زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

"حافظ"

شانه بر زلف پریشان زده ای به به و به
دست بر منظرۀ جان زده ای به به و به

آفتاب از چه طرف سر زده امروز که سر
به من بی سر و سامان زده ای به به و به

"عارف قزوینی"

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

"سعدی"