بداهه نوازی تنبور،پیانو و گیتار الکتریک
آنسامبل «هنگام» در عمارت روبرو رونمایی میشود
موسیقی ما- آنسامبل «هنگام» اولین اجرای رسمی خود را ساعت 20:30 هجدهم خرداد ماه در عمارت روبرو برگزار میکند. این اجرا «بداهه؛ نوعی دیگر» نام دارد و به گفته امیرحسین اله دادی ، سرپرست آنسامبل هنگام، اساس موسیقی این گروه بر مبنای بداهه نوازی موسیقی دستگاهی و نواحی ایران خواهد بود
.
امیرحسین الهدادی (پیانو و صداهای الکترونیک)، علیرضا اشرف پور( گیتار الکتریک)، گوارا احمدی (سهتار و تنبور) و امین صادقیان(سازهای کوبه ای) اعضای آنسامبل هنگام هستند.
امیرحسین اله دادی درباره نحوهی شکل گیری و رویکرد آنسامبل هنگام به موسیقی ما گفت: «شکل گیری هستهی اولیهی این آنسامبل به دو سال پیش باز میگردد و سطحی که امروزه از آن شاهد هستیم، نتیجهی گفت و شنود موسیقایی ما در تمام این دو سال است. آنچه که موسیقی آنسامبل هنگام را میسازد و مشخصهی اصلی آن به شمار میرود، عنصر بداهه نوازی است. بداهه نوازی بر اساس موسیقی دستگاهی و نواحی ایران.»
این آهنگساز و مدرس موسیقی در ادامه با اشاره به اینکه موسیقی آنسامبل هنگام از لحاظ فرمال صرفا مسیرهای از پیش تعیین شدهای دارد و مابقی اتفاقات موسیقایی در قالب این مسیرها ولی کاملا در لحظه خلق میشود، توضیح میدهد: «به عنوان مثال با خودمان تعریف کرده ایم که از درآمد نوا شروع میکنیم، سپس مسیری مشخص از گوشههای انتخاب شده را طی میکنیم و در نهایت در درآمد دستگاهی دیگر، مثلا شور، فرود میاییم. این مسیرها، گاه متعارف ردیف موسیقی ایرانی نیستند. یعنی مدگردی های انجام شده لزوما مدگردیهای مرسوم در ردیف نیست. بداهه نوازی گونه ای از اجراست که از دیر باز و در موسیقی سرزمینهای گوناگون رایج بوده است. به ویژه آنهایی که بهرهی بیشتری ازفرهنگ موسیقی مدال بردهاند .ایران نیز یکی از همین سرزمین هاست. یعنی شما اگر سازها و شیوه نوازندگی ما را در نظر نگیرید، این همان کاری است که قدما به بهترین وجه در موسیقی ما انجام میداده اند وما به هیچ عنوان داعیهی خلق یک سبک و سیاق جدید در موسیقی ایرانی را نداشته ایم. و رنگ و بوی تازه این کار به خاطر برداشتی آزادتر از فضای موسیقی ایرانی، نوع سازها و همنشینی کمتر متعارف آنها، وهمچنین شیوهی نوازندگی ماست. مثلا پیانویی که میتواند بدون نزدیک شدن به شیوهی نوازندگی کلاسیک ایرانی، ایرانی بنوازد و گیتار الکتریکی که میتواند جمله هایی با رعایت فواصل موسیقی ایرانی و ملودی مدل های ردیف ،خلق کند.»
او همچنین با اشاره به اینکه شاید آواها و آوازهایی هم در این جرا شنیده شود، توضیح داد: « زمزمهها و آواها نیز از پیش طراحی شده نیست. شاید جایی احساس کنیم که نیاز به آواز و تحریری هست، آن را وارد اثر میکنیم و یا در حین نواختن شاید شعری به ذهن برسد، آن را میخوانیم. یعنی بخش آوازی موسیقی نیز بر مبنای بداهه پیش می رود».
امیرحسین اله دادی فوق لیسانس آهنگسازی، گوارا احمدی لیسانس نوازندگی موسیقی ایرانی، امین صادقیان لیسانس نوازندگی ایرانی و علیرضا اشرفپور هم موسیقی را به شکل شخصی و آزاد دنبال کرده است. علیرضا اشرفپور دو سال پیش آلبوم «گلکو» را منتشر کرده بود.
.
امیرحسین الهدادی (پیانو و صداهای الکترونیک)، علیرضا اشرف پور( گیتار الکتریک)، گوارا احمدی (سهتار و تنبور) و امین صادقیان(سازهای کوبه ای) اعضای آنسامبل هنگام هستند.
امیرحسین اله دادی درباره نحوهی شکل گیری و رویکرد آنسامبل هنگام به موسیقی ما گفت: «شکل گیری هستهی اولیهی این آنسامبل به دو سال پیش باز میگردد و سطحی که امروزه از آن شاهد هستیم، نتیجهی گفت و شنود موسیقایی ما در تمام این دو سال است. آنچه که موسیقی آنسامبل هنگام را میسازد و مشخصهی اصلی آن به شمار میرود، عنصر بداهه نوازی است. بداهه نوازی بر اساس موسیقی دستگاهی و نواحی ایران.»
این آهنگساز و مدرس موسیقی در ادامه با اشاره به اینکه موسیقی آنسامبل هنگام از لحاظ فرمال صرفا مسیرهای از پیش تعیین شدهای دارد و مابقی اتفاقات موسیقایی در قالب این مسیرها ولی کاملا در لحظه خلق میشود، توضیح میدهد: «به عنوان مثال با خودمان تعریف کرده ایم که از درآمد نوا شروع میکنیم، سپس مسیری مشخص از گوشههای انتخاب شده را طی میکنیم و در نهایت در درآمد دستگاهی دیگر، مثلا شور، فرود میاییم. این مسیرها، گاه متعارف ردیف موسیقی ایرانی نیستند. یعنی مدگردی های انجام شده لزوما مدگردیهای مرسوم در ردیف نیست. بداهه نوازی گونه ای از اجراست که از دیر باز و در موسیقی سرزمینهای گوناگون رایج بوده است. به ویژه آنهایی که بهرهی بیشتری ازفرهنگ موسیقی مدال بردهاند .ایران نیز یکی از همین سرزمین هاست. یعنی شما اگر سازها و شیوه نوازندگی ما را در نظر نگیرید، این همان کاری است که قدما به بهترین وجه در موسیقی ما انجام میداده اند وما به هیچ عنوان داعیهی خلق یک سبک و سیاق جدید در موسیقی ایرانی را نداشته ایم. و رنگ و بوی تازه این کار به خاطر برداشتی آزادتر از فضای موسیقی ایرانی، نوع سازها و همنشینی کمتر متعارف آنها، وهمچنین شیوهی نوازندگی ماست. مثلا پیانویی که میتواند بدون نزدیک شدن به شیوهی نوازندگی کلاسیک ایرانی، ایرانی بنوازد و گیتار الکتریکی که میتواند جمله هایی با رعایت فواصل موسیقی ایرانی و ملودی مدل های ردیف ،خلق کند.»
او همچنین با اشاره به اینکه شاید آواها و آوازهایی هم در این جرا شنیده شود، توضیح داد: « زمزمهها و آواها نیز از پیش طراحی شده نیست. شاید جایی احساس کنیم که نیاز به آواز و تحریری هست، آن را وارد اثر میکنیم و یا در حین نواختن شاید شعری به ذهن برسد، آن را میخوانیم. یعنی بخش آوازی موسیقی نیز بر مبنای بداهه پیش می رود».
امیرحسین اله دادی فوق لیسانس آهنگسازی، گوارا احمدی لیسانس نوازندگی موسیقی ایرانی، امین صادقیان لیسانس نوازندگی ایرانی و علیرضا اشرفپور هم موسیقی را به شکل شخصی و آزاد دنبال کرده است. علیرضا اشرفپور دو سال پیش آلبوم «گلکو» را منتشر کرده بود.
تاریخ انتشار : شنبه 13 خرداد 1396 - 20:16
افزودن یک دیدگاه جدید