موسیقی ما - آلبوم «اینک از حافظ» ماحصل همکاری «صادق شیخ‌زاده» و «پویا سرایی» است که ابتدا با عنوان آلبوم «بزرگداشت حافظ» در استراسبورگ فرانسه به‌واسطه کسب نشان درجه یک خیام دانشنامه فردریک لونورمان فرانسه منتشر شد و چندی پیش با اعمال تغییراتی با این عنوان در ایران و هم اکنون در کشورهای آفریقایی، آمریکای جنوبی و آسیای شرقی انتشار یافته است. با «شیخ‌زاده» در این باره به گفت‌وگو نشسته‌ایم:
 

• *اینک از حافظ دومین اثر شما، چه قدر با اقبال مواجه شده است؟

آلبوم «اینک از حافظ» از آنجا که با تلاش جناب دکتر سرایی به دنبال الگوهای مدرن با حفظ تمام ظرافت‌ها و اصالت‌های موسیقی اصیل ایرانی بوده است، خوشبختانه امروز باز خوردهای قابل توجهی از بین مخاطبین را به خود اختصاص داده است، یکی از مهم‌ترین عوامل استقبال به نظر بنده مسئله پرداختن این اثر به‌صورت تام با موضوعات حافظی است. همانطور که مستحضر هستید آنچه که ما امروز به‌واسطه آن زیستن تجربه می‌کنیم به جهت مختصات فرهنگی و اجتماعی بسیار نزدیک به زمانه حافظ است و گویی مخاطبین با شاعر از میان خویش برخاسته مواجه هستند که نقطه نظرات بدیهانه ایشان را با هنر کلام ممزوج ساخته به آوردگاه هنر نظم می‌نشاند. البته نباید به این مهم کم ارادت باشیم که انتخاب اشعار کمتر خوانده شده و یا اصلا خوانده نشده غزلیات حافظ هم در بین معیارهای انتخاب مخاطبین جایگاه مشحون از توجهی دارد. منتها داستان فرم این اثر نیز به لحاظ سازبندی و انتخاب نغمات، تنظیم مدبرانه که باعث برگزیدن نوازندگانی چون مصباح قمصری و زکریا یوسفی شد به انضمام نوع آواز ارائه شده در کار که از دغدغه‌های همیشگی بنده بوده است.
 

• *این اثر توانسته است در عرصهٔ جهانی هم موفقیت‌هایی را به همراه داشته باشد.

اساسا برای کسب جوایز بین المللی موسیقی با توجه به مسائلی از قبیل بعد مسافت، تداخل تاریخ‌ها و البته ایجاد استانداردهای بین المللی بیش از ۶ ماه از تاریخ نشر اثر زمان احتیاج است و آلبوم اینک از حافظ هم از این رویکرد مستثنی نیست. امتیاز نشر اینک از حافظ به جهت کسب نشان درجه یک خیام از فردریک لونورمان فرانسه از طرف این دانشنامه برای برگزیده شدن آلبوم اینک از امید به این‌جانب اعطا شد که ابتدا با نام بزرگداشت حافظ در استراسبورگ فرانسه منتشر شد و سپس در ایران با نام پیش الذکر به نشر رسید. تا به امروز این البوم که از تولد آن کمتر از ۴ ماه می‌گذرد به فستیوال‌های هلسینکی فنلاند، تئودور خوزه آرژانتین و دو سالانه موسیقی بلژیک ارسال شده است؛ اما هنوز تا زمان برگزاری این روادید و کسب رتبه‌ای پیرامون این مهم خبری من باب موفقیت این اثر قاعدتا در دست نیست.
 

• * چرا تصمیم به انتشار این اثر در خارج از کشور را گرفتید؟

پس از انتشار البوم اینک از حافظ متاسفانه در فرایند پخش علی‌رغم تلاشی که توسط ناشر و البته شخص بنده انجام شد ارائه اثر جز به فروشگاه‌های شهرکتاب تهران و بعضی از شهرستانهای بزرگ مقدور نبود که در این بین ورشکستگی و متواری شدن ناشر را هم نمی‌توان نادیده گرفت؛ لذا با توجه به پخش این اثر با نام بزرگداشت حافظ در استراسبورگ و درک نتایج ناشی از یک پخش بین المللی این اندیشه خطور کرد که شاید بشود این البوم را با همین نام در کشورهای دیگر هم به نشر رسانید، همانطور که مستحضر هستید اروپا در این بین نمی‌توانست سهمی داشته باشد چون فردریک لونورمان به مرکزیت استراسبورگ در آنجایگاه صاحب امتیاز به حساب می‌آمد، در نتیجه به سراغ قاره‌ها و کشورهای پارسی دوست دیگری رفتیم تا حافظ این دیباچه ادب پارسی را با موسیقی اصیل بار دیگر از دریچه‌ای نو به ادمیان معرفی کنیم و در این بین از میان تلاش برای ارسال به تقریبا ٨ کشور افریقایی، امریکای جنوبی و اسیای شرقی، سه کشور از هر قاره انتخاب و با جنابان می‌ریام ویلیامز و دائودی کابکا (از کنیا و افریقای جنوبی به مرکزیت شهر نایروبی)، سباستین والدیویا (از شیلی به مرکزیت ایالت پونتا ارناس)، و (پیاپونگ فانریت از تایلند به مرکزیت شهر بانکوک) مسئولیت پخش آثار اهدا گردید.
 

• * بازخورد انتشار در کشورهای مختلف چگونه بوده؟

پیش بینی ما برای هرکدام از مراکز پخش در حدود ٢٠٠٠ نسخه است که هم اکنون نیمی از آن در اختیار عرضه قرار گرفته است و تا ژوئن سال اتی این قرار داد ادامه خواهد داشت، اخبار واصله حکایت از اشتیاق مردم به واسطه دریافت البوم و شناخت این فرهنگ دارد که البته بسیار هم. طبیعی بنظر می‌رسد. جالب‌تر اینکه از زمان پخش این آثار روزانه چندین پیام خصوصی از سیاه پوستان ان مناطق در فیسبوک و اینستاگرام دریافت می‌کنم و برای من بسیار مسرت آمیز است که موسیقی دستگاهی ایرانی توانسته است مردمانی با زبان و فرهنگ متفاوت را به خود علاقمند سازد و در خاطرم این بیت را تداعی می‌کند که: «ای بسا هندو و ترک همزبان/‌ای بسا دو ترک چون بیگانگان.»
 

• *ملاک انتخاب این کشور‌ها بر چه اساسی صورت گرفته؟ آیا مردمان این کشور‌ها آشنایی با موسیقی ایرانی داشته‌اند؟

در مورد ملاک انتخاب باید گفت که اساسا چون گزینه اروپا به جهت انتشار این کار در استراسبورگ مقدور نبود به قاره‌های دیگر اندیشیدیم، به نظر من با توجه به اقدامات بی‌سابقه‌ای که بعضی هنرمندان به‌صورت خود جوش انجام داده‌اند و هنر و کمال ایرانی را با خویش به نقاط دور و نزدیک دنیا برده‌اند، هنر ایرانی شناخته نشده نیست، اما انچه برای من بی‌بدیل شگفت آور است این است که چگونه تا این حد مردمانی از جنس ما و البته با عدم غنای مادی غنای موسیقی اصیل ممالک دیگر را درک می‌کنند و قدم در حمایت این مهم می‌نهند تا آنجا که سعی در برقراری ارتباط با صاحبان اثر دارند، این شوق ستودنی است از نظر من هر اثر هنری یک اعتلایی دارد وا آن در نخست باید متوجه مولف ان باشد، اینک از امید اموخته‌های فراوانی برای من داشت، هم اکنون این ارمغان اینک از حافظ است که اندیشه مرا ابستن تحولات تازه می‌انگارد. این مهم در سراچه وجود خویش طنین انداز می‌بینم که ثروتمندی در غنای ذاتی بشر مست‌تر است و آن نعمت که هرگز نمی‌رد هیچ نیست مگر اندیشه خردورزانه.