از من آخر بریدی ای تو جان و جهانم
بعد رفتن ندیدی شعله هارابه جانم
تا قاصدکی بینم به رهی از او سراغ تو گیرم
من منزوی عشق تو شدم بازا که بی تو اسیرم.
ای زمزمه ات موسیقی جان
با این منه عاشق و خسته بمان
از چشمم می خوانی شوق بی پایانم را
با یادت می خواندم تصنیف بارانم را
برایت نوشتم همین نامه ها را
دلم جز هوای تو در سر ندارد
به من گفته بودی نمی آیی اما
دو چشمم به در مانده باور ندارد