موسیقی ما - «ابوسعید مرضایی» آهنگساز و نوازنده، آلبومی با نام «زنگاهنگ» منتشر کرده که می‌توان آن را نخستین اثر برای زنگ موبایل بر اساس موسیقی دستگاهی ایران و با ساز ایرانی دانست. این برای اولین بار است که آهنگی به صورت آکوستیک ضبط شده و مخصوص زنگ تلفن همراه ایرانی است.

مدت زمان تعیین شده زنگ تلفن همراه 45 ثانیه است. این زنگ‌ها در آلبوم زنگاهنگ نیز به مدت 45 ثانیه ساخته شده‌اند و بر اساس موسیقی دستگاهی در هر دوازده بخش موسیقی ایرانی تدوین شده و به صورت تکنوازی اجرا شده‌اند. مجموعه اول با ساز سه‌تار نواخته شده است. مرضایی درباره‌ی این اثر می‌گوید: «این آلبوم شامل دوازده قطعه كوتاه است كه براي يك ساز ايراني ساخته و نواخته شده؛ با این تفاوت که قطعات هر کدام 45 ثانیه هستند و می‌توانند برای زنگ تلفن همراه مورد استفاده قرار گیرند.»

او این اثر را تلاشی در جهت کم‌کردن فاصله‌ی افرادی که موسیقی سنتی دغدغه‌شان نیست، با این سبک موسیقی می‌داند و در پاسخ به انتقادات احتمالی درباره‌ی به کارگیری موسیقی اصیل برای زنگ تلفن همراه می‌گوید: «شاید برخی چندان موافق حضور موسیقی کلاسیک ایرانی در چنین اتفاقاتی نباشند؛ اما نظر من این نیست. بروز چنین اتفاقاتی را بسیار بهتر از نبودش می‌دانم. هم‌اکنون موسیقی خوب در زندگی مردم جاری نیست و همین مسأله، لطمات روحی و احلاقی و فرهنگی به بار می‌آورد. وقتی یک اثر با تشخص کامل در قواره‌ی یک آلبوم آبرومند منتشر می‌شود و وجهه موسیقی دستگاهی را می‌رساند، مردم را به داشته‌های غنی فرهنگی‌شان آگاه می‌سازد.»

او همچنین توضیح می‌دهد که این مجموعه برای همه‌ی سازهای ایرانی تدوین شده و اگرچه آلبوم اول برای «سه‌تار» است، اما می‌خواهد از تمام ظرفیت‌های سازی موسیقایی در این هدف استفاده کند: «البته ساز سه‌تار تخصص بنده است و آهنگسازی‌ام را با این ساز انجام می‌دهم. ضمن آنکه سه‌تار به لحاظ فرکانس جایی است که برای بلندگوهای ظریف تلفن همراه پخش خوبی دارد و انتخاب مناسبی برای انتشار نخستین است. همچنین لازم بود تا در 45 ثانیه، یک قطعه کامل ساخته شود که مقدمه، اوج و فرود مناسبی داشته باشد و در عین حال زیبا باشد و نماینده‌‌ی خوبی از موسیقی دستگاهی.»

او در پاسخ به این سوال که چرا از فرم‌های موجود در موسیقی ایرانی استفاده نشده، می‌گوید: «فرم‌های موجود، تمام داشته‌های ما نیست. از طرفی، به نظرم ریتم‌های انتخابی برای زنگ و جذب گوش در زمان کم مناسب‌تر هستند. فرم‌های ما در موسیقی ایرانی پیش‌درآمد، تصنیف و چهار مضراب هستند؛ در حالی‌که پیش‌درآمد کند است و نمی‌توان در 45 ثانیه حق مطلب را ادا کرد. تصنیف هم همین مشکل را دارد، موسیقی بی‌کلام و بدون شعر هم برای منظور ما بهتر بود. تمامي اين دوازده قطعات فرم كامل و درستي دارند. مقدمه، اوج و نشست‌هاي درستي روي شاهد يا همان فرود است که تداعي يك فرم ايده‌آل كلاسيك را می‌کند.»

مرضایی همچنین درباره‌ی فعالیت‌های آتی خود می‌گوید: «هم‌اکنون روی آلبوم دوم سه‌تارنوازي‌ام کار می‌کنم كه بعد از آلبوم «خاك» می‌توان آن را پرده‌ی دوم سه‌تارنوازي من دانست. این اثر یک آلبوم دونوازی است که در آن بار دیگر با آقای فربد یداللهی همکاری خواهم داشت. خلق در لحظه‌ی ايشان بي‌نظير است و البته وراي جايگاهي كه در هنر تمبك‌نوازي امروز دارند، بسيار باحوصله و خوش‌سليقه هستند. هرچند امیدوارم یک زنگاهنگ دیگر این بار با ساز کششی منتشر کنم.»