شب نبودنت مرا چرا
رها نمی کند، چرا؟ چرا؟
«غمت رها نمی کند مرا»

دلم گرفته بی هوا، چرا؟
در این سکوت پر صدا چرا؟
غمت رها نمی کند مرا

من بغض بارانم
آغاز پایانم
رفتی اما هر دم
من با تو می مانم

با چشم گریانم
باز از تو می خوانم
رفتی اما هر دم
من با تو می مانم

رسیده ام به آخرم
نه مانده‌ام، نه می روم
جنون رسانده‌ام به ناکجا
«غمت رها نمی کند مرا»

در آینه، شکسته ام
چه خسته ام، چه خسته ام
شدم به دوری از تو مبتلا
غمت رها نمی کند مرا