانی هم هستند که هم صنعتی به ماجرا نگاه می‌کنند و هم دیدگاه هنری دارند. من از ابتدا دنبال این آدم‌ها بودم که به سختی پیدا می‌شوند. ابتدا به نظرم این‌گونه می‌آمد که شخصیت فلانی این‌طور است؛ ولی بعد که وارد می‌شدم و یکی دو کار را با هم تجربه می‌کردیم، متوجه می‌شدم که صرفاً یک صنعت‌گر است و به خاطر بیزینس کردن کنار من قرار گرفته.

 
  • * در مورد جایگاه صحبت کردید. از نظر خودت، حامی با تمام ویژگی‌ها و توانایی‌هایی که دارد، در موقعیت کنونی، در جایگاه خود قرار گرفته است؟
اگر رویاپردازانه به ماجرا نگاه کنیم، نه. ولی اگر بخواهم کمی خودم را دست‌کم بگیرم، باید بگویم بله، در جایگاهی بالاتر از آن‌چه تصور می‌کردم، قرار دارم. البته الان در بازار موسیقی، پیشرفت یعنی فروش بلیت و شهرت و آلبوم. من از روز اول شهرت را دوست نداشتم. البته شهرت خیلی خوب است، چون از کنار آن می‌توانی موزیک‌هایت را به مردم معرفی کنی و سطح فرهنگ مردم را با موزیک و شعرت بالا ببری و از طرفی هم ممکن است پایین بیاوری. به عبارتی شهرت، قدرت و پول هم به همراه دارد. از اول هم آلبوم اول من پوستر نداشت و آلبوم «دو نیمه رویا» یک عکس کوچک بود و پوستر اختصاصی نداشت. در واقع دوست نداشتم آن‌گونه برای مردم معرفی شوم و می‌خواستم چهره‌ام شناخته نشود. بعد از آن دیدم که برای معرفی موزیکم باید دیده شوم. به تلویزیون رفتم و در 4-5 سال اخیر در فضای مجازی بیشتر فعالیت کردم و تبلیغات و پوسترهای بزرگ و...

من همیشه آرزو داشتم به کشورهای دیگر بروم و با خواننده‌های درجه‌یک کنسرت‌های بزرگ بگذارم و اکنون هم این آرزو را دارم. ولی شاید وقتی به آن‌جا رسیدم، انتهای قصه چیز دیگری باشد. اما در ایران به عنوان خواننده‌ای که اولاً طول عمر هنری‌اش طولانی بوده، ثانیاً ماندگاری آثارش زیاد بوده، ثالثاً به عنوان یک مؤلف در آواز معرفی شده، برای من اتفاق خیلی بزرگی است و شاید اصلاً در تصوراتم نمی‌گنجید. چهارم این‌که همکاری من با مفاخر موسیقی ایران، حقیقتاً در باور من نبود که روزی بتوانم با آهنگسازهایی که خواب‌شان را هم نمی‌دیدم، همکاری کنم. ولی این اتفاقات برای من افتاد. در این چهار زمینه‌ای که گفتم، آدم موفقی بوده‌ام. از لحاظ عمومى شدن هم اين روزها در وضعيت خيلى خوبى هستم و احساس مي‌كنم بيش از قبل با موسيقى‌هايم در دل مردم جا باز كرده‌ام.

 
  • * مبحث بعدی خواننده مؤلف بودن است که می‌خواستم در مورد آن صحبت کنیم. احساس می‌شود مؤلف نبودن بخش عمده‌ای از آرتیست‌های این دوره، باعث شده ماندگاری آن‌چنانی در موسیقی دیده نشود. موجی به وجود می‌آید که اوج می‌گیرد و با همان سرعت هم فروکش می‌کند. به نظر می‌رسد بسیاری از خوانندگان نسل اول پاپ به دلیل مؤلف بودن، آثارشان ماندگاری بیشتری داشت. این مسأله را چه‌قدر در مصرفی شدن موسیقی پاپ دخیل می‌دانی؟
به نظر من تألیف یعنی الگو بودن. الگویی که مستقل باشد و کس دیگری الگوی آن نباشد. یعنی یونیک و خاص بودن. در کنار آن وقتی الگو باشی و خوراک خوبی به مردم بدهی، عمر تألیفت بیشتر می‌شود. یعنی وقتی خواننده‌ای مؤلف باشد، خواننده‌های زیادی برای خواندن، او را الگوی خودشان قرار می‌دهند و از تکنیک‌هایش کپی می‌کنند یا برای تمرین آواز از صدای او استفاده می‌کنند. من به این موضوع، مؤلف بودن می‌گویم. در مورد خوانندگان نسل اول پاپ هم اسم نمی‌آورم ولی خیلی از آن‌ها صدایشان را از جای دیگر وام گرفته بودند و به همین دلیل، عمرشان کوتاه بود و ربطی به سواد موسیقیایی آن‌ها نداشت.

 
  • * یعنی معتقدی آنها تقلید می‌کردند و نه اینکه خوانندگان قبلی را الگوی خودشان قرار دهند.
بله، این‌گونه بهتر است. چون مقلد یک خواننده دیگر بودند، عمرشان کوتاه بود. من هم الگو داشتم و صدای آقای شجریان را دوست داشتم، ولی صدایم سنتی نبود. در عوض خیلی از آقای شجریان و تعهدشان به موسیقی و شعرهایشان الهام می‌گرفتم. خیلی از خواننده‌های دهه 40 و 50 هم بودند که از آن‌ها الگو و الهام می‌گرفتم. مثلاً صدایم به شدت شبیه به یک خواننده مرد دهه 50 بود. ولی به مرور زمان و هنگامی که آلبوم اولم تمام شد، صدا و کاراکتر خودم را پیدا کردم. یعنی با ورود به ضبط آلبوم «دو نیمه رویا» خودم را پیدا کردم و فهمیدم این صدایی که ترکیبی از این خواننده و آن خواننده و مادرم و الهامات دیگران بود، برای من صدای یونیکی ساخته که آن موقع فهمیدم کسی شبیه من نیست. آن زمان چندین کپی از ابی و داریوش و... داشتیم و دلم نمی‌خواست که شبیه آنها باشم. آن زمان فهمیدم صدایم خاص است و روی خاص بودن آن تأکید کردم. بعدها بازخوردم از جامعه این بود که صدایم قبلاً تکرار نشده و کمتر شبیه آن بوده است. من به این ویژگی تألیف می‌گویم.

 
  • * پوزیشن همیشه معترض تو در رسانه‌ها چه‌قدر باعث شده از برخی اهدافت دور یا به آنها نزدیک شوی؟ من فکر می‌کنم این اتفاق باعث شود که در جوامع مختلف مثل جامعه تهیه‌کننده‌ها و ناشرین و جامعه مخاطب موسیقی نگاه خاصی در مورد تو باشد. خودت چه‌قدر به این موضوع اعتقاد داری؟ و تصمیم برای ورود به این پوزیشن استراتژی خودت بود یا بر اساس جبر بازار و اتفاقات حاشیه‌ای، این کاراکتر به وجود آمد؟
ابتدا اعتراض به شرایط موجود بود. من همیشه دلم می‌خواست نه کسی به من کاری داشته باشد و نه من به کسی کاری داشته باشم. سیاستم این بود که موزیکم را ضبط می‌کنم، خواه طرفدار داشته باشد و خواه نداشته باشد و نظر کسی جز اطرافیان که دوستم دارند، برایم مهم نیست. مردم برای من مهم‌اند؛ اما اول سلیقه خودم و دوم سلیقه مردم. این اعتراض ابتدا به شرایط موجود بود؛ یعنی به اتفاقاتی که در موسیقی افتاده بود و به اتفاقاتی که نمی‌افتاد. به اینکه قانون برای بعضی خواننده‌ها نیست و برای ما هست. این امر، به مرور به ترسی برای خواننده‌هایی که مخاطب من بودند، تبدیل شد. آن‌ها آمدند و روبه‌روی من ایستادند و شروع به جنگ با من کردند. بعد که دیدند من کوتاه نمی‌آیم و جدی‌تر از این حرف‌ها هستم، از من ترسیدند و سعی کردند یا با من مدارا کنند و در کنارم و دوستم باشند یا اینکه دشمنی نکنند و کلاً از روبه‌روی من کنار بروند. راجع به باسیاست بودن یا بدون‌سیاست بودن، همان‌طور که گفتم، ابتدا به صورت اعتراض بود ولی وقتی جلو آمدم و دیدم می‌توانم به این صورت حقم را بگیرم و اینکه باید داد بزنی تا دزد را بگیری، متوجه شدم ترس دیگران برای من چیز خوبی است و من باید حرف حق را بزنم و بعد از آن، به سیاست تبدیل شد. اما همین الان هم ارجحیت من گرفتن حق است و نمی‌خواهم جریان‌سازی کنم.

 
  • * احساس می‌شود که حامی در مورد همه اتفاقاتی که در مسائل اجتماعی و کاری به وجود می‌آید، نگاه دایی‌جان ناپلئونی دارد و به تئوری توطئه معتقد است! خودت چه‌قدر به این موضوع معتقدی؟
نه اصلاً. توهم توطئه در شخصیت من وجود دارد ولی نه در مورد کسانی که به آنها اطمینان کرده‌ام. مثالی می‌زنم. قبلاً روان‌شناسان می‌گفتند باید خوش‌بین باشید. بعد از آن گفتند باید بدبین باشید و الان می‌گویند باید حد وسط را نگه دارید. در مورد من، خوش‌بینی وجود دارد و آن‌قدرها هم بدبین نیستم. اما مادامی که خلاف آن ثابت شود. اگر اتفاق بدی بیفتد، دیگر به هیچ وجه خوش‌بین نیستم و با ترس جلو می‌روم. در مورد قراردادها، آن‌قدر اتفاق بد افتاده که همه بدبین شده‌اند. وقتی که می‌خواهم قرارداد ببندم، خیلی مراقبت می‌کنم؛ ولی وقتی قرارداد را بستم و با تهیه‌کننده‌ام دست دادم، دیگر با هم برادریم و باید با یکدیگر وزنه را برداریم. مگر اینکه باز شیطنتی صورت بگیرد.

 
  • * قبل از این سه مصاحبه از تو گرفته‌ام و امروز آن‌ها را کامل خواندم. در این سه مصاحبه، دقیقاً 76 بار از کلمه «مافیا» استفاده کرده‌ای و به همین دلیل سوال قبلی را پرسیدم. احساس می‌کنم نگاه دایی‌جان ناپلئونی در بعضی مواقع و شرایط روحی خودت به یک‌باره اوج می‌گیرد و تو در این قالب فرو می‌روی و حرف‌هایی که از تو منتشر می‌شود، برآیند همین موضوع است. منظورت از مافیا کیست؟
به نظر شما من این داستان را خیلی دست‌بالا گرفته و بزرگش کرده‌ام یا کوچک‌تر از چیزی هست که من گفته‌ام؟

 
  • * نمی‌گویم بزرگش کرده‌ای ولی این نگاه برای تو نتیجه داده است.
گفتی 76 بار این کلمه را تکرار کرده‌ام. حقیقتاً اگر از من می‌پرسیدی در سه مصاحبه قبلی چند بار در مورد این ماجرا صحبت کرده‌ام، فکر می‌کردم 176 بار این ماجرا را پیش کشیده باشم! ابتدا به ساکن، من وارد خانه‌ای می‌شوم. اگر در آن خانه هوا تمیز باشد، من شک نمی‌کنم که آن‌جا دودی وجود داشته باشد. ولی وقتی وارد یک خانه دودآلود می‌شوم، مسلما کسی آن‌جا سیگار کشیده است. شاید دود مثال خوبی نباشد ولی وقتی در یک فضای آلوده به دود نفس می‌کشم، نمی‌توانم دروغ بگویم که هوا خوب است. اینجا در موزیک و هنر ایران، فضا پر از دود و آلودگی است. قبلاً گفتم و باز هم می‌گویم هر کجا شهرت است، در کنارش قدرت و پول است و از همه مهم‌تر، کنار این سه مورد، آلودگی هم وجود دارد. در موسیقی و سینما و فوتبال ایران، قدرت و شهرت و پول و در نتیجه، آلودگی هم وجود دارد و هر چه‌قدر این سه مورد بیشتر باشد، آلودگی هم بیشتر می‌شود.
 
  • * منظورت از آلودگی، فساد است.
بله. من دیگر حتی فوتبال را نگاه هم نمی‌کنم و حتی فوتبال نگاه کردن برای من کراهت دارد؛ چون فکر می‌کنم از ساده‌لوح‌ترین آدم‌ها هستم. یک سناریوی از قبل نوشته شده را با یک‌سری بازیگر -که با پول آن‌ها را خریده‌اند- اجرا می‌کنند و اکنون اعتقاد من بر این است که این اتفاق نه‌تنها در ایران، بلکه در همه‌جای دنیا وجود دارد. وقتی که قرعه‌کشی جام جهانی یا جام ملت‌های اروپا را نگاه می‌کنی که کاملاً از قبل تعیین شده است (مثل همان داستان قرعه‌کشی که توپ‌هایی که دمای آن کمتر بود را از جام برمی‌داشتند) تا المپیک که چندصد ورزشکار روسی دوپینگ سازمان‌یافته و برنامه‌ریزی شده کرده بودند، چرا باید به ورزش ایران اعتماد کنم؟ از فوتبال ملی گرفته تا باشگاهی و دربی و... همه‌اش فیلمی بیش نیست. وقتی روابط سیاسی بین چند کشور وجود دارد، حتماً در مسابقات ورزشی بین آن چند کشور هم روابط سیاسی وجود دارد. من یک دوره‌ای فوتبال ایران را در جام ملت‌های آسیا پیش‌بینی می‌کردم و می‌دانستم که با فلان کشور که روابط سیاسی و اقتصادی داریم، باید در این دوره ببازیم و واقعاً هم می‌باختیم! پس من دیگر فوتبال نگاه نکردم. در موسیقی هم در حجم و مقیاس کوچک‌تر این اتفاق می‌افتاد. چون در موسیقی، کنسرت‌ها کمتر است و آلبوم‌ها به فروش نمی‌رود و درآمد کمتر است، به همین دلیل آلودگی در موسیقی نسبت به فوتبال و ورزش‌های درآمدزا کمتر است.

 
  • * ناراحت نمی‌شوی که تو را با محمد مایلی‌کهن مقایسه می‌کنند؟
مایلی کهن هم یک قسمتی از فوتبال ما است، اما لطفاً من را با او مقایسه نکن.

 
  • * تو را مقایسه می‌کنند. محمد مایلی‌کهن در دنیای فوتبال فقط از فساد و مافیا صحبت می‌کند. مشابه آن در دنیای سینما هم وجود دارد و مشابه آن در دنیای موسیقی حمید حامی است.
آقای مایلی‌کهن را نمی‌گویم ولی تفاوت من با خیلی‌ها که برای مطرح شدن آمده‌اند، این است که من برای درست کردن جنجال نیامده‌ام و آمده‌ام حقم را بگیرم. حالا با هر کسی که می‌خواهند من را مقایسه کنند.

 
  • * اگر با فراستی برنامه «هفت» مقایسه‌ات کنند، چطور؟
چون برنامه «هفت» را نگاه نمی‌کنم، ایشان را نمی‌شناسم. اگر هم با یک خلاف‌کار بزرگ مثل «آل کاپون» مقایسه کنند یا یک فرشته، این مردم هستند که می‌توانند تشخیص دهند. هم عامه مردم و هم طرفداران من یا دشمنان و دوستانم، هر کسی هر گونه‌ای که دوست دارد من را می‌بیند. من کار خودم را می‌کنم و با حرف مردم کاری ندارم. طبیعتاً آدم از توهین ناراحت می‌شود، ولی همین الان در صفحه اینستاگرام من ببینید، اگر کسی در 7-8 پست آخرم توهین کرده بود، من به شما جایزه می‌دهم. بالاخره طرفداران من هم یک قسمتی از مردم ایران هستند. در حالی که در صفحات خواننده‌های دیگر توهین وجود دارد. بعد از اینکه با تهیه‌کننده جدید (علی حق‌شناس) قرارداد بستم هم عده‌ای که قرارداد و کنسرت موفق من را برنمی‌تابیدند، بعد از کنسرت به من توهین کردند.
 
  • * می‌خواهم کمی در مورد چند چهره موسیقی حرف بزنیم. کاراکتر حامی خواننده روی استیج را کنار بگذار و به عنوان یک فرد حوزه موسیقی پاپ که می‌خواهد درمورد این آدم‌ها یک نظر شخصی بدهد. نفر اول این اسامی محسن چاوشی است.
من محسن چاوشی را در مؤسسه «آوای باربد» دیدم و انسان مهربانی بود و به من هم احترام می‌گذاشت و من هم به او احترام می‌گذارم. ولی مسلماً آن فرم موسیقی را من نمی‌پسندم. من بیشتر موسیقی صدامحور را می‌پسندم و آن مدل موسیقی شاید خوب و استاندارد باشد و مردم گوش بدهند و شهرت زیادی داشته باشد، ولی سلیقه من نیست.
 
  • * سیروان خسروی.
نمی‌دانم... تنظیم‌کننده الکترونیک است. من به این شکل او را می‌شناسم.
 
  • * علیرضا عصار.
خواننده‌ای که شعر را خیلی خوب می‌شناسد و بیشتر از تمام فاکتورهای موسیقی‌اش، اولین و برجسته‌ترین فاکتور برای من شعرش است.
 
  • * بابک صحرایی.
دوست مهربانی که در تمام سال‌هایی که من مشکل داشتم و سکوت کرده بودم، در کنارم بود. ما قبل از اینکه همکار باشیم، با هم دوستیم و در جریان رازهای خانوادگی و عاشقانه و زندگی شخصی یکدیگر هستیم و اگر بخواهم یک نفر را انتخاب کنم که امین من باشد و حرف‌های من را در دل خود نگه دارد، او بابک است و برعکس.
 
  • * یغما گلرویی.
هنرمند فوق‌العاده‌ای که امروز به او مسیج دادم و برایش نوشتم دوست دارم قبل از اینکه بمیرم، اسمم بیشتر کنار اسمت باشد و همکاری بیشتری داشته باشیم. یغما چند سالی از من دور بود و قبلاً خیلی پشت من بود و من هم هوایش را داشتم و به زودی همکاری خواهیم کرد.
 
  • * محمد مایلی‌کهن.
من آقای مایلی‌کهن را دوست دارم؛ چون ایشان هم قانون‌مند بود. حالا به خاطر پاسور بازی کردن و شیطنت‌های درون اردوی تیم ملی که چند نفر را از لیست خط زد، اگر من بودم هم همین کار را می‌کردم. مثلاً اردوی تیم ملی آلمان یا اردوی تیم‌های بسکتبال امریکا شبیه پادگان است که حتی حق تلفن صحبت کردن و دیدن خانواده را هم ندارند، چه برسد به اینکه شب تا ساعت 2 در کافه باشند و از آن‌ها عکس بیرون بیاید یا اینکه در اردوی تیم ملی قلیان بکشند! در ایران قانونی وجود ندارد ولی اتفاقاتی که در ایران مثل کشیدن سیگار و اعتیاد فوتبالیست‌ها می‌افتد، اگر در خارج از ایران باشد، مسلماً برای همیشه روی اسم‌شان خط‌قرمز می‌کشند. آقای مایلی‌کهن یکی از کسانی بود که این قانون را رعایت می‌کرد و چون قانون‌مدار بود، از گود دور افتاد.
منبع: 
اختصاصی موسیقی ما
تاریخ انتشار : پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 13:56

برچسب ها:

دیدگاه‌ها

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 15:16

محسن چاووشی صداش صدای یه مردمه.آقای حامی شما صداتون مال خودتون هست درست اما چاووشی بی نظیره

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 15:16

حامی یک هنرمند سالمه با افکار سالم ،به همین دلیل دراین وادیه هزار رنگ سازگار نیست

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 20:06
یحیی

معنای مولف گویا عوض شده ، ایشون اکثر کاراشو از یه نفر و یه سبک موسیقی قبل از انقلاب وام گرفته! صدای حامی خوب و دلنشینه اما نه اونقدر که دچار توهمش کرده

5.219.92.105
چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 15:16

Shakhsiyatesho doos daram

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 15:16

صدای عالی..ولی خب به هر خواننده اس تیکه میندازه و چشم دیدن ...

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 15:24

چه مغرور

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 15:41

اميدوارم به حقت برسي ، چون لايقش هستي

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 15:41

حامی خیلی بزرگتر ازاونه که نیاز به جلب توجه داشته باشه

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:14

من اصلا این آدمو نمیفهمم منظورش از موسیقی فاخر و ماندگار چیه؟موسیقی فاخر ینی اینکه هم منتقدین هم مردم دوسش داشته باشن به این میگن موزیک فاخر کاری که چاوشی داره بدرستی انجام میده ن توهمات ذهن شما.شما بجز همون کاری ک استاد بیات براتون ساخت دیگه چ موزیکی از شما بین مردم جا باز کرده اگر هم باز کرده بین طرفدارای خودتونه ن عموم مردم.اینکه صداتون صدای خودتونه خب فاکتور اولیه یک خواننده اینه ک صدای خودش باشه این به معنای مولف نیس شما مولف نیستید مولف کسیه ک تمام استایل موزیکشو خودش طراحی کنه اگه هم ب معنای واقعی یه مولف باشه اونم سیاوش قمیشیه و تا حدودی شادمهر ن شما ک فقط یه خواننده ایی و خوراک و آماده بهت میدن .کارایی ک شما داری انجام میدید فقط برای دیده شدن هست وگرنه یه خواننده کارشو میکنه اینکه فاخر هست و زمان نشون میده بنده تمامیه مصابحه های بزرگان ایران و خوندم همه اونایی ک ماندگار شدن هیچکدومشون اینقد از خودشون تعریف نکردن .ولی شما مگه خودتون ب خودتون لقب بدید شما ماندگار نمیشوید چون رفتار بزرگان و ندارید متاسفانه.
طمع خام بین که قصه ی فاش
از رقیبان نهفتنم هوس است

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

خیلی آقاس

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

حامی خواننده خوش صدا و حرفه ای هست ولی از نظر من مستمع و موزیسین ملودی ها و تنظیم هاش ب نوعی سازگار با طبع مردم نیست جنس صدای حامی و مانی رهنما تو ی رنجه و متاسفانه هر دوشون این مشكل رو دارن علم و استعداد بالا فقط ساختن ملودی شون جای پیشرفت داره ن اینكه موزیكشون بد باشه نه ولی باب طبع مردم نیست باید ی ذره تغییر ژانر بده واقعا حقش اینجا نیست خیلی باید بره بالاتر

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

بسيار عالي جناب حامي. ارزوي سلامتي و موفقيتهاي روزافزون?

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

حامی تمام معیارهای یه خواننده درجه یک رو داشت ولی هرگز به جایگاه واقعیش نرسید . متاسفانه توی ایران گاهی لازمه استاندارد ها رو ندید بگیری و طبق سلیقه عموم مردم پیش بری تا به جایگاه واقعیت و محبوبیت برسی . کاری که حامی هرگز نکرد

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

تنها خواننده پاپ مورده علاقه من... كسي كه بحق پا جاي پاي بزرگان گذاشته و تمام معيار هاي يك هنرمند حرفه اي در سطح بين المللي رو داراست

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

عجب!من بهش احترام میزارم به هر حال طرفداری خودشو داره ولی میگه چاوشی... حال نکردم

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

حامی عزیز بیشک تو افتخار موسیقی ایرانی و بهترین وبا تکنیک ترین خواننده ایران

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

به نظر بنده اینده مشخص میکنه چه خواننده ای و چه اهنگهایی جاودانه خواهد شد..و به نظرم بیشتر اهنگای اقای حامی دارای خصوصیات جاودانه شدن هست...

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

محسن بعداز سیزده سال هنوز اول

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

عزیز جان، عزیز دل، یادگار با اصالت عالیجناب بابک بیات، چقد با اهنگات فریاد زدم، تو و مانی باشکوه ترین بودید همیشه

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

صدایی به وسعت دریا و قلبی به بزرگی آسمان ،جاودان بی تکرار ایران زمین ،خواننده بزرگ و متعهد کشورم ،پاینده و برقرار باشید

چهارشنبه 4 اسفند 1395 - 19:50

من به حامی میگم آندره بوچلی موسیقی ایران! حامی در مسیری قرار داره که هزار سال دیگه هم مردم آهنگاشو دوست خواهند داشت و گوش خواهند کرد

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 01:12

هميشه باش حامى عزيز،به اين مصاحبه كردن ها و تلويزيون رفتن ها ادامه بده،واقعا تاثير داره روى هرچه بيشتر شنيده و ديده شدنت به عنوان خواننده حيطه جدى و متعهد.بايد به مردم موزيك خوب رسوند،و ما اين انتظارو فقط از امثال تو ميتونيم داشته باشيم چون جزو معدود خواننده هايى هستى كه اعتلاى فرهنگ اين سرزمينو هدف خودشون قرار دادن.خيلى ممنون كه اينهمه شيوا و رسا صحبت ميكنى و شخصيت والات رو به وضوح به مخاطب ميرسونى.از اينكه هوادار تو هستم به خودم افتخار ميكنم،تو هم بايد بدونى چه خوشبختى بخاطر داشتن اينهمه هوادار جدى و مشتاق

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 04:20

حامی کارش خوبه اما بهترین نیست
و درمورد اون قسمت از مصاحبه که حامی گفت زیر پست های من ناسزا وجود نداره باید بگم که
شما اگر زیر پست های سیروان و بابک جهانبخش و... رو هم یه نگاه بندازید فحش پیدا نمیکنید با در نظر گرفتن
اینکه این افراد میلیونی فالوور دارن پس این ادعای حامی خیلی خنده دار بود چون یک بیستم افرادی که نام بردم هم فالوور نداره.
و این رو هم باید بگم که موسیقی نه تنها سلیقه ایه بلکه هر شخص با توجه به حال روحی ای که در آن واحد داره موزیکی ر. انتخاب و پلی میکنه...پس بهترین معنا نداره... هنرمند اون کسیه که حال روحیه مردم کشورش رو در هر دوره زمانی در نظر بگیره و متناسب با اون اثر هنریش رو خلق کنه... ایشون کاملا اشتباه میکنن که فقط به سلیقه خودشون اهمیت میدن و مردم براشون مهم نیست. برای همینه که توی دید نیست... البته که به دست اوردن دل مردم هم خودش هنر میخواد... ما خواننده هایی داریم که نه تنها نمیشه هیج ایرادی بهشون وارد کرد بلکه بسیار محبوب اند و روزانه سر زبون ها هستند. حامی جان این تفکراتت اصلا جالب نیست

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 11:48

حمید حامی بی شک تکنیکی ترین،با اصالت ترین و توانا ترین خوانندهی حال حاضر ایرانه.در کنار نیم مسیحا و مانی رهنما...بحث سلیقه یه بحثه که متاسفانه امروزه سلیقه ی شنیداری مردم به ابتذال رفته،و بحث اصول یه بحث دیگه س که فارغ از سلیقه س....

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 11:48

کاش این تعصبای پوچو کنار میذاشتیم و با علم صحبت میکردیم...موسیقی ما یه جورایی بعد از بابک بیات کلللا به ابتذال رفت،تا امروز که دیگه نهایت منجلاب موسیقیو شاهدیم...

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 11:48

یادگار های بابک بیات بزرگ:نیما مسیحا،حمید حامی.مانی رهنما...به امید روزی که مردم دوباره؟سلیقه شنیداریشون درست بشه

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 11:48

منم موسیقی شما سلیقه ام نیست

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 11:48

اقای حامی کیو قبول دارن همه رو رد میکنن

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 11:48

موسیقی سلیقه ای هست وما هم احترام میزاریم به شما آقای حامی ولی موسیقی دانان میدونن محسن سالهاست سر زبونهاست و یکی از ابر قدرت های موسیقی هست از همه لحاظ.

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 11:48

hami jan to binaziri ❤❤❤❤❤❤❤

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 11:48

من از وقتی که یادمه این اقای حامی با همه مشکل داشته

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 13:07

موسیقی جان نظرات منو تایید نکردی ولی من نظرمو می نویسم
یکی از دلایل اصلی اینکه الان حامی مطرحه همین سایته موسیقی ماست که هی با ایشان مصاحبه می کنه در حالی که هیچ اثر جدیدی خلق نکرده و حرف جدیدی برای گفتن نداره و فقط از توهم توطئه نسبت به خودش حرف می زنه و خواننده های دیگه رو زیر سوال می بره
جدیدا هم توهم مولف بودن بهش دست داده و از ماندگاری کارهاش حرف می زنه غافل از اینکه تنها کاری که از ایشون شنیده شد سام و نرگس بود

پنجشنبه 5 اسفند 1395 - 16:09

کلا از نظر حامی چون ایشون و دوستاشون دیگه اندازه قبل شنونده نداره موزیکاشون حتما یه مافیایی تو کاره...صدای ایشون بسیار زیباست ولی دلیل نمیشه چون شنونده نداره به قول خودش اونم باافتخار 70 وخورده ای بار کلمه مافیا رو به کار ببره...مافیا یعنی چی؟مافیامیاد به مردم بگه آلبومای چاوشی و خواجه امیری و یراحی و...انقدر فروش برن؟مافیا مشخص میکنه آهنگ ماه رمضون امسال محسن یگانه انقدر زیبا و در عین پرمخاطب باشه؟یا آهنگای شهرزاد چاوشی همینطور...بهتره ایشون به جای وصله چسبوندن به این و اون و رد کردن سبک کاری بقیه یه کم وقت بذاره برای فهمیدن سلیقه مردم شاید مثل قبل دوباره مورد اقبال وسیع مردم قرار گرفت وگرنه با این همه بهونه گیری و غرزدن فقط باعث دور شدن خودش از خود موسیقی و مردم و اهالی موسیقی میشه...

جمعه 6 اسفند 1395 - 23:59

Chavoshi bi chino chera behtarinne

افزودن یک دیدگاه جدید

محتوای این فیلد خصوصی است و به صورت عمومی نشان داده نخواهد شد.

Plain text

  • هیچ تگ HTML ی مجاز نیست.
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.



دانلود حامی: داد می‌زنم تا حقم را بگیرم! | موسیقی ما