منو جون پناه خودت کن برو
بزار پای این آرزوم وایستم

به هرکی بهم گفت ازت رد شده
قسم میخورم من خودم خواستم

منو جون پناه خودت کن برو
من از زخم هایی که خوردم پرم

تو باید از این پله بالا بری
توبالا نری من زمین میخورم

درست لحظه ای که تو باید بری، اسیر یه احساس مبهم شدیم
ببین بعد یک عمر پرپر زدن، چه جای بدی عاشق هم شدیم

برای تو مردن شده آرزوم
یه حقی که من دارم از زندگی

نگاه کن تو این برزخ لعنتی
چه مرگی طلب کارم از زندگی

به هرجا رسیدم به عشق تو بود
کنار تو هرچی بگی داشتم

ببین پای تاوان عشقم به تو
عجب حسرتی تو دلم کاشتم

اگه فکر احساسمونی برو، اگه عاشق هردومونی برو
تو این نقطه از زندگی مرگ هم، نمیتونه از من بگیره تورو