متاسفانه هم آقای علیزاده و هم آقای لطفی اخیرا دچار نخوت شدند. اما مطمنا نوازندگی آقای لطفی فراتر از آقای علیزاده است. اگر آقای علیزاده کمی در کارهایش دست به نوآوری نزده بود حرفی برای گفتن نداشت (در مقابل آقای لطفی)

ببخشید شما خانم ، استاد علیزاده سالهاست که شناسنامه موسیقی ایران اند. از هر جهت. در مقابل سالهاست که از جناب لطفی آبی گرم نمیشه. در دانشگاه موسیقی و بین اساتید موسیقی هم در مورد حسین علیزاده و آثارشون مقبولیت فوق العاده ای وجود داره. این صرفا نظر شماست و واقعیت ندارد.

ببینید آقا یا خانم شورانگیز ، من اعتقاد دارم که موسیقی را باید جامعه بپسندد نه قشر دانشگاهی آن. نمی گویم که موسیقی آقای علیزاده را جامعه نپسندیده یا برعکس. من فقط ار نحوه ی نوازندگی این دو هنرمند گفتم. واقعا آقای علیزاده میتواند مضراب های آقای لطفی را تکرار کند؟ مطمئنا نه. ولی تاسف من از اینجاست که هر دوی این بزرگان دچار غرور شده اند و مرتب برای اینکه خود را بالاتر ببرند مسائلی را مطرح می کنند که ای کاش نمی کردند.

تمامی این افراد در موسیقی ما ارزشمندند و هرکدام سهمی در نگهداری و پیشرفت موسیقی این مرز و بوم داشته اند و همگی قابل احترام بهتره به جای تفرقه انداختن که تا این زمان هم هیچ نتیجه ای جز رخوت و سستی و درجازدن و جلوگیری از پیشرفت موسیقی این مملکت نداشته برای این افراد احترام قائل بشیم و جدا از این علائق شخصی از تمامی این عزیزان همایت کنیم و باور کنیم که ما افرادی متفاوت هستیم و سلایق متفاوت داریم ولی این دلیل نمیشه چیزی رو که ما دوست نداریم نفی کنیم یا تنها چیزی رو که دوست دارم ارج دهیم

ما مردم فقط حق استفاده از آثار هنرمند ها رو داریم اما حق اختلاف اندازی یا حل اختلاف و حتی سخن کفتن و بحث و مجادله در موردشون رو نداریم- هنرمند رو باید دوست داشت و همه شون رو با هم باید دوست داشت-

از کلیه کسانیکه نظر می دهند خواهش می کنم اساتید موسیقی (لطفی و علیزاده) را با یکدیگر مقایسه نکنند. هر یک از این اساتید دارای ویژگی ها و توانمندی های خاص خود می باشند. به عنوان مثال بداهه نوازی های استاد لطفی زبانزده عام و خاصه، از طرفی شخصیت کاریزمای استاد علیزاده نیز دارای چنین ویژگی می باشد. من خودم هر دو این عزیزان را دوست دارم و از موسیقی آنها لذت می برم.

ببخشید خانم شیما اگر شما فقط چند ماه ساز تار را فرامیگرفته بودید متوجه میشدید که مضراب های محمد رضا لطفی فقط از فشار زیاد است نه از قدرت که نتایج ان را میبینید لطفی دیگر توان ساز زدن ندارد ولی علیزاده هنوز با قدرت وسرعت می نوازد

شیر شیر است اگرچه پیر بود. استاد بی همتاست.

من هم با نظر آقای پوریا موافقم. اینکه آقای لطفی دیگر توان دارد یا ندارد ملاک نیست. ایشان از لحاظ سنی بزرگترند. مقایسه بین دو نفر باید در دوره های اوج آن دو نفر صورت بگیرد. مثل اینکه بگوییم چون دیگر استاد حسن کسایی ساز نمی زند پس از اول هم نمی توانسته بزند. ضمنا من از 7 سالگی تا الان 18 سال هست که تار می زنم. اجرای تار به خالصی آقای لطفی فوق العاده مشکل تر از ساز آقای علیزاده است. ایشان یک خط نت را نمی تواند به یکنواختی آقای لطفی بزند و هر مضراب ایشان با مضراب بعدی اختلاف فشار دارد. البته ایشان راه خود را تغییر داده و به نوازندگی خود را به گونه ای تغییر داده که این مسئله خیلی به چشم نیاید.. در ضمن من به نوازندگی هر دوی این بزرگوار ارادت خاصی دارم.

من هم تا حدی با نظر خانم شیما موافقم. چرا که معتقدم در آثار جناب علیزاده تنها شورانگیز است که می تواند یک اجرای گروهی همراه با آواز درخور لقب بگیرد. البته آثاری که ایشان با استاد شجریان و آقای کلهر اجرا کردند مثل فریاد و ... بسیار سطح بالا هستند. اما این آثار گروهی هستند و آهنگساز آنها تنها حسین علیزاده نیست. باقی آثار ایشان که شامل تک نوازی و ... است بسیار جذاب هستند. ولی نشان می دهد که ایشان در ساخت آثار گروهی که همراه با آواز باشد موفق نبوده اند. حتی در تکنوازی هم آلبومهایی مثل چشمه نوش، عشق داند و ... که آقای لطفی و استاد شجریان در کنار هم بوده اند در آثار علیزاده به چشم نمی خورد.