برنامه یاد بعضی نفرات
 
غم و شادی موسیقی فادو به روایت ریکاردو ریبرو
موسیقی ما - در هفتمین شب سی و سومین جشنواره موسیقی فجر تالار وحدت میزبان موسیقی فادو از کشور پرتغال بود. ریکاردو ریبرو خواننده مطرح فادو به همراه سه نوازنده به صحنه آمد تا موسیقی معروف پرتغال را برای علاقه‌مندان ایرانی اجرا کند.

فادو سبکی از موسیقی مردمی پرتغال است که قدمتی بیش از 200 سال دارد. اگرچه فادو روزگاری در قهوه‌خانه‌ها و رستوران‌ها اجرا می‌شد، امروزه به سالن‌های کنسرت راه ‌یافته و علاوه بر مردم پرتغال مخاطبان بسیاری در سراسر دنیا دارد.

کنسرت سه‌شنبه‌شب با حضور دو نوازنده گیتار و یک نوازنده گیتار پرتغالی روی صحنه آغاز شد و در حالی که آن‌ها مشغول نواختن بودند، ریبرو هم به صحنه آمد و شروع به خواندن کرد.

ریبرو در زمان خواندن با آزادی روی صحنه راه می‌رفت و اجرای بااحساس خود را با حرکات دست و بدن همراه می‌کرد. قطعات شاد و پرانرژی، و آهنگ‌های سنگین و محزون، پشت سر هم اجرا شده و مورد تشویق علاقه‌مندان قرار گرفتند. لحن غمگین فادو که با اشعار محزون همراه می‌شود از ویژگی‌های اصلی این نوع موسیقی است. فادو که روزگاری بیشتر توسط ملوانان پرتغالی اجرا می‌شد، اشعاری سوگوارانه و غمگین داشت، اما امروزه قطعات شادتری با اشعار متنوع در غالب فادو اجرا می‌شود.

خوانندگان فادو به شکل سنتی زنان بودند اما چندین سال است مردان هم فادو را اجرا می‌کنند و ریبرو یکی از خوانندگان مرد فادو است که صدای گیرا و اجرای پراحساس او مخاطبان ایرانی را تحت تأثیر قرار داد. گیتار پرتغالی اصلی‌ترین ساز فادو است که کاسه‌ای به شکل قلب دارد و صدای خاص آن یکی از جذابیت‌های فادو است که در این اجرا برای مخاطب ایرانی تازگی داشت. شب موسیقی فادو پس از اجرای چندین قطعه توسط ریبرو و گروهش در میان تشویق‌های تماشاگران به پایان رسید.

منبع: 
هنرآنلاین
تاریخ انتشار : پنجشنبه 28 دی 1396 - 02:03

افزودن یک دیدگاه جدید

محتوای این فیلد خصوصی است و به صورت عمومی نشان داده نخواهد شد.

Plain text

  • هیچ تگ HTML ی مجاز نیست.
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.



دانلود غم و شادی موسیقی فادو به روایت ریکاردو ریبرو | موسیقی ما