تمام عذابم همینه که من
به آینده ی خونه فکر می‌کنم
یه روز میگذرن این روزا اما من
به دردی که می‌مونه فکر می‌کنم

یه تاریخ بغضه تو این خاطرات
ببین هیچ چیزی فراموش نیست
کسی درد منو نفهمید و حیف
چه حرفا که دارم ولی گوش نیست

از فردا کی می‌تونه به جای من عاشقت باشه
می‌ترسم بعدِ من زندگی تو از هم بپاشه
دیوونه نفسهای تو سرده...
کی جز من نگران هوای اتاق تو میشه
بعد از من کی تولد تو یادشه همیشه
این دوری منو کلافه کرده...

دارم می‌رم اما به من گوش کن
نذار سهم این خونه ویرونه شه
نذار بعد من هر کی از در میاد
بشینه به جات صاحبِ خونه شه

از فردا کی می‌تونه به جای من عاشقت باشه
می‌ترسم بعدِ من زندگی تو از هم بپاشه
دیوونه نفسهای تو سرده...
کی جز من نگران هوای اتاق تو میشه
بعد از من کی تولد تو یادشه همیشه
این دوری منو کلافه کرده...