داود آزاد در گفتوگو با سایت موسیقی ما مطرح کرد:
در لیلی نامه ریتمهای نویی به کار رفته است
موسیقی ما - آلبوم موسیقی «لیلینامه» با آهنگسازی «داود آزاد» منتشر میشود و این در حالی است که پنجشنبهای که گذشت، مراسم رونمایی این آلبوم در رادیو انجام شد و به زودی این آهنگساز برای معرفی جدیدترین اثر خود، مراسمی برای رونمایی آن برگزار خواهد کرد و این در حالی است که به زودی تور کنسرتهای این اثر در تهران و همچنین خارج از کشور انجام خواهد شد.
«آزاد» دربارهی این اثر به سایت موسیقی ما میگوید: »لیلی نامه را نه میتوان موسیقی سنتی دانست و نه موسیقی مقامی؛ اما از آنجا که در این اثر از ساز تنبور استفاده شده است، میتوان آن را نوعی تلفیق در موسیقی مقامی و سنتی دانست، البته ترکیب سازها و ارکستراسیون به گونهای است که صدایی متفاوت از آن شنیده میشود؛ مثلا در این اثر ما حضور کنترباس را در کنار تنبور و نی مشاهده میکنیم و همچنین ویولونسل که توسط نوازندهی انگلیسی بنام این ساز اجرا میشود، اما علاوه بر سازها، نوعی صدادهی جدید نیز در قطعات این آلبوم شنیده میشود که از نظر ریتمیک نو هستند. برای مثال «یار لیلی» قطعهای 9 ضربی است و «تا تو هستی همه هست» نیز 24 ضربی است که اتفاقی نو به حساب میآید. در واقع قطعات از لحاظ ریتمیک تنوع زیادی دارند و چند ریتم نو وارد اثر کرده ایم که فکر می کنم در موسیقی ما اولین بار است استفاده می شود. به خصوص اینکه نیهای این اثر در لایههای متفاوتی نوشته شده است.»
او همچنین میگوید که در این اثر برای سازهای ضربی (پرکاشن و تنبک) نیز ریتمها نوشته شدهاند و نوازندگان این سازها، برخلاف رسم معمول تنها بداههنوازی نکردهاند: «به خاطر ریتم جنوبیای که در یکی از قطعات وجود داشت، ما در این اثر از «نیانبان» و همچنین سازهای کوبهای جنوبی نیز استفاده کردهایم و بالاخره در لیلی نامه که آخرین قطعهی این اثر است، نوعی حالت ذکرگونه وجود دارد.»
این آلبوم قرار بود تابستان سال گذشته منتشر شود که انتشار آن به طول انجامید و به امسال رسیده است . در «لیلی نامه» جاوید ابراهیم پور (نی)، نبیل یوسُف شریداوی (دف)، شایان ریاحی (پرکاشن)، محمد جعفر قاضی عسگر (تنبک) و کارن کبیری (کنترباس) مینوازند و علاوه بر آنها، مرتضی قنبر نسب در یک قطعه نی انبان، حمزه مقدم ساز کوبهای جنوبی و نیکهندل نیز ویولونسل نواخته است که ضبط قطعات وی در انگلیس صورت گرفته است. خود آزاد نیز در این اثر علاوه بر خواندن قطعات، سه تار، تنبور و عود مینوازد.
آزاد میگوید که قرار بود این اثر با نام «مشق نام لیلی» منتشر شود؛ اما پیش از این اثری به همین نام به انتشار درآمده بود و اثر «لیلینامه» نام گرفته است: «ما در این سالها قطعاتی از این اثر را به شکل جسته و گریخته اجرا کردیم؛ اما به طور قطع اجرایی پیوسته از آن را در تهران، شهرستانها و خارج از کشور خواهیم داشت.»
در مراسم رونمایی این اثر قرار است یکی از قطعات این آلبوم و همچنین دو قطعهی دیگر اجرا شوند. «داوود آزاد» در سالهای اخیر به ترکیب و تلفیق موسیقی سنتی با سبکهای کلاسیک و جاز و بلوز پرداخته است. «دیوان شمس» و «باخ» از جمله آثار شناخته شده اوست که به واسطه این آثار در برخی از معتبرترین مراکز موسیقی دنیا اجرا داشته است.
«آزاد» دربارهی این اثر به سایت موسیقی ما میگوید: »لیلی نامه را نه میتوان موسیقی سنتی دانست و نه موسیقی مقامی؛ اما از آنجا که در این اثر از ساز تنبور استفاده شده است، میتوان آن را نوعی تلفیق در موسیقی مقامی و سنتی دانست، البته ترکیب سازها و ارکستراسیون به گونهای است که صدایی متفاوت از آن شنیده میشود؛ مثلا در این اثر ما حضور کنترباس را در کنار تنبور و نی مشاهده میکنیم و همچنین ویولونسل که توسط نوازندهی انگلیسی بنام این ساز اجرا میشود، اما علاوه بر سازها، نوعی صدادهی جدید نیز در قطعات این آلبوم شنیده میشود که از نظر ریتمیک نو هستند. برای مثال «یار لیلی» قطعهای 9 ضربی است و «تا تو هستی همه هست» نیز 24 ضربی است که اتفاقی نو به حساب میآید. در واقع قطعات از لحاظ ریتمیک تنوع زیادی دارند و چند ریتم نو وارد اثر کرده ایم که فکر می کنم در موسیقی ما اولین بار است استفاده می شود. به خصوص اینکه نیهای این اثر در لایههای متفاوتی نوشته شده است.»
او همچنین میگوید که در این اثر برای سازهای ضربی (پرکاشن و تنبک) نیز ریتمها نوشته شدهاند و نوازندگان این سازها، برخلاف رسم معمول تنها بداههنوازی نکردهاند: «به خاطر ریتم جنوبیای که در یکی از قطعات وجود داشت، ما در این اثر از «نیانبان» و همچنین سازهای کوبهای جنوبی نیز استفاده کردهایم و بالاخره در لیلی نامه که آخرین قطعهی این اثر است، نوعی حالت ذکرگونه وجود دارد.»
این آلبوم قرار بود تابستان سال گذشته منتشر شود که انتشار آن به طول انجامید و به امسال رسیده است . در «لیلی نامه» جاوید ابراهیم پور (نی)، نبیل یوسُف شریداوی (دف)، شایان ریاحی (پرکاشن)، محمد جعفر قاضی عسگر (تنبک) و کارن کبیری (کنترباس) مینوازند و علاوه بر آنها، مرتضی قنبر نسب در یک قطعه نی انبان، حمزه مقدم ساز کوبهای جنوبی و نیکهندل نیز ویولونسل نواخته است که ضبط قطعات وی در انگلیس صورت گرفته است. خود آزاد نیز در این اثر علاوه بر خواندن قطعات، سه تار، تنبور و عود مینوازد.
آزاد میگوید که قرار بود این اثر با نام «مشق نام لیلی» منتشر شود؛ اما پیش از این اثری به همین نام به انتشار درآمده بود و اثر «لیلینامه» نام گرفته است: «ما در این سالها قطعاتی از این اثر را به شکل جسته و گریخته اجرا کردیم؛ اما به طور قطع اجرایی پیوسته از آن را در تهران، شهرستانها و خارج از کشور خواهیم داشت.»
در مراسم رونمایی این اثر قرار است یکی از قطعات این آلبوم و همچنین دو قطعهی دیگر اجرا شوند. «داوود آزاد» در سالهای اخیر به ترکیب و تلفیق موسیقی سنتی با سبکهای کلاسیک و جاز و بلوز پرداخته است. «دیوان شمس» و «باخ» از جمله آثار شناخته شده اوست که به واسطه این آثار در برخی از معتبرترین مراکز موسیقی دنیا اجرا داشته است.
منبع:
اختصاصی سایت موسیقی ما
تاریخ انتشار : یکشنبه 22 فروردین 1395 - 12:10
افزودن یک دیدگاه جدید