موسیقی ما – بهمن بابازاده: ده دود کش بلند از کف زمین سبز شده‌اند و قد علم کرده‌اند. علاوه بر آدم‌هایی که روی صندلی نشسته‌اند، عده زیادی هم کف زمین و روی صندلی‌های پلاستیکی نشسته‌اند و خیلی‌ها هم ایستاده‌اند تا مبادا لحظه شروع برنامه را ازدست بدهند. سکوت است و سکوت است و سکوت... خبری از جیغ و داد همیشگی اجراهای زنده نیست و صحنه آرایی متفاوت و جالب و لذیذ، مهم‌ترین مولفه امروز اینجاست. صدای من را از سالن فرهنگسرای نیاوران می‌شنوید... دقایقی قبل از شروع اجرای گروه «پالت»، در شب دوم «هفته کنسرت‌های تلفیقی تهران»...

• تجمع شدید

قابل پیش بینی بود که اجرای برنامه این گروه با استقبال زیادی مواجه شود. اجرای متفاوت و سابقه خوبی که از این گروه در ذهن مخاطبان‌اش مانده بود باعث شد این برنامه با ازدحام فراوان بروی صحنه برود. ابتدای برنامه هم با آواخوانی هنرمنند ونوازنده جنوبی این گروه شروع شد و نوازنده‌ها در حین اجرای او به ترتیب روی سن آمدند. در انتهای همه هم «امید نعمتی» بروی سن آمد تا سالن به محض مشاهده او، به هوا برود.

• یک جمع خودمانی

سبک و نوع اجرای گروه به طرز جالبی خودمانی و راحت است و همین باعث شده انرژی حاضران چند برابر شود. مثلا وقتی گروه در حال هماهنگی شروع‌اند یا ساز‌هایشان را کوک می‌کنند، امید نعمتی صحبت می‌کند و در انت‌ها ممی گوید: «این‌ها رو گفتم که فقط وقت بگذره!» تا با تشویق حضار برنامه ادامع پیدا کند.

• اجرای پر انرژی

بی‌تردید «پالت» در آینده‌ای نه چندان دور جزو پرطرفدار‌ترین گروه‌های موسیقی در ایران خواهد شد و استقبال کم نظیر دوستدارنش از این اجرا باعث شد این نگاه و این قضاوت شخصی، بیشتر رنگ و بوی واقعیت به خود بگیرد. قطعات و ملودی‌های خوش ساخت و تلفیق‌های بکری که در برخی قطعات به گوش می‌رسید و از همه مهم‌تر اجرای صمیمی و پر انرزی اعضای گروه باعث شد خیلی‌ها در اکثر مواقع کنسرت به صورت ایستاده به تشویق این گروه بپردازند.

• درس علوم

به دلیل تقاضاهای شدید گروه «مجبور» می‌شود قطعه «درس علوم» را اجرا کند! یعنی به معنی خودمانی، چاره‌ای جز اطاعت نداشت و همین باعث شد همه با لبخند از نوع واکنش اعضای گروه، به تشویقشان بپردازند. اوایل قطعه به یک باره و در حالی که خیلی‌ها غرق در قطعه بودند رق مجموعه به صورت کامل قطع شد! اما در کمال حیرت اعضای گروه در تاریکی مطلق هم دست از ساز زدن بر نداشتند تا سالن در تاریکی مطلق باز هم به تشویق انرژی و نوع برخورد آن‌ها را این اتفاق، بپردازند!

دقایقی طول کشید تا برق وصل شود و در این بین امید نعمتی با لبی خندان و انرژی عجیبی که معلوم نبود چطور در این شرایط بحرانی به دست آورده بود، وسط سن نشست و از خاطرات ضبط ویدئوشان در شما گفت. از خاطرات اعضای گروه و همین لحظات به قدری با انرژی و شوخ و شادی سپری شد که زمانی هم که برق وصل شد، امید از همه پرسید: «خوب برق وصل شد بریم ادامه بدیم؟» که همه حاضران یک صدا «نه» گفتند و از او خواستند به همین سبک اجرایش را ادامه دهد. فضا فضای کم نظیری بود و به محض اجرای قطعه بعدی از سوی گروه، انرژی سالن برای ادامه برنامه چند برابر شد.

• نرو بمان

 «نرو بمان» قطعه پرطرفدار «پالت» بود که صدای همخوانی حاضرین اجازه نمی‌داد صدای خواننده به گوش برسد و «خونه مادر بزرگه» هم انتهای برنامه‌ای بود که بدون شک و بدون هیچ اغراقی، جزو بهترین اجراهای زنده امسال می‌توان از آن نام برد.

• حاشیه‌ها:

* از شب دوم این برنامه‌ها، «علی قادری» مسئول برگزاری این برنامه‌ها همکاری قابل توجهی را با سایت «موسیقی ما» داشته که جا دارد تشکری ویژه را ایشان داشته باشیم. گفتنی ست این اجرا‌ها به همت «خانه هنرهای شهری» برگزار شده است.

* یک قطعه آذری و یک قطعه کردی در بخش‌های دیگر برنامه اجرا شد که ملودی شاد و تاثیر گذار این قطعات بسیار مورد توجه قرار گرفت.

* امید نعمت در ابتدای شروع یکی از قطعاتش (هزار تا قصه) گفت: «همیشه در همه اجرا‌هایمان بخش آخر این قطعه را یه سری بچه کوچولوی بانمک می‌آوردیم روس ن و اونا می‌خوندن. ولی این بار بچه کوچولوی بانمک نداریم و از اونجایی که هیچکدوم از ما‌ها هم بانمک نیستیم، دوست داریم شما اونجاهاشو برامون بخونید!. این قطعه رو به جورایی تقدیم می‌کنیم به... نسل مون!» و صدایش گرفت و دیگر ادامه نداد...

بغض صدای امید نعتی باعث شد همه حاضران در سالن «خونه مادر بزرگه» را با چشم‌هایی خیس بخوانند تا انتهای برنامه به نوعی، انتهایی باشکوه تبدیل شود.