با نهایت احترام به محسن چاووشی و همه ی طرفداراش.
آلبوم یه آلبوم معمولی بود و هیچ چیزی در خودش نداشت. تنها نقطه ی حائز اهمیت آلبوم کلام بود و لاغیر. ملودی ها همه کلیشه ای و تکراری بودن. و شاید به نوعی کپی دست چندم خود محسن بودن.
من به شخصه دوست دارم آلبومی که می شنوم از تمام ابعاد قابل توجه باشه نه اینکه مثلا فقط کلام در خور و شنیدنی باشه.
آلبوم تنها کلام محوره و هیچ چیزی در ملودی نداره. و چاووشی سعی کرده این نقیصه رو با تنظیم برطرف کنه، که فک میکنم از عهده ش بر نیومده.
و در پایان هم دوباره تاکید می کنم چاووشی یه خواننده ی خیلی خیلی معمولیه و تنها دلیل شنیده شدنش اینکه خواننده ی بهتر از اون داریم.
نو کویر گیر کردیم و فقط چن تا درخت موجود هست، البته همه هم درختای معمولی. نه درختای تنومند. که یکی از همین درختا آقا محسنه. بام جای شکر داره البته

با این البوم چی بگم موندم.با جنگ زده گریم میگیره.با البوم با بیکران میرم.کاری که هزار تا روانشناس نمیتونن بکنن.چاوشی میکنه.کل البوم بغض خاصی دارم.نمیدونم چرا نمیترکه.

آلبوم خوبی بود. نسبت به آلبوم قبلی به نظر من خیلی بهتر بود ولی باز هم به آلبوم13 نمیرسه.درضمن طرفدارای محسن چاوشی یه مقدار تعصب بیجا دارن.نظرات هر آلبوم دیگه ای رو میخونی ردی از طرفدارای محسن هست که دارن آلبوم خواننده ی دیگه رو خراب میکنن و فقط از محسن چاوشی تعریف میکنن.خدایی این کارها درست نیست.من مطمئنم خود محسن چاوشی هم راضی به این کار نیست