تا تو مادر نشی نمی فهمی
بیست و نه سال رنج یعنی چی
بعد یک عمر چشم به راه بودن
صد و هفتاد و پنج یعنی چی

بعد یک عمر چی ازم مونده
نفس‌های کبود میبینی
رفته بودی که زود برگردی
بیست و نه سال رو زود میبینی

مگه میشه که غرق شه دریا
مگه میشه تو رو غباری که
حرف با تو زیاده اما
آه از این کربلای چهاری که

تو مادر چطور زنده به گور
صخره‌م که به موج افتادم
مثل فواره دست و پا بسته
تا شنیدم از اوج افتادم

***

صبح دیروز این خبر پیچید
پسری که رسید بعد یه عمر
تیتر روزنامه های بعد از ظهر
با تو مادری که شهید شد

مگه میشه که غرق شه دریا
مگه میشه تو رو غباری که
حرف با تو زیاده اما