موسيقی ما- سميه قاضی‌زاده: چهارم بهمن‌ماه تولد علیرضا عصار است... باور کنید هنوز زنده است، نشان به این نشان که دارد چهل سالش می‌شود... فکرش را بکنید... همان علیرضا عصار سال 1377 آلبوم «کوچ» حالا دارد پا به دنیای مردانه‌ای می‌گذارد که احتمالا باید در آن انتظار کارهای جدی تری را هم در مایه های «نهان مکن» کشید. اینکه الان چندسالی است از او هیچ خبری نیست و آخرین باری که نیم‌چه خبری از او این‌ور و آن‌ور پخش شد مربوط به همان کنسرت یونیسف می‌شود اگرچه عجیب اما باور کردنی است. خودش دلیل این غیبت کبری را کم کاری نمی‌داند که او طی این چندساله 6 آلبوم منتشر کرده و صدها کنسرت در تهران و شهرستان ها داشته است بلکه عدم صدور مجوز برای قطعاتی که در این چند ساله ساخته است اصلی ترین دلیل نبود او بوده:

بالاخره این آلبوم جدید کی منتشر می‌شود؟
انشاالله بعد از عید.

پارسال هم همین موقع‌ها که خدمت‌تان رسیدم همین را گفتید!
خب واقعا قرار بود منتشر شود اما مجوز برای بسیاری از قطعات صادر نشد. واقعا شرایط کار کردن سخت شده است. اگر به خودم بود که هیچ‌وقت این‌همه مدت کنار نمی‌نشستم و کار می‌کردم. اما باور کنید آسان نیست که هی شما قطعه بسازید و برای مجوز بفرستید و هی آن قطعات رد بشوند. کار راحتی نیست. الان 2-3 دفعه است که طی این چند وقت این اتفاق برای من دارد می‌افتد. آدم چشم به هم می‌زند می‌بیند یک‌سال عمرش با همین جور چیزها گذشت و تمام شد. خودتان یادتان می‌آید ما سالی 70-80 کنسرت شهرستان برگزار می‌کردیم، حالا یکی هم نیست. سالن میلاد هم که داده نمی‌شد الان تازه یک‌سالی است که باز دارد برای کنسرت استفاده می‌شود. طی این چند ساله هم نه فقط من که خیلی های دیگر هم کم کاری بوده است.

الان که همه کنسرت می‌دهند!
الان یک‌سالی‌ست که کمی فضا بازتر شده و همه کنسرت می‌دهند تا قبل از آن که این‌طوری نبود.

شنیده‌ام فضای آلبوم جدیدتان انتقادی-اجتماعی است. درست است؟
بله همین طور است. همراه با فواد حجازی روی قطعاتی از افشین یداللهی، افشین مقدم و مولانا کار کرده‌ایم.

ظاهرا خودتان هم قطعاتی را ساخته‌اید؟
بله موسیقی چندین قطعه را خودم ساخته‌ام.

به هر حال آلبومی باید باشد در خور چهل سالگی دیگر!
سعی‌ام را می‌کنم که این‌طور از آب در بیاید. اما این‌طور که شما می‌گوئید احساس پیری می‌کنم.

حالا از این چهل سال راضی بوده‌اید؟
خدا را هزار مرتبه شکر... هنوز که تفاوت چندانی با سال‌های قبل احساس نکرده‌ام اما به هر حال فکر می‌کنم که همه سال‌های زندگی خوب دست نیافتنی هستند.