موسیقی ما - قطعهٔ موسیقی ضربهٔ دوازدهم اثری تحسین برانگیز از هنرمندانی درجه یک است که کنار هم جمع شده‌اند و مجموعهٔ بسیار در خور توجه ایی را پدید آورده‌اند. خلاقیت و نوآوری همیشهٔ آریا عظیمی‌نژاد عزیز که توامان با مقیاس‌ها و زوایای غنی موسیقی بومی، محلی و ملی سرزمین مانست واقعا ستودنی است. از طرفی همراه شدن با ابزار سینمایی برای نمود بهتر و قدرتمند‌تر جوانب موسیقی ملی شگفت پدیده ایست که در این قطعهٔ موسیقی محکم و شنیدنی لحاظ شده است.

فرمت قطعه کاملا دراماتیک است و این بدین معناست که آهنگساز نتوانسته به موضوعیت روایت بی‌اعتنا باشد. کاری که متاسفانه امروز روز، تعدادی زیادی از آهنگسازان انجام می‌دهند و تلاشی برای پرداخت هنرمندانه و فرمیکه قطعه نمی‌کنند به همین دلیل است که اکثر موسیقی‌هایی که می‌شنویم کاملا یک قطعهٔ لیریک و عاشقانه است حتی اگر موضوعی دراماتیک داشته باشد. شکل دادن ساختاری دراماتیک نیازمند تفکر، برنامه ریزی و علم است که جناب عظیمی‌نژاد انصافا همهٔ این‌ها دارد و در توانمندی کم نظیر است.

موسیقی شروع بسیار خوبی دارد و حاصل نگاه چند وجهی آهنگساز است که بار خاصی را در شروع به مخاطب نمی‌دهد مثلا از ابتدا لو نمی‌دهد که قرار است چه چیزی بشنود. در ادامه با خوانش خواننده فضایی دراماتیک شروع می‌شود. در فراز سوم با فضا سازی کاملا سینمایی قطعه به اوج می‌رسد یعنی از زمانی که فرمان تیر صادر می‌شود.

قطعه اوج بسیار زیبایی دارد و هیجان، اندوه، غم و ترس همه با هم به شنونده منتقل می‌شود. فرود بعد از اوج با نوای بسیار زیبای سازی از جنس تار ابریشم درست‌ترین و ایرانی‌ترین انتخاب برای بعد از واقعه است و نبوغ قطعه را تکمیل می‌کند. و در ‌‌نهایت پایان بندی که نشان از ایستادگی و تحمل ستم‌ها در طول دوران ستم شاهی است، بسیار غرور انگیز و به جاست.

شعر هم در ‌‌نهایت زیبایی پا به پای موسیقی است. و انصافا در القای فضای تصویری قطعه سنگ تمام گذاشته است. خواننده هم به خوبی از پس اجرای این قطعه بر آمده و زیبا اجرا کرده است. انتخاب درستی هم برای خواننده صورت گرفته، پیوند نوای خراسانی با موسیقی دراماتیک آنچه تخصص حجت اشرف‌زاده است که‌ای کاش از این دست کار‌ها بیشتر از او بشنویم.

این قطعه را اینجا گوش کنید و ویدیوی آن را اینجا ببنید.