موسیقی ما - شب گذشته، سی‌ویکمین جشنوارهٔ موسیقی فجر بعد از دو اجرای ویژه بانوان، با اجرای «نی‌نوا» اثر «حسین علیزاده» و با رهبری «علی رهبری» به شکل رسمی در حالی آغاز شد که «حسین علیزاده» برای اجرای اثرش توسط ارکستر سمفونیک پیام داده بود. این برای اولین بار است که «نی‌نوا» در جشنواره اجرا می‌شود؛ همان‌طور که برای اولین بار است که «رهبری» در این رویداد حضور دارد و البته که «حسین علیزاده» هم؛ البته اجرای ارکستربا حاشیه‌هایی نیز همراه شد که از جملهٔ آن می‌توان تاخیر در اجرای اثر به خاطر مخالفت «رهبری» با نمایش لوگوی جشنواره پیش از اجرای ارکستر اشاره کرد.

اما صرف‌نظر از این ماجرا، در ابتدای برنامه ابتدا پیام «علیزاده» منتشر شد: «‌وقتی شنیدم علی رهبری قرار است نی‌نوا را اجرا کند، سر ذوق آمدم، باید قدردان تلاش‌های بی‌سابقه ارکستر سمفونیک بود. علی رهبری هنرمندی است که به تمام دغدغه صنفی و موسیقی آشناست. او مردی وطن‌پرست که به ایران بازگشته است. وقتی اطلاع دادند که نینوا را قرار است علی رهبری در جشنواره اجرا کند با وجود انتقاداتی که به اوضاع موسیقی امروز دارم با کمال افتخار پذیرفتم و جای خود را خالی می‌بینم که از دستان علی رهبری قطعه خودم را بشنوم.»

بعد از آن بود که «علی رهبری» پیش از آغاز برنامه‌اش گفت: «من فردی وطن‌پرست هستم و تلاش می‌کنم ارکستر سمفونیک تهران را به سطح ارکسترهای طراز اول دنیا برسانم. «

 «نی‌نوا» آغازگر برنامه‌های سی‌ویکمین جشنوارهٔ موسیقی فجر، اثری برای ارکستر و نی است که «علیزاده» آن را در سال ۶۵ در دستگاه نوا، ساخت. در اجرای جشنوارهٔ این اثر، «سیامک جهانگیری» به عنوان سولیست اول، سازی را نواخت که نقش یک راوی را داشت و با وجود آنکه «جمشید عندلیبی» با نواختن این ساز، خاطرهٔ صوتی خوشی را برای مخاطبان این اثر باقی گذاشته است؛ اما «جهانگیری» نیز توانست با همراهی «حسین خوش‌چهره» از پس اجرای این اثر برآید؛ اما در ادامهٔ این برنامه، ارکستر سمفونیک تهران در ادامه سمفونی «فانتاستیک» برلیوز را اجرا کرد، ارکستر سمفونیک تهران در بخش دیگری از این اجرا میزبان «دالیبور کاروای» نوازنده جوان و مطرح ویلن بود. کاروای که برنده چندین جایزه بین المللی چون جایزه بزرگ یوروویژن برای جوان‌ترین نوازندگان در برلین در سال ۲۰۰۲، جایزه بین المللی تیبور وارگا در سوئیس در سال ۲۰۰۳ و جایزه دیوید اویستراخ مسکو در سال ۲۰۰۸ است، کنسرتو «بروخ» را برای مخاطبان اجرای افتتاحیه ارکستر سمفونیک اجرا کرد.

 در اجرای ارکستر سمفونیک تهران در اولین روز جشنواره، علاوه بر «نی‌نوا»، کنسرتو ویولن شماره ۱ اثر مکس بروخ، سمفونی فانتاستیک اثر هکتور برلیوز (اولین اجرا پس از انقلاب)، موومان نخست: رویا، شوریدگی و شیدایی، موومان دوم: یک مجلس مهمانی رقص، موومان سوم: صحنه‌ای در کشتزار، موومان چهارم: مارش راهسپاری به سوی چوبه دار و موومان پنجم: رویای گردهمایی نیمه‌شب جادوگران.

اما «علی رهبری» در پایان این کنسرت گفت: «به زودی یک سال می‌شود که با این بچه‌ها مشغول کار هستیم. در این مدت بعضی‌ها ما را اذیت کردند و برخی‌ها نیز بسیار کمک‌مان کردند. من همین جا لازم می‌دانم از تمام کسانی که ما را حمایت کردند تشکر کنم. این خبر خوش را هم بدهم که به ما قول داده‌اند از اول فروردین ماه با این بچه‌ها قرارداد امضا کنند و من بالاخره به آرزوی دیرینه‌ام خواهم رسید. من نه آدم سیاسی هستم و نه نیازی دارم سیاسی باشم اما باید از آقای مرادخانی تشکر کنم که آقای پیروز پی را مامور کردند تا مراقب ما باشند و کمک کنند. همچنین قلبا از همه بچه‌هایی که در این مدت با تمام مشکلاتی که وجود داشت در کنار ما ماندند تشکر می‌کنم. این بچه‌ها باز هم دارند بهتر می‌شوند و مطمئنم چه من باشم و چه نباشم آن‌ها با هر رهبر دیگری می‌توانند به خوبی کار کنند. این بچه‌ها باید حقوق ماهیانه، بیمه و بازنشستگی داشته باشند و نباید مثل مطرب‌ها با آن‌ها رفتار کرد و بر سرشان منت گذاشت.»