
به گزارش «موسیقی ما»، قطعه «آریو برزن - در بند پارس» که با حمایت موسسه فرهنگی هنری خادمین امام علی ابن ابیطالب (ع) منتشر میشود، در استودیو صبا و توسط کاوه عابدین و مازیار باباباشی صدابرداری و توسط کاوه عابدین میکس و مسترینگ شده است.
پوریا خادم در یادداشتی که در اختیار موسیقی ما قرار داده درباره این اثر و فضای آن توضیح داده است:
«این قطعه که آخرین مقاومت آخرین هنگ پارسی به فرماندهی آریو برزن در جنگ «در بند پارس» را روایت میکند، در قسمت اول، که دقیقاً از افتادن آخرین سرباز تحت فرماندهی آریو، با پیانو کوک کلاسیک آغاز میشود و بعد از مناظرهی حماسی آریو برزن و اسکندر مقدونی، نوازنده بلند میشود و پشت پیانوی کوک میکروتنال ایرانی مینشیند: «این آریو برزن است... ایستاده میمیرد.
این اثر، ثبت یک رئالیسم لحظهای، در یک تک برداشت هم در صدا و هم در تصویر، از یک سولو پرفورمنس موزیکال بهوسیلهی دو پیانو، یکی با کوک کلاسیک و یکی با کوک میکروتنال ایرانی است که بر پایه ی مُدها، فواصل، و الگوهای ریتمیک و ملودیک ردیف دستگاهی موسیقی ایران با نگاهی مدرن به موسیقی اصیل ایرانی و مبانیاش در موسیقی قرن ٢١، با ایده و طرحی از «پوریا خادم» در هنر پست مدرن، با نگرش پلیاستایل به موسیقی، روایت می کند.»
«پوریا خادم» که سابقه همکاری با ارکستر فیلارمونیک پراگ و علی رهبری را به عنوان آهنگساز در آلبوم پوئمسمفونی تختی بر عهده دارد، آهنگساز این اثر است و در عین حال به عنوان تکنواز پیانو کوک تامپره شده کلاسیک و پیانو کوک میکروتنال این اثر به ایفای نقش میپردازد.
نویسنده:
اخبار مرتبط
برچسب ها:
نقد و بررسی
محمدرضا شجریان هنرمند شاخص، محبوب و مؤثر چهار دهه اخیر تاریخ معاصر ایران بود و فقدان او، سوگ فرهنگیای است كه «هر دم آید غمی از نو به مبارك بادش!» انكار نقش برجستهی او در معماری نوین و شیوهمدارانهی آواز ایرانی، خشت بر آب زدن است. جدا از مشی و منش هنری ویژه محمدرضا شجریان، نقشآفرینی او در تحولات اجتماعی و ابراز نظرات انتقادی در قبال برخی تفكرات و رویدادهای جامعه ایران، او را بهعنوان شخصیتی خاص مطرح كرد.امّا شجریان كه در طول فعالیت هنری خود، بارها در معرض مصادره گروههای سیاسی متعدد قرار گرفت، با هوشیاری از بند و بستِ هر نوع تفكر حزبی و دستهای رست و ذهن خود را متمركز بر طراحیِ سلوكِ هنری آواز و موسیقی مطلوب خویش كرد؛ سلوكی كه بر بنیاد مطالعه سبكها و شیوههای آوازی قدما و ایجاد یك متر و معیار نوین زیباییشناسانه بود....

[استاد هوشنگ کامکار - آهنگساز]
پاییز که می شود خاطره ها دوره ام می کنند، حسرت ها یک به یک از شاخه های دلم آویزان می شوند و دانه دانه دلتنگی بر زمین دلم می نشیند از هستن هایی که نیست می شوند و بودن هایی که نیستند. تو امروز 57 ساله می شوی و "هنوز پاییز است"! تو 17 ساله می شدی و داشت پاییز می شد که نامیمونی و شومی بر این دیار سایه افکند، بمب های بدشگونی جنگی بی انجام جای "باران" بر سر ساکنان شهرهای این دیار کهن باریدن گرفت، بارید و بارید تا روزی که بالاخره از تو، زندگی امنت و خانواده عزیزت هم قربانی گرفت.

[ وحید لشکری - روزنامهنگار ]


قرار است در این نوشتار کوتاه و محدود پیش رو، در مقام پاسخ به این پرسش مهم (اما) تکراری بربیایم که «چرا شیوههای آوازی متعددی در ایران وجود ندارد؟»...

[ سید علیرضا میرعلینقی - منتقد و پژوهشگر موسیقی ]
«فرهنگ و هنر سهتارنوازی»، جدیدترین اثر تالیفی تحقیقیِ ابوسعید مرضایی را نمیتوان اتفاقی شبیه اکثریت قریب بهاتفاق کتابها و سیدیهایی که با عنوان ظاهراً قانعکننده آموزشی یکی پس از دیگری به بازار نشر میآیند، همسان دانست...

از پی رو آمدن بحث حقوق «مادی» و «معنوی» پدیدآورندگان آثار هنری، چه بسا بد نباشد از وجهی دیگر نیز به این مساله نگاهی داشته باشیم و این بار از منظر علاقهی شخصیام، یعنی «پیشینهیابی و سرگذشتشناسی ترانهها و قطعات موسیقایی تولید شده در گسترهی فرهنگ ایران». چه آنکه در سالهای پسِ پشت و در روند پیگیری این تمایل، بیش از پیش به اهمیت این مساله و به همان نسبت، تبعات ناشی از بیتوجهی به آنها پی بردهام...
افزودن یک دیدگاه جدید