اومدی وقتی که بارون شب ُ از پنجره شست
وقتی تار عنکبوت بسته بود این صندوق پُست
اومدی وقتی که دیگه تلفن زنگ نمی‌زد
وقتی من مونده بودم با یه بغل خیال بد
اومدی تا دربیام از توی جلد خستگی
اومدی تا منو بسپاری به دست زندگی

نکنه تنهام بذاری وسط این بازی
من ُ مثل تار موهات پُشت گوش نندازی

طاق غصه‌ها شکست ُ پل رنگی قد کشید
آخرش یکی تو دنیا حرفای منو شنید
یکی اومد تا بفهمه لهجهء زخم منُ
یکی اومد تا ببنده جادهء برگشتن ُ
دستای منو گرفتی تا نیفتم از نفس
با من آواز رهایی خوندی تو کنج قفس

نکنه تنهام بذاری وسط این بازی
من ُ مثل تار موهات پُشت گوش نندازی