موسیقی ما - در آغاز این برنامه مرتضی پور، سراج و جواد یحیوی همزمان روی صحنه رفتند.
سراج در باره وجه تسمیه این کنسرت بنام وداع گفت: این نام اشاره ای است به وداع امام حسین با اهل بیت خود.
شعرخوانی یحیوی با همراهی ارکستر آغازگر رسمی این اجرا بود.
ارکستر ملی ایران در این کنسرت که مطابق اجرای قبلی خود در ایام محرم و صفر حال و هوایی عاشورایی داشت، قطعات آلبوم وداع به آهنگسازی سید محمد میرزمانی را که بر مبنای ملودی های حسام الدین سراج نوشته شده اند، اجرا کرد.
ارکستر ملی ایران در این کنسرت قطعات راز، سر خیل مستان، منظور ساقی، غریب آشنا، یک دل و یک یار، سر حق، شوخ شیرین، راه عشق، همسفر، وداع و گریه خون را نواخت و گروه کر به رهبری رازمیک اوحانیان آن را همراهی کرد.
از نکات جالب توجه این کنسرت حضور یحیوی به عنوان راوی بود که با شور و حالی حماسی و عاشورایی در میان قطعات روایتگر داستان های عاشورایی و منظوم بود.
شعرهایی که در لا به لای اجرای این کنسرت از سوی یحیوی روایت شد از میان آثار عمان سامانی، غلامرضا کافی و علیرضا قزوه انتخاب شده بودند.
کنسرت وداع را شاید بواسطه صدای گیرا و زیبای سراج و صدادهی و دینامیک مطلوب ارکستر بواسطه رهبری نادر مرتضی پور به توان اجرایی مطلوب و از نظر فنی در سطحی بالا ارزیابی کرد، اما این اجرا به واسطه روایتگری های نسبتا طولانی و رپرتواری که چندان برای یک کنسرت مناسب نبود تا حد زیادی برای مخاطب کسل کننده شد و حتی در بخش هایی بیشتر شبیه یک ویژه برنامه رادیویی موزیکال با صدای سراج و روایتگری یحیوی و همراهی ارکستر ملی ایران بود تا یک کنسرت با حال و هوایی عاشورایی.
به هر روی رهبری مرتضی پور بار دیگر اثبات کرد که حتی یک ارکستر با توانمندی های متوسط با رهبری توانمند می تواند اجرایی قابل قبول ارائه دهد چه رسد ارکستر ملی ایران که اعضای آن را نوازندگانی با توانمندی های قابل قبول تشکیل می دهند.