

سومین دوره این فستیوال با اجرای گروه «لیان» و «سلیدون» پایان یافت
کوچِ «شبهای جنوب» از شمال تهران
موسیقی ما - فستیوال «شبهای جنوب» پس از سه شب اجرا در فرهنگسرای نیاوران با برنامه محسن شریفیان و گروه «سلیدون» به کار خود پایان داد.
در طول شش اجرا در فرهنگسرای نیاوران، گروه «خالو قنبر راستگو»، «داماهی»، «کماکان»، «جالبوت»، «سلیدون» و «لیان» روی صحنه رفتند تا سردی شبهای تهران چند شب با گرمای موسیقی جنوب دلپذیرتر شود.
در اجرای شب دوم، کماکان با ترکیب و اجرای کاملاً متفاوتی ظاهر شد. خبری از کماکانی که در این سالها دیدهایم نبود و مهدی ساکی به همراه ماکان اشگواری به شکل دو نفره این پرفورمنس را اجرا کردند. اجرایشان با قطعه یوما و به شکل آوازی پلیفونیک آغاز شد. چند قطعه شناخته شده با تنظیم جدید و البته چند اثری که تا به حال شنیده نشده بود را اجرا کردند. هر دو اجراگر در مقاطعی به نوازندگی گیتار کلاسیک و دمام پرداختند.
پس از یک اجرای احساسی و آرام، نوبت به گروه پر سر و صدای جالبوت رسید. جالبوت آثاری از علیخان حبیبزاده، ابراهیم منصفی و محمود طلوعی اجرا کرد. موسیقیِ این گروه نسبت به گروههای دیگر حاضر در فستیوال تفاوتهایی داشت. آنها بیشتر از اینکه تنظیمهای نزدیک به موسیقی جز را چاشنی کارشان کنند به موسیقی فانک اهمیت دادند و اجرایشان را با قطعه مَش (مگس) تمام کردند.
شب پایانیِ سومین دوره شبهای جنوب میزبان گروه «سلیدون» و «لیان» بود که به نظر میرسید گروه سلیدون که به خوانندگی مجید سالاری در رویداد شبهای جَز شکل گرفت، به حالت پایدار و پختهتری در تنظیمها رسیده است.
این گروه چند اثر قدیمی با تنظیم متفاوت و یک اثر جدید با آهنگسازی رضا کولغانی اجرا کرد. همچنین مجید سالاری با خوانش متنی بر تفاوتهای فرهنگی و موسیقایی در اقلیمهای مختلفِ جنوب ایران تاکید کرد.
پس از آن نوبت به گروه «لیان» رسید که با ریتمنوازی و بدون حضور محسن شریفیان کارش را آغاز و پس از آن حضور محسن شریفیان و صدای نیانباناش شور و انرژی مخاطبان را چند برابر کرد. شریفیان که در این سالها اجراهای بسیاری در ایران و فستیوالهای بینالمللی داشته، نبض مخاطب را در دست داشت و تا آخرین لحظه اجازه نداد چیزی از غوغای سالن کم شود.
موضوع مهمی که امسال بیش از سالهای گذشته نمود پیدا کرد، گنجایش کم سالن به نسبت مخاطبانِ وسیع موسیقی نواحی ساحلی بود. بلیتهای هر سه شب دو روزه تمام شد و بسیاری از علاقهمندان نتوانستند اجرای گروههای مورد علاقهشان را ببینند. همچنین حضور دو گروه نسبتاً پرتعداد در هر شب باعث شد تا مسائل اجرایی و فنی به سختی انجام شود.
پدرام نیکسیرت مدیر موسسه سازباز برگزارکننده پروژه «شبهای جنوب» در اینباره میگوید: «با توجه به وضعیتی که امسال شاهدش بودیم، ادامه شبهای جنوب به شکل فعلی در فرهنگسرای نیاوران امکانپذیر نیست و قطعاً سال آینده باید تغییراتی داشته باشیم. همچنین همانطور که از ابتدا برنامهریزی کرده بودیم، موسیقی کشورهای دیگر حوزه خلیج فارس و کشورهای ساحلیِ آفریقا گزینههای مناسبی برای اضافه شدن به مجموعه شبهای جنوب هستند.»
در طول شش اجرا در فرهنگسرای نیاوران، گروه «خالو قنبر راستگو»، «داماهی»، «کماکان»، «جالبوت»، «سلیدون» و «لیان» روی صحنه رفتند تا سردی شبهای تهران چند شب با گرمای موسیقی جنوب دلپذیرتر شود.
در اجرای شب دوم، کماکان با ترکیب و اجرای کاملاً متفاوتی ظاهر شد. خبری از کماکانی که در این سالها دیدهایم نبود و مهدی ساکی به همراه ماکان اشگواری به شکل دو نفره این پرفورمنس را اجرا کردند. اجرایشان با قطعه یوما و به شکل آوازی پلیفونیک آغاز شد. چند قطعه شناخته شده با تنظیم جدید و البته چند اثری که تا به حال شنیده نشده بود را اجرا کردند. هر دو اجراگر در مقاطعی به نوازندگی گیتار کلاسیک و دمام پرداختند.
پس از یک اجرای احساسی و آرام، نوبت به گروه پر سر و صدای جالبوت رسید. جالبوت آثاری از علیخان حبیبزاده، ابراهیم منصفی و محمود طلوعی اجرا کرد. موسیقیِ این گروه نسبت به گروههای دیگر حاضر در فستیوال تفاوتهایی داشت. آنها بیشتر از اینکه تنظیمهای نزدیک به موسیقی جز را چاشنی کارشان کنند به موسیقی فانک اهمیت دادند و اجرایشان را با قطعه مَش (مگس) تمام کردند.
شب پایانیِ سومین دوره شبهای جنوب میزبان گروه «سلیدون» و «لیان» بود که به نظر میرسید گروه سلیدون که به خوانندگی مجید سالاری در رویداد شبهای جَز شکل گرفت، به حالت پایدار و پختهتری در تنظیمها رسیده است.
این گروه چند اثر قدیمی با تنظیم متفاوت و یک اثر جدید با آهنگسازی رضا کولغانی اجرا کرد. همچنین مجید سالاری با خوانش متنی بر تفاوتهای فرهنگی و موسیقایی در اقلیمهای مختلفِ جنوب ایران تاکید کرد.
پس از آن نوبت به گروه «لیان» رسید که با ریتمنوازی و بدون حضور محسن شریفیان کارش را آغاز و پس از آن حضور محسن شریفیان و صدای نیانباناش شور و انرژی مخاطبان را چند برابر کرد. شریفیان که در این سالها اجراهای بسیاری در ایران و فستیوالهای بینالمللی داشته، نبض مخاطب را در دست داشت و تا آخرین لحظه اجازه نداد چیزی از غوغای سالن کم شود.
موضوع مهمی که امسال بیش از سالهای گذشته نمود پیدا کرد، گنجایش کم سالن به نسبت مخاطبانِ وسیع موسیقی نواحی ساحلی بود. بلیتهای هر سه شب دو روزه تمام شد و بسیاری از علاقهمندان نتوانستند اجرای گروههای مورد علاقهشان را ببینند. همچنین حضور دو گروه نسبتاً پرتعداد در هر شب باعث شد تا مسائل اجرایی و فنی به سختی انجام شود.
پدرام نیکسیرت مدیر موسسه سازباز برگزارکننده پروژه «شبهای جنوب» در اینباره میگوید: «با توجه به وضعیتی که امسال شاهدش بودیم، ادامه شبهای جنوب به شکل فعلی در فرهنگسرای نیاوران امکانپذیر نیست و قطعاً سال آینده باید تغییراتی داشته باشیم. همچنین همانطور که از ابتدا برنامهریزی کرده بودیم، موسیقی کشورهای دیگر حوزه خلیج فارس و کشورهای ساحلیِ آفریقا گزینههای مناسبی برای اضافه شدن به مجموعه شبهای جنوب هستند.»
منبع:
موسیقی ما



تاریخ انتشار : چهارشنبه 26 دی 1397 - 14:34
اخبار مرتبط

گفتوگو با «محسن شریفیان» و «لیانا شریفیان» که این روزها با نیانبانشان حرفهای بسیاری برای گفتن دارند
مهمانان ویژه AFC مخاطبان یک کنسرت خاص
در همکاری با «محسن شریفیان» و «میلاد درخشانی» در فضای موسیقی الکترونیک
سرپرست گروه موسیقی لیان در دو فستیوال پریزماتیک کانادا و کوچه کالچرِ هندوستان به هنرنمایی پرداخت
در قالب جشنواره بینالمللی World Music به دبیری «پیتر گابریل» برگزار میشود
شب پرهیاهوی تالار وحدت با موسیقی بوشهری
اولین کنسرت گروه سِلِیدون برگزار میشود
انتخاب «داماهی» به عنوان گروه برتر
با اجرای «لیانا شریفیان» در شهر اورنسه اسپانیا
گروه لیان در فستيوال بينالمللى موسيقى «كلتيک كانكشن» شرکت میکند
کیهان کلهر به کنسرت گروه «لیان» آمد
کنسرت گروه لیان 10 و 11 دی ماه در تالار وحدت
بمنطور تامین هزینههای درمانی موسی کمالی نوازنده جنوبی کشور
به خوانندگی آکا صفوی و محسن شریفیان
کتاب و لوح فشرده «آموزش نیانبان»رونمایی شد
اجرای پرشور تابستانه لیان
گروه پرطرفدار جنوبی 13 مرداد در سالن میلاد نمایشگاه روی صحنه میرود
برای درمان یک نوازنده هرمرگانی
معرفى نیانبان ایرانی در سی و دومین فستیوال بین المللی نوازندگان نیانبان اسپانیا 2017
شهر دیوونه
احسان خواجهامیری
فصل تنهایی
علا بهرامی
باران، بزن به روی شیشهها
محمدرضا قربانی
کجا باید برم
روزبه بمانی
رستاخیز سرخ
محسن جلیلی، مهدی آقایی
والسی برای جانان
امیر عظیمی
استاد فرار
امیر خاکی
ایران من
همایون شجریان
ابراهیم
محسن چاوشی
نه و هرگز
علی محمدی
ماه من
فرهاد فنائیان
شال
کاوه آفاق
تجسم یک رویا
فرید ابراهیمی
بهار
گروه رستاک
بی محابا
محمد معتمدی
شانزلیزه
فرزاد فرزین
تو میدونی اخمولک چطوری خندونک شد؟
بهار صادقی
رادیو دلتا
محمدرضا سبکتکین
پرتره ی آهنگساز در جوانی
امین شریفی
نقد و بررسی
چند کلمه دربارهی جشنوارهی موسیقی فجر

[ مانی جعفرزاده - آهنگساز و مدرس موسیقی ]
با حسرتبهدل بودن کارها به روال درست نمیاُفتد. جشنوارهی موسیقی فجر، نیازمند کسانیست که حسرتی جُز ارتقاء فرهنگی نداشتهباشند. کسانی که نخواهند پولدار باشند، مشهور باشند، در حمایت قدرت باشند و حتّی نخواهند محبوب باشند. این آخری در موقعیّت فعلی هنر ایران، از همه مهمتر است. شهر پُر شده از هنرمندانی که دایم و در هر موقعیّتی، لبخند میزنند و قربان-صدقه میروند که محبوب بمانند. فرهنگ امروز ایران، هنرمند محبوب نمیخواهد. نباید بخواهد. به کسی نیاز داریم که فحش بخورد و کوتاه نیاید و فقط کار درست را انجام بدهد.
به بهانهی تجلیل از «ابراهیم قنبری مهر» در پنجمین جشن سالانه موسیقی ما

امروز تقریبا شصت سال از اولین روز آشناییام با استاد دکتر قنبریمهر میگذرد. در طول این سالها هیچ کسی را همچون ایشان ندیدم که هم در کارش عالی و نمونه باشد و هم از نظر انسانی تا این حد با تقوا و بینیاز باشد. استاد «قنبریمهر» در طول سالها فعالیت همواره به هنرمندان لطف داشته و هرگاه هنرمندی به کمکشان نیاز داشت، ایشان بیچشمداشت یاریرسان بوده است. خوب است در این مجال خاطره کوچکی برای مخاطبان این مطلب را ذکر کنم. قبل از انقلاب، سازی هزار تکه را به من داده بودند، اما بعد از انقلاب از سوی صدا و سیما گفتند این ساز به رسم امانت نزد شما بوده و حالا باید آن آن را برگردانید، استاد «قنبریمهر» از این ماجرا باخبر شدند و بلافاصله سازی را که با دست پربرکت خودش ساخته بود به من هدیه داد و هیچ پولی هم از من نگرفت. شاید تعارف به نظر بیاید؛ اما من آرزو می کنم که بتوانم یک هزارم از محاسن اخلاقی این مرد نازنین را داشته باشم. ..
جشنواره سى وهفتم فیلم فجر - نگاهی به موسیقی فیلم های بنفشه آفریقایی و جمشیدیه
نسیم قاضیزاده: پيمان يزدانيان از گوهرهای موسیقی فیلم ایران است. بود و نبودش همیشه فرق دارد و خوب انتخاب کرده که کمتر بود داشته باشد و بیشتر نبود اما بودهایی که پیوسته معنادارند و آدم همان اندک را خوب به خاطر میسپارد. امسال یزدانیان با "بنفشه آفريقايی" به جشنواره آمده است و از همان دقایق ابتدایی موسیقی روی آن خودنمایی میکند. همچون همیشه، علاقۀ اصلی یزدانیان بهرهگیری از زهیها و پيانو است که تيتراژ طولانی را رنگآمیزی میکند. خوشبختانه سنت ملودیپردازی و رفتار تماتیک را یزدانیان از یاد نبرده و به آن وفادار مانده....
به مناسبت دریافت تندیس طلایی بهترین آهنگساز و آلبوم موسیقی ارکسترال از پنجمین جشن موسیقی ما

آشنایی من با فردین خلعتبری به سال 1391 و اجرایی به نام «شب دهم» بازمیگردد. در آن اجرا به عنوان رهبر میهمانِ ارکسترملی، آثاری از این هنرمند را به صحنه بردم و از همان شب با انسانی بسیار ارزشمند و دوست داشتنی آشنا شدم که تاکنون به دوستی با او افتخار میکنم. «فردین خلعتبری» از آن دست موسیقیدانانی نیست که خود را تنها به هنرش محدود کرده باشد. او دست به قلم دارد و شعر هم مینویسد و همین شناخت عمیقش از ادبیات باعث میشود تا آوازها و قطعاتِ بیکلامی که میسازد، رنگِ متفاوتی داشته باشد و همین مساله کار را برای ارکستر لذتبخش میکند. به نظر من همین ماجراست که باعثِ ارتباطِ مخاطب با آثارش میشود....
به بهانه تقدیر از استاد «ایرج» در پنجمین جشن سالانه موسیقی ما

در دوره نوجوانیِ من و همنسلانم، رادیو مجموعه برنامهای با نام «گلها» داشت که شامل برگ سبز، گلهای جاویدان و یک شاخه گل میشد ( این برنامهها مختص موسیقی ایرانی بود) در این برنامه ها اساتیدی چون محمودی خوانساری، حسین قوامی، ایرج، اکبر گلپایگانی و بسیاری دیگر از خوانندگان به اجرای موسیقی میپرداختند؛ به گمان من یکی از بهترین اجراها در آن برنامهها، مربوط به استاد «ایرج» بود، به خصوص در شیوهی اجرای تحریرها که مخصوص خود ایشان بود و هیچ خوانندهای قبل از ایشان چنین تحریرهایی را اجرا نمیکرد؛ اگرچه امروز خوانندگانِ بسیاری از ایشان تقلید میکنند. در همان سن و سال نوجوانی شنیدن تحریرهای متریک و منظم و دقیق استاد ایرج مرا به وجد میآورد و از شنیدن صدای مردانه و با صلابتشان احساس لذت و حتی سعی میکردم برخی از آوازهایی را که می خواندند حفظ کنم و بخوانم. خیلی خوب آوازِ استاد در سه گاه با مطلع: «خوش آن که حلقههای سر زلف واکنی/ دیوانگان سلسلهات را رها کنی/ کار جنون ما به تماشا کشیده است/ یعنی تو هم بیا که تماشای ما کنی» را به خاطر دارم....
جشنواره سى وهفتم فیلم فجر - نگاهی به موسیقی فیلم های ناگهان درخت و سال دوم دانشکده من
نسیم قاضی زاده: تا روز ششم جشنواره دو فيلم كه نام كريستف رضاعى را در مقام آهنگساز بر خود داشته اند در سينمای رسانه ها پخش شد؛ اولى "ناگهان درخت" به كارگردانى صفى يزدانيان و دومى "سال دوم دانشكده من" به كارگردانى رسول صدرعاملى. كريستف رضاعى با "در دنياي تو ساعت چند است؟" گامي را در موسيقي فيلم برداشت كه اگر نگوييم طي بيست سال گذشته در موسيقي فيلم ايران بىسابقه بود،قطعا از كمسابقه ها محسوب میشود؛ اينكه يك موسيقى تا اين اندازه بين مردم جا باز كند، در كافهها پخش شود، آلبومش پرطرفدار شود، خوانندهاش شناخته شود و با شنيدن چند نت از آن به راحتى تصاوير فيلم به ذهن متبادر شود، از آن اتفاقاتي است كه البته در موسيقي فيلم دنيا مرسوم است اما در موسيقي فيلم ايران بسيار كم سابقه. كريستف رضاعي سالهاست كه در حوزه موسيقي فيلم فعاليت كرده، موسيقى هاى خوب و ماندگارى همچون "كنعان" نوشته و گروه خلاق "نور" را تشكيل داده. با اين مقدمه ساخت دو موسيقي "ناگهان درخت" و "سال دوم دانشكده من" كه اولى متوسط و دومى بسيار پايين تر از متوسط بود كمى برای کارنامۀ او دور از ذهن بود.
به بهانه سهمِ موسیقی مستقل در سی و چهارمین جشنواه موسیقی فجر

برای استاد «ابراهیم قنبریمهر» که بهترین نوازنده ویولن قرن بیستم دوست داشت ساز او را داشته باشد

در تخصصها و رشتههای مختلف فنی، تحصیلی و هنری گاه افرادی پیدا میشوند که نهتنها در آن تخصص یا رشته که در انسانیت هم تکامل یافتهاند و استاد «ابراهیم قنبریمهر» سازندهی خوشنام و شناختهشده ساز، یکی از همین گوهرها است که علاوه بر تعالی و بالندگی در رشته و تخصصش، به لحاظ انسانی هم از بزرگترین و خوشنامترینهای عالم موسیقی است. این وجه انسانی، به گمان من، در هنر ایشان هم اثرگذار بوده است. من استاد را یک انسان واقعی با خلقوخوی درویشانه میدانم و هرگاه یاد ایشان میکنم، این بیت مولانا به ذهنم میرسد که فرمودهاند: «هر که را اسرار حق آموختند/ مهر کردند و دهانش دوختند» ایشان هیچگاه خود را درویش ننامیده؛..
آخرین مطالب
با پایان یافتنِ مرحلهی نخستِ داوری
با داوری رافائل میناسکانیان، گاگیگ بابائیان، ربکا آشوقیان، آرپینه اسرائیلیان و ...
در جلسهی کمیتهی ثبت ملی میراث فرهنگی ناملموس
شامل هشت قطعهی بیکلام
با هدف امور خیریه
پس از انتشار آلبوم «هنوز پاییز است»
چه خبر از اینستاگرام هنرمندان؟
مراسم اختتامیهی جشنوارهی موسیقی فجر با سخنرانی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به پایان رسید
گفتوگو با هنرمند ایرانی که با کنار زدن رقبای سرسختش توانست برنده جایزه گرمی 2019 شود
چند کلمه دربارهی جشنوارهی موسیقی فجر
با دونوازی «رضا مهدوی» و «مهسا عظیمی»
برای سومین بار از اول تا ششم اسفندماه
با داوری «پویا سرایی»
برگزیدگان اردیبهشت ۱۳۹۸ در سالن ایوان شمس به رقابت خواهند پرداخت
سیزدهم اسفند ماه و با حضور هنرمندان
تبلیغات متنی
امکان مؤثري براي اطلاعرساني يا تبليغ، با هزينهاي کمتر
-------------------------
افزودن یک دیدگاه جدید