موسیقی ما - دومین اجرای تالار وحدت در نخستین روز سی و چهارمین جشنواره موسیقی فجر به کنسرت تریو امئل از کشور اسلوونی اختصاص داشت. پیتر زولتان نوازنده پیانو، ولوجا بالزاروسکی نوازنده ویولن و دمیر هامیدولین نوازنده ویولنسل اعضای این گروه بودند.

کنسرت با اجرای قطعه‌ای از شاهین فرهت آهنگساز ایرانی آغاز شد. این قطعه که "تریو برای پیانو، اپوس 96" نام داشت به آرامی با هم‌نوازی سه ساز آغاز شد. سازها گاه ملودی مشترکی را می‌نواختند و گاه جملاتی متفاوت توسط هر ساز به اجرا درمی‌آمد. تم اولیه این قطعه به‌مرور گسترش یافت و سرعت و شور بیشتری پیدا کرد. در ادامه چندین فضای متفاوت به وجود آمد که احساسات مختلفی را نمایان می‌کرد.

پس‌ازآن نوبت به اجرای "تریو برای پیانو، اپوس 101 دو مینور" اثر یوهانس برامس رسید. این قطعه در 4 بخش اجرا شد و پس از آن قطعه‌ای معاصر با نام "ناگزیری" اثر پیتر کوپاچ به اجرا درآمد. این قطعه با تک‌نوازی ویولنسل آغاز شد و پس از آن ویولن نیز شروع به نواختن همان ملودی اولیه کرد. زمانی که زهی‌ها مشغول سوال و جوابی موزون یا اجرایی هماهنگ بودند، پیانو با نت‌های مقطع و سکوت‌های طولانی آن‌ها را همراهی می‌کرد. در ادامه این قطعه نت‌های نواخته شده توسط پیانو باعث تغییر فضا به محیطی ملتهب شد اما زهی‌ها همچنان تلاش می‌کردند روند آرام خود را حفط کنند.

آخرین قطعه‌ای که در این کنسرت اجرا شد "تریو برای پیانو، اپوس 15، سل مینور" اثر بدریخ اسمتانا بود. این قطعه طولانی در چند بخش اجرا شد که هر کدام حال و هوای متفاوتی داشت و فضای حسی قطعه بارها تغییر کرد.