موسیقی ما - نمایشگاه انفرادى نقاشی‌هاى آذرخش فراهانى که مشخصاً از موسیقی الهام گرفته شده‌اند، از  ١٧ تا ٢٨ شهریور در گالرى «آتیین» برگزار مى‌شود و به این ترتیب ٢٤ اثر از این هنرمند با تکنیک ماژیک روى مقوا به نمایش درمی‌آید.
 
آذرخش که علاوه بر فعالیت‌های موسیقایی در حوزه تجسمی نیز فعال است، فارغ‌التحصیل رشته نقاشى است و پیش از این، دو نمایشگاه انفرادى در بروکسل و سانفرانسیسکو برگزار کرده و در چندین فستیوال بین‌المللى و داخلى هم شرکت کرده و توانسته جوایزى در این زمینه کسب کند.
 
این هنرمند درباره نمایشگاه نقاشی خود با نام «توهمات شهرنشینی» به «موسیقی ما» می‌گوید: «آثارم در این نمایشگاه کاملاً با موسیقی عجین هستند. در واقع ساز، اِلمانِ اصلی این نمایشگاه است و برای خلق تصاویر و رنگ‌ها از موسیقی‌هایی که دوست داشته‌ام الهام گرفته‌ام. تصویرسازی‌ها سورئال هستند، منتها به شکل پروگرسیو تصویر شده‌اند و از جزئیات زیادی در آن استفاده شده که القاکننده پوسترهایی است که در دهه هفتاد روی آثار گروه‌های بزرگ پروگرسیو راک استفاده می‌شده؛ البته کپی نیستند و آثار کاملاً هویت مستقل دارند. درست است که نام این نمایشگاه «توهمات شهرنشینی» است اما مسیر این توهمات را بیشتر به سمت موسیقی و رنگ‌هایی که از این هنر الهام گرفته‌ام سوق داده‌ام.»
 
او درباره اینکه کدام دوره از موسیقی و مشخصاً چه هنرمندانی روی او برای خلق این آثار هنری تأثیر گذاشته‌اند می‌گوید: «من از خود موسیقی بیشتر از آرت ورک موسیقی الهام گرفته‌ام. کلاً موسیقی‌های پروگرسیو راک مثل آثار گروه Eloy و استیون ویلسون (Steven Wilson) روی من تأثیر داشته‌اند و از رنگ‌هایی که مشخصاً در این موسیقی‌ها می‌بینم الهام گرفته‌ام؛ از شلوغی‌های این نوع موسیقی که در عین حال هم منظم و هارمونیک هستند به نحوی استفاده کرده‌ام که می‌توان گفت این آثار می‌توانند موسیقی را به گوش آدم‌ها برسانند.»
 
سرپرست گروه موسیقی «کوچ‌نشین» که پیش از این هم فعالیت‌هایی در زمینه طراحی پوسترهای موسیقی داشته و برای جشنواره «صداهای تجربی»، یادواره فرهاد مهراد، گروه کوچ‌نشن، فرشاد حسامی و... طراحی کرده، درباره اتفاقات بصری گروه‌های موسیقی می‌گوید: «بعضی از گرافیست‌ها کارهای خوبی در این حوزه انجام داده‌اند؛ مثل مجتبی ادیبی یا حمید شوارعان روی جلد آلبوم گروه‌هایی مثل «پالت»، «داماهی» یا «بمرانی». اما در حوزه موسیقی پاپ کمتر شاهد این اتفاقات هستیم و آنها صرفاً به انتشار غیرخلاقانه عکس خودشان روی پوسترها و کاور آلبوم‌هایشان اکتفا می‌کنند. در واقع رویکرد غیرخلاقانه روی کارهای غیرخلاقانه اعمال می‌شود که به نظرم اصلاً جالب نیستند. این روزها دیگر هنرها با هم آمیخته شده‌ند و وقتی به کنسرت می‌رویم، در واقع شاهد تئاتر، ویدئو آرت، سینما و نقاشی هستیم؛ مثل کنسرت راجرواترز که در آن همه هنری اعم از مجسمه‌سازی تا سینما و ویدئو‌آرت و انیمیشن و تئاتر می‌بینیم. پس بهتر است در موسیقی خودمان هم از آرت ورک استفاده شود اما متأسفانه موسیقی پاپیولار ما (به جز موارد معدود) با هنرهای تجسمی غریبه است و به نظرم هنوز به آن درجه از خلاقیت نرسیده‌اند که بخواهند از آرت ورک استفاده کنند. این هنر نوین است و نمی‌توان روی آن اسمی گذاشت. در واقع توده‌ای از رشته‌های مختلف هنری هستند که با یکدیگر هم‌سو شده‌اند و هنر چند وجهی را خلق کرده‌‌اند که یکی از دلایل آن هم روی کار آمدن بخش دیجیتال است که به واسطه آن ابزار هنر کمی ساده‌تر شده است.»