برنامه یاد بعضی نفرات
 
همایون در مسیر آزمون و خطا؟!
نگاهی به مسیر هنری و آلبوم های همایون شجریان از نسیم وصل تا ای جان جان بی من مرو؛
همایون در مسیر آزمون و خطا؟!
  • علی رضوی
موسیقی ما - همایون شجریان در طول فعالیت حرفه‌ای مستقلش، مسیر مشخصی را در موسیقی ایرانی طی نکرده استاینکه پسر شجریان بزرگ که بعد از انقلاب در زمینه آواز ایرانی بدون رقیب بوده، روزی به عنوان خواننده وارد بازار موسیقی شود، اتفاق دور از ذهنی برای اهالی موسیقی ایرانی نبود. مخصوصا اینکه همایون شجریان از سال‌های نوجوانی در کنسرت‌های مختلف در کنار پدر حضور داشته و تا آن زمان نگاه‌های زیادی را به سمت خود جلب کرده بود. دهه هفتاد، آغاز همکاری همایون در کنار پدر بود. پیش از این او تحت تعلیم‌های فشرده پدرش قرار داشت و به قول خودش تنها استاد آوازش یعنی محمدرضا شجریان در سال‌های نوجوانی و جوانی روی صدای او کار می‌کرد و با دوره‌های صداسازی که به نوعی ویژگی تدریس شجریان محسوب می‌شود، صدای او را برای آوازخوانی آماده می‌کرد. همچنین همایون در این سال‌های نوازندگی سازهای ایرانی را شروع کرد و به طرز جدی‌تر روی سازهای کوبه‌ای و کمانچه تمرکز داشت. او در کمانچه شاگرد اردشیر کامکار بود و نوازندگی تمبک را هم از رفیق شفیق پدرش یعنی ناصر فرهنگ‌فر آموخته بود. با این حال حضور رسمی او در صحنه اجرای زنده و در کنار پدر با نوازندگی تنبک رقم خورد. همایون این شانس را داشت تا به واسطه پدرش در کنار نوازندگان و آهنگسازان بزرگی چون پرویز مشکاتیان، محمدرضا لطفی، داریوش پیرنیاکان، جمشید عندلیبی، حسین علیزاده و کیهان کلهر قرار بگیرد. کم‌کم جای همایون شجریان در گروه به پدر نزدیک‌تر شد تا در آلبوم «آهنگ وفا» که سال ۷۷ وارد بازار موسیقی شد، همایون علاوه بر نوازندگی تنبک و کمانچه، در تصنیف‌ها هم پدر را همراهی می‌کرد. هرچند حضور همایون در این آلبوم کوتاه بود و بیشتر نقش یک همخوان را اجرای می‌کرد، اما وجود دو نام محمدرضا و همایون شجریان بر روی کاور آلبوم به عنوان خواننده برای طرفداران موسیقی سنتی در آن سال‌ها آنقدر هیجان انگیز بود که به یکی از خبرسازترین اتفاقات موسیقی آن سال‌ها تبدیل شود. همکاری شجریان با علیزاده و کلهر این فرصت را به وجود آورد تا همایون در زمینه آواز هم محک بخورد و علاوه بر همراهی پدر در تصنیف‌ها، قطعات آوازی را هم همراهی کند. «چون تو جانان منی، جان بی تو خرم کی شود» این اولین باری بود که صدای آوازی از همایون شجریان به گوش می‌رسید و تشخیص آن برای کسانی که چندان حرفه‌ای موسیقی دنبال نمی‌کردند با صدای شجریان کمی دشوار بود. این روند در «بی تو بسر نمی‌شود»، «فریاد»، «سرود مهر» و «ساز خاموش» ادامه داشت تا سال ۸۲ اتفاقی مهم‌تر برای شجریان پسر افتاد.




  • نسیم وصل/۱۳۸۲
«نبسته‌ام به کس دل، نبسته کس به من دل» زمان زیادی از انتشار اولین آلبوم همایون شجریان نگذشته بود که قطعات آن بر سر زبان‌ها افتاد. همکاری همایون با محمدجواد ضرابیان که یکی از مهم‌ترین تصنیف سازان سال‌های اخیر به شمار می‌آید، حاصلش شد آلبومی که از چند تصنیف و تنها یک آواز در دستگاه همایون تشکیل شده بود. با این وجود حال و هوای این آلبوم به جای اینکه بیشتر شبیه کارهای شجریان باشد، به کارهای علیرضا افتخاری نزدیک بود. به نظر همایون شجریان تصمیم گرفته بود تا برای اولین آلبوم خودش بیشتر از اینکه به شیوه آوازخوانی و شیوه‌های مرسوم موسیقی ایرانی پایبند باشد، تلاش کرده بود تا آلبومی مردم پسند و پاپیولار وارد بازار کند و اتفاقا در این زمینه هم موفق بود.




  • ناشکیبا/۱۳۸۳
ناشکیبا حال و هوایی متفاوت‌تر به آلبوم اول داشت. این آلبوم نشان داد که همایون در ابتدای فعالیت حرفه‌ای خودش به عنوان خواننده تحت تاثیر آهنگساز و نوازنده است. چرا که ناشکیبا و نسیم وصل از نظر فرم و اجرا تفاوت‌های اساسی با هم داشتند. آهگسازی و تنظیم قطعات ناشکیبا به عهده اردشیر کامکار که حکم استادی همایون شجریان در کمانچه را هم دارد، به عهده داشت. آهنگسازی آلبوم تاثیری از موسیقی نواحی به خصوص موسیقی کردی و خراسانی داشت. از این جهت فرم آهنگسازی هم به آثار کامکارهای نزدیک‌تر بود. نقش آواز‌ها در ناشکیبا پررنگ‌تر بود و همچنین صدای واقعی‌تر از همایون شجریان در این آلبوم شنیده می‌شد. هرچند ناشکیبا به اندازه نسیم وصل مورد توجه قرار نگرفت، اما به جرات می‌توان گفت تا امروز یکی از بهترین آثار استدیویی همایون شجریان بوده است که منتشر شده.



  • شوق دوست/۱۳۸۳
شوق دوست آلبومی قدیمی‌تر از نسیم وصل بود. حداقل آوازهای آن سال‌های پیش از انتشار آلبوم ضبط شده بودند و دلیل تاخیر در انتشار آن هیچگاه مشخص نشد. در این آلبوم همایون شجریان سعی کرده بود تا توانایی‌های آوازی خودش را به مخاطبان نشان دهد. شوق دوست چند آواز خوب دارد که بعضی از قسمت‌های آن روی قطعات ضربی ساخته شده‌اند و همراهی نوازندگانی خوبی چون سینا جهان آبادی رنگ و بوی بهتری نسبت به آوازهای قبلی همایون داشتند. آواز سه‌گاه و مخالف آن شاید بهترین بستری بود که همایون می‌توانست آمادگی صدای خودش و حاصل چندین سال صداسازی را به رخ بکشد. ظاهرا همایون از همکاری با محمدجواد ضرابیان نتایج خوبی گرفته بود. برای همین تصنیف‌های این آلبوم را هم با کمک این آهنگساز اجرا کرد. شوق دوست حال و هوایی نزدیک‌تر به کارهای محمدرضا شجریان داشت و از این لحاظ همایون توانست تا نظر خیلی از هواداران خانوادگی‌شان جلب کند.



  • نقش خیال/۱۳۸۴
«نقش خیال» تنها یک سنت شکنی در آثار شجریان‌ها نبود، بلکه خیلی از کارشناسان معتقدند که این آلبوم خط قرمزهای زیادی از موسیقی ایرانی را رد کرد و نوآوری‌های زیادی در دل خودش داشت. «علی قمصری» آهنگساز نقش خیال که تا آنزمان چهره‌ای ناشناخته به حساب می‌آمد، توانست اولین تجربه حرفه‌ای خود را در کنار همایون شجریان به معرض قضاوت بگذارد. قمصری از لحاظ نوازندگی به نظر از حسین علیزاده پیروی می‌کند. اما در آهنگسای کمی ماجرا تفاوت می‌کند. او خیلی از قالب‌های موسیقی ایرانی را مانند ریتم و فواصل در این آلبوم رعایت نکرد. از طرف دیگر استفاده از گیتار و سازهای غربی دیگر در تنظیم آلبوم کاری متفاوت نسبت به آثار دیگر در حوزه موسیقی سنتی بود. سبک آوازهای همایون شجریان و به خصوص سبک تصنیف‌ها هم در این آلبوم بسیار متفاوت بود. استفاده از تحریرهای غیرمتعارف و همینطور اوج و فرودهایی با فواصل کم و پشت هم تا حد زیادی تحت تاثیر آهنگساز بود.



  • با ستاره‌ها/۱۳۸۵
اولین نکته جالب «با ستاره‌ها» مشارکت بیشتر خانواده شجریان در انتشار آن بود. عکس کاور آلبوم را محمدرضا شجریان گرفته بود و طرح جلد آن هم متعلق بود به مژگان شجریان و انتشار آن هم شرکت دل آواز(شرکت خانوادگی شجریان‌ها) انجام داد. با ستاره‌‌ها هم تجربه مشترک همایون شجریان و محمدجواد ضرابیان بود. مجموعه تصانیفی که بیشتر حال و هوای آلبوم اول همایون یعنی نسیم وصل را داشت. بعد از آلبوم‌های نقش خیال و شوق دوست، شاید هیچکس فکر نمی‌کرد که همایون دیگر به سمت آلبوم‌های تصنیف خوانی برود. اما ویژگی این آلبوم‌ها این است که طیف زیادی از مخاطبان از آن استقبال می‌کنند و در بین عامه هم بیشتر شنیده می‌شود.



  • قیژک کولی و خورشید آرزو/۱۳۸۷
همکاری اول همایون شجریان با گروه دستان، یکی از پررنگ‌ترین دوره‌های فعالیت حرفه‌ای او به حساب می‌آید. دستان یکی از گروه‌های شناخته شده و محبوب در بین طرفداران موسیقی ایرانی است و پیش از این با هنرمندان سرشناسی چون شهرام ناظری، ایرج بسطامی، سالار عقیلی و ... به روی صحنه رفته بودند. حاصل این همکاری در سال ۸۷ شد دو آلبوم «قیژک کولی» و «خورشید آرزو» که آهنگسازی آنها را حمید متبسم و سعید فرجپوری برعهده داشتند. انتشار این دو آلبوم و اجرای زنده آنها در تالار وزارت کشور که اولین اجرای زنده مستقل همایون شجریان هم به حساب می‌آمد، بسیار مورد استقبال قرار گرفت.



  • آب، نان، آواز/۱۳۸۸
اولین تجربه همایون شجریان با علی قمصری، هر چند از طرف خیلی از طرفداران موسیقی سنتی مورد استقبال قرار نگرفت، اما همکاری بعدی او با این آهنگساز در «آب، نان، آواز» نشان داد که خودش از این همکاری بسیار راضی بوده. البته در این آلبوم نه علی قمصری تجربه قبلی خود را تکرار کرده بود و نه همایون شجریان. هرچند نوآوری‌ها در این آلبوم هم ادامه داشت، اما ردپای تجربه هر دو هنرمند هم به خوبی دیده می‌شد. آب، نان، آواز اولین تجربه این هنرمند در قالب گروه همنوازان حصار بود و بعد از انتشار آلبوم، کنسرت‌های آن در برج میلاد هم مورد استقبال قرار گرفت.





  • شب جدایی/۱۳۸۹
انتشار «شب جدایی» قبل از هر چیز کمی عجیب و غریب به نظر می‌رسید. همایون شجریان که در آلبوم‌های قبلی خودش یک مسیر جدیدی را در سبک کاری خود پایه ریزی کرده بود و به بیشتر به سمت نوآوری و کارهای متفاوت پیش می‌رفت، با یک آلبوم بازخوانی از این مسیر خارج شد. «شب جدایی» همکاری مشترک همایون شجریان و مزدا انصاری، به نظر در ادامه آلبوم قبلی پدرش «آه باران» بود که برخی تصنیف‌های قدیمی را بازخوانی کرده بودند. «شب جدایی» شامل یک آواز با همراهی پیانو مزدا انصاری و بازخوانی شش تصنیف قدیمی از مرتضی محجوبی، روح‌الله خالقی، مجید وفادار، منوچهر همایون‌پور و مرتضی نی‌داوود می‌شد که ویژگی برجسته‌ای نسبت به آلبوم‌های قبلی همایون نداشت.



  • سیمرغ/۱۳۹۰
پروژه سیمرغ، حاصل تلاش و پیگیری‌های چندساله حمید متبسم آهنگساز و سرپرست این پروژه بود. سیمرغ روایتی از موسیقیایی از چند داستان شاهنامه است که برای ارکستری ایرانی نوشته شده و به نظر همایون شجریان اولین و بهترین گزینه متبسم برای آواز آن بوده. متبسم و همایون شجریان همکاری‌شان را از آلبوم خورشید آرزو و قیژک کولی شروع کردند. سیمرغ بیش از ده شب در تهران به روی صحنه رفت و آلبوم منتشر شده حاصل این اجرای زنده است.






  • شوقنامه/۱۳۹۰
مسیر نامشخص حرکت همایون شجریان در شوقنامه هم ادامه داشت. شوقنامه پروژه‌ای تحقیقاتی در مورد عبدالقادر مراغه‌ای موسیقیدان قرن نهم هجری، حاصل تلاش چند ساله محمدرضا درویشی آهنگساز و پژوهشگر موسیقی است. تفاوت اصلی شوقنامه با دیگر کارهای همایون شجریان در این است که موسیقی این آلبوم کمتر شباهتی با موسیقی سنتی حال حاضر دارد و فضای آوازهای و تصنیف‌ها به کلی فرق دارد. به علاوه «شوقنامه» جز موسیقی‌های خاص است و مخاطب عام ندارد. به همین علت می‌توان آن را متفاوت‌ترین کار در کارنامه همایون شجریان دانست. کاری که ممکن است برای هیچ خواننده دیگری پیش نیاید.



  • ای جان جان بی من مرو/۱۳۹۰
سال ۹۰ سال پرکاری برای همایون شجریان بود. «ای جان جان، بی من مرو» در واقع سومین آلبومی بود که همایون شجریان در سال ۹۰ روانه بازار می‌کرد. به علاوه این آلبوم در روزهای پایانی سال وارد بازار شدند و همین باعث شد تا موج خبری که در مورد بقیه کارهایش در رسانه راه می‌افتد، در مورد این آلبوم اتفاق نیفتد. همایون شجریان همچنان در این آلبوم هم سیاسیت حرکت زیگزاگی‌اش را در موسیقی حفظ کرده. بعد کنسرت پاییزی‌اش در تالار وحدت به همراه علی قمصری که کاری تلفیقی و متفاوتی بود، هیچ کس فکر نمی‌کرد آلبوم بعدی همایون شجریان کاری کاملا سنتی و بازگشت به گذشته باشد.

«ای جان جان بی من مرو» با آهنگسازی سعید فرجپوری، آلبوم بهتری نسبت به دو آلبوم قبلی این خواننده و گروه دستان نیست. قطعات آلبوم که در دستگاه ماهور ساخته شده‌اند، بیشتر آهنگ‌هایی ضربی و مبتنی بر سازهای کوبه‌ای هستند. انتخاب دستگاه ماهور برای این آلبوم هم نشان می دهد که سعید فرجپوری آهنگساز آلبوم سعی داشته تا فضای نسبتا شادی را در تصنیف‌هایش ایجاد کند. البته این سبک آهنگسازی را پیش‌تر نیز از گروه دستان شنیده بودیم. در این سبک که سعید فرجپوری و حمید متبسم بیشتر به آن پایبند هستند، آهنگساز تلاش می‌کند تا با تغییراتی در ریتم و ترکیب سازها به خصوص اضافه کردن سازهای کوبه‌ای فضای گوشنوازتری را برای مخاطب عام فراهم کند. وجود دونوازنده کوبه‌ای در جمع هسته پنج نفره گروه دستان گواه همین ادعاست. در چنین فضایی طبیعتا اشعار مولانا به خاطر وزن‌های عروضی خاصی که دارند بیشترین کمک را به آهنگساز می‌کنند. از همین بابت می‌بینیم که اشعار تصنیف‌ها اکثرا از مولانا انتخاب شده است. برخلاف آلبوم‌های قبلی همایون شجریان که گرایش بیشتری نسبت به ترانه سرایان معاصر و یا حافظ و سعدی داشته است. در یک نگاه کلی تصنیف‌های آلبوم «ای جان جان بی من مرو» بیشتر به تصنیف‌هایی می‌ماند که گروه‌های موسیقی سنتی به عنوان یک قطعه بیز که حال و هوایی شادتر نسبت به دیگر آهنگ‌ها دارند در آخر کنسرت اجرا می‌کنند.

جدای از آهنگسازی که ضعیف‌ترین بخش آلبوم به نظر می‌رسد، در «ای جان جان بی من مرو» شما با آواز متفاوتی از همایون شجریان روبرو هستید. اول اینکه این برای اولین بار است که آوازی در ماهور از همایون شجریان می‌شنویم. دستگاهی که در بین خوانندگان و موسیقی‌دان‌های ایرانی بسیار متداول و محبوب است. اما به هر حال همایون شجریان در ده آلبوم قبلی خود هیچگاه از آن استفاده نکرده است. این در حالی است که در توانایی یک خواننده در بین اساتید آواز جایی نمود پیدا می‌کند که خواننده در تمام دستگاه‌های موسیقی ایرانی مسلط باشد و در هرکدام آوازهای خوبی را خوانده باشد. این کم‌کاری همایون شجریان را می‌شود گذاشت به پای اینکه او در دوران فعالیت حرفه‌ای مستقلش بیشتر به سمت تصنیف خوانی رفته است و از همین رو در زمینه آواز فعالیت‌های چشمگیر کمتری را از او دیده‌ایم.

دوم اینکه اگر موسیقی ایرانی را به صورت جدی دنبال می‌کنید، آوازهای «ای جان جان بی من مرو» شما را پرت می‌کند به چند دهه گذشته آواز ایرانی. به خصوص آوازی که پدر همایون یعنی محمدرضا شجریان ارائه داده است. صدای بم‌تر همایون شجریان در آواز ماهور که البته معلوم نیست استعداد ذاتی خواننده است یا توانایی‌های صدابردار، فضای آواز را خیلی بیشتر به آوازهای محمدرضا شجریان نزدیک کرده است. این سبک آوازخوانی با مسیر حرکت همایون شجریان در موسیقی ایرانی که همواره حرکتی در جهت نوآوری و بیرون رفتن از قالب سنتی بوده، کمی تناقض دارد. شاید به صورت خلاصه‌تر بتوان آن‌را یک پس‌رفت نامید.

شاید بتوان پس از این مرور کوتاه بر مسیر فعالیت حرفه‌ای و مستقل همایون شجریان در این سال‌های گذشته، راحت‌تر به این نتیجه رسید که او مسیر مشخصی در موسیقی ایرانی ندارد. با طیف نه چندان گسترده، اما بسیار متفاوتی از هنرمندان این رشته کار کرده است و نوآوری‌های زیادی را تجربه کرده است. اما در همین مسیر نوآوری گاهی بازگشتی عجیب به گذشته داشته و با بازخوانی آثار گذشتگان و رجوع به سبک نسل‌های قبل از خود، تعجب خیلی از موسیقی‌دوستان و البته هوادارنش را هم برانگیخته است. سوال اینجاست که آیا همایون شجریان هنوز در مرحله آزمون و خطاست؟ یا در آینده می‌توان کارهای دور از انتظار دیگری از او شنید؟
منبع: 
اختصاصی سایت موسیقی ما
تاریخ انتشار : دوشنبه 11 اردیبهشت 1391 - 00:00

دیدگاه‌ها

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

albateh tanavo khobe vali khoshhalam ke yek baresi dorst kardid va non bazoietan ra khordid

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

عالی بود
تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب....

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

میدانیدحیفم ازچه میآید
قدرت حنجره وتحریرپذیری بالا
اما
ارائه ی کارهای ساده-تکراری-ملال آور
آخه چرا؟
شاهزاده موسیقی به خودت بیا

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

واقعا دور از انصافه این حرف,
آلبوم شب جدایی هم جوز آثار زیباییه که از همایون دیدیم,
همینطور شوقنامه,سیمرغ,نسیم وصل,با ستاره ها,...

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

یک نکته ی مهم در مورد آلبوم آخر همایون رو در نظر نگرفتید!
این آلبوم به هیــــچ وجه حرکت به گذشته نیست! این آلبوم خودِ گذشته است!

این آلبوم حدود دو سال و نیم پیش ضبط و آماده شده است و به دلایل نامعلومی در آن زمان منتشر نشده است!!!

لطفا قبل از اینکه چیزی را نقد کنید اطلاعات خودتون نسبت به اون رو افزایش بدین!!!!!!!!!!

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

یک خواهش از موسیقی ما
میشه از این اقا نوشته ای روی سایت نذارید دیگه
من وقتی نوشته های این اقا رو می خونم فقط اعصابم به هم میریزه
ممنون اگه این کار رو بکنید

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

غیر از شب جدایی بقیه کارهای همایون عالی هستن اما امیدوارم وارد مسیر افتخاری نشه...

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

آقای رضوی آیا شما به جز نوشتن سرگردانی و آزمون و خطا در مورد خوانندگان چیز دیگه ای بلد نیستید ؟؟؟
محسن چاوشی که سرگردانه همایون شجریانم که داره آزمون و خطا میکنه
پس بفرمایید خودتان یک تنه جور موسیقی را بکشید و ما از این موسیقی نجات دهید!!!
به نظر من نه محسن سرگردانه نه همایون در حال آزمون و خطا این دو جز جوانان شایسته موسیقی ایران هستند پس بیایید اگر دوستشان نداریم تخریب نیز نکنیم

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

من به نویسنده ی مقاله توصیه میکنم آواز راست پنجگاهی که همایون در کنسرت آخرشون با تار علی قمصری خوندند رو گوش بدن تا به قدرت آواز خوانی همایون پی ببرند.

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

شما همونایی هستید که خواننده اگر یه خط کاری داشته باشد می گین کارهاش تکراری و کلیشه است !!!

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

این دوستمون چرا فکر میکنه همه در مسیر آزمون و خطا گام بر میدارند؟

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

درسته که همه ی آلبوم های همایون در سطح خودش خوب نبوده ؛ اما صدای فوق العاده داره و شاهزاده ی موسیقی ایرانه!

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

مدتهاست دیگه کارهای همایون رو مثل قبل با دل دنبال نمیکنم.

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

شما را به کامنت بالا ارجاع می دم

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

اینکه آقای شجریان کارهای مختلفی رو از لحاط سبک و قالب انجام میدن اصلا نقطه ضعف ایشون رو نمیرسونه بلکه توانایی ایشون رو در آوازخوانی، درک ریتم های متفاوت وتوانایی در کنترل صدا ی ایشون رو نشون میده. فکر نمیکنم اینکه شکل کاملا سنتی یا کاملا مدرنی رو کار نمیکنن و طیف وسیعی از کارهای مختلف دارن دلیل بر بی تجربگی یا در مرحله ی آزمون و خطا موندن ایشون باشه. به خصوص کار شوق نامه رو که شما اشاره کردید مثل این هست که شما بگید چرا لغت نامه استفاده میکنیم یا چرا می خونیمش شوق نامه به هر حال خاستگاه موسیقی دستگاهی ماست و داشتن یک کار تحقیقی مثل شوق نامه در کارنامه ی هر نوازنده ، خواننده یا محققی بسیار ارزشمنده حتی اگر مورد استقبال عوام قرار نگیره. اما مورد دیگه اینکه همایون شجریان به همان میزان که تصنیف خوانده در آوازخوانی هم مهارت خودشون رو نشون دادن مثلا با آوازی که خود شما مثال زدید(ناشکیبا یا در کنسرتهای همراه با پدرشان)، مثل انتقال بسیار خوب مایه ها به شنونده ،درک درست از کلام و تحریر هایی که به جا استفاده میشن از ویژگی های آواز ایشونه. و همچنین اینکه به نسبت تعداد آلبوم هایی که از ایشون منتشر شده دستگاه های متفاوتی در آثار ایشون دیده میشه که تمام آلبوم ها به استثنای با ستاره ها شامل حد اقل دو آواز هست. علاوه بر همه ی اینها اگر تنها سه بار در کنسرتهای آقای شجریان شرکت کرده باشید متوجه توانایی در کنترل صدا چه در محدوده ی بم و چه در زیر خواهید شد گرچه شخصا معتقدم محدوده بم بهتر از اینها میتونه باشه با توجه به توانایی ایشون. و در آخر اینکه با توجه به حرفهای شما که ایشون در قالبهای مختلف و نه فقط در یک سبک مشخص کار کردن میشه نتیجه گرفت که آثار ایشون دارای گسترهی وسیعی است چه از لحاظ مخاطب و چه موسیقایی.

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

اول معتمدی بعد همایون
ولی هر۲شون بی نظیر و نازنینن
واقعا آواز اصیل در بهترین سطح تاریخش قرار داره

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

دوست عزیز من نمیدونم چرا شما با استاد شجریان بد هستید پسرش رو خراب مبکنید برای مثال چرا باید کنسرت همایون در تبریز لغو بشه چرا واقعا چون نوازنده زن داره همون خانم نگار خوارکن که قبل از مساعله استاد بد نبود الان بد شد و در کل من در این مطلب چیزی جز کوبیدن همایون شجریان ندیدم

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

اتفاقا نقطه عطف همایون همین تنوع کاریشه

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

ماهورر فقط با صدای ماورایی استاد معین زیباییش نمود پیدا میکنه تا حالا مثل ایشون قدرتمند در این دستگاه ندیدم.

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

برای اون دوستی که گفتن همایون و چاوشی ....
عزیزم شما چطور کسی رو که تو کنسرتاش با آواز قدرتمندش مو رو به تن شنونده سیخ واشک رو از چشماش جاری می کنه با کسی که هنوز جرات نکرده از چهارچوب استودیو خارج بشه و کنسرت بده مقایسه می کنی؟
حیا هم خوب چیزیه والا

وبرای آقای رضوی...
1-نقش خیال بدون شک یکی از بهترین کارهای همایونه که اتفاقا مورد استقبال هم قرار گرفت
من نمی دونم تو این روزا که نقد روز به روز تخصصی تر میشه چطور شما یه روز چاوشی رو نقد می کنی یه روز همایون رو
به نظرم وقتش رسیده که مسیر خودتونو انتخاب کنید

جناب رضوی در آزمون و خطا ویا سرگردانی ..؟

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

جالبه این آقای منتقد همه رو تو این مرحله می بینه...!!! چند وقت پیش گفته بود چاوشی در گذر یا سرگردانی!!!!

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

من موندم چرا کسی از البوم استثنایی اپرا مولوی و رومی حرف نمیزنه که محمد معتمدی و همایون با هم خوندن. در کل پدر پسندیده و شاگرده همون پدره. تنها افرادی میتونن راجب خواننده های سنتی نظر بدن که از اساتید آواز باشن نه نقد چاووشی و... حتی نوازنده سنتی هم نمیتونه بگه خوبه همایون یا بد فقط اساتید راجب خواننده های سنتی

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

من عمرا صد سال سیاه با صدای همایون اشکم سرازیر بشه اما عوضش با صدا و موسیقی چاوشی این اتفاق هر شب میفته

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

عزیزان ممکنه هنرمند رو به حال خودش بگذارید
هر زمانی که هنرمند به خاطر مخاطب کاری کرده حاصل تنها انحطاط بوده
حال آنکه اگر هم نظری تاثیر مثبت داشته باشه تنها از آن اساتید یک عرصه است
پس چون پدر ایشان شهریار موسیقی ایران هستند پس دیگر نیاز به در فشانی های شما نیست
با تشکر

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

آقا مجید,تینا خانم مظورشون کسایی بود که سواد موسیقیایی دارن,نه مخاطب عام,شما راحت باش برادر

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

عالی بود هیربد

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

اگر به فکر کوچک کردن وبدنام کردن خانواده شجریان هستید باید بهتون بگم کور خوندید استاد شجریان و همایون اینقدر طرفدار دارند که نیازی به انتقاد شما دوستان از هنر بی خبر نیست اگر به موسیقی اصیل علاقه ندارید اظهار نظر هم لطفا نکنید

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

شخصا فکر می کنم که یک سایت موسیقی بهتر است یا به نوعی از موسیقی نپردازد، یا اینکه درست بپردازد. نمی توان انتظار داشت از کسی که کارش نوشتن از خواننده های پاپ است بیاید و در مورد موسیقی هنری هم اظهار نظر تخصصی داشته باشد!
لطفا از این مرحمت ها نکنید و به همان آثار فاخر و وزین پاپ بپردازید!

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

به نظر من هر کس به صداو کارهای استاد همایون عزیزم شک داره ودوست داره کارهای این هنرمند فرهیخته رو زیر سوال ببره باید ابتدا به خودش شک کنه که توانایی درک و فهم موسیقی پایینی داره وبه نظر من سررشته و درکی از موسیقی نداره هم وطن من به این نوشته امتیاز مثبت بده تا هرکس که از سرراه اومد وادعای درک موسیقی کرد بدونه که یک هنرمندی مثل همایون شجریان طرف دارانی داره که به هر کس اجازه انتقاد نمیدن.درود بر هم وطن.

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

من به عنوان کسی که سالها با موسیقی ایرانی همراه هستم و خودم هم چندین و چند ساز ایرانی و کلاسیک می زنم... صدای آقای همایون شجریان هم دلنشینه و هم برخوردار از تکنیک آوازی بالای این خواننده ست...من فکر نمیکنم کسی بتونه مثل همایون شجریان کارهای علی قمصری رو به این خوبی همراهی کنه . مخصوصا کنسرت اخیر ایشون ( آیینه ها) و سیمرغ به نظرم اثبات خوبی برای این موارد باشه...البته خودم که در توانایی های همایون شجریان به هیچ وجه شکی ندارم...ایشون علاوه بر تکنیک های بالای نوازندگی و خوانندگی ، شخصیت بسیار بالا و قدرت انتقاد پذیری بسیار خوبی دارند... من فکر نمی کنم به جز پدرشون و چند استاد دیگه که من به شخصه خدمتشون ارادت دارم یک موسیقی دان بتونه این همه چیز رو با هم داشته باشه و انقدر انسان کاملی باشه...

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

تو رو خدا بگید آواز راست پنجگاه و اصفهان که همایون با قمصری خونده چطوری دانلود کنم

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

بی نظیرند

سه شنبه 15 اسفند 1391 - 17:56

اول باید بگم که توی موسیقی مهم سرازیر شدن اشک نیس که اگه اینجور باشه اینایی که واسه مرده ها میخونن از همه بیشتر اشکتونو در میارن...
دوم اینکه تورو خدا استاد همایونو با چاووشی مقایسه نکنید چون به طور کلی سبک خوندنشون با هم فرق میکنه...
و در آخر بگم که عشق است استاد همایون...

افزودن یک دیدگاه جدید

محتوای این فیلد خصوصی است و به صورت عمومی نشان داده نخواهد شد.

Plain text

  • هیچ تگ HTML ی مجاز نیست.
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.



دانلود همایون در مسیر آزمون و خطا؟! | موسیقی ما