سلام بنیامین جان ..
دلم برای بیقراری هایی که توی آلبوم 85 موج میزد که گاهی اوقات به مرز جنونِ عاشقی هم میرسید ، تنگ شده بود..،
خوشحالم تا حدی منو بازم به بیقراری های اون آلبوم همسفر کردی ..
ترانه ، خیلی زیبا بود و مثل همیشه قافیه در قافیه بودنش که به مضمون هم کمک میکرد ، فضا رو جذابتر کرده بود .. که البته اگه ترانه ی فرید در راستای یه ایده ی بِکرتر حرکت میکرد ، حالمو بهتر میکردی ..
خیلی حرفا باهات دارم که به امید خدا بزودی میبینمت ..
راستی یه انتقاد کوچولو هم بکنم!
وقتی ترانه به جایی میرسه که میگه:هی دل من داره با دلت میدله ...،
خط ملودی این پارت از ترانه ، با ترانه ی موندگار "یه خونه" ،
وقتی میگه:یه خونه که اندازه ی دستامونه و...
شباهت و قرابت داره و میشه گفت خط ملودیشون یکیه...
که البته ریتم متفاوت هردو تراک باعث شده این موضوع کمتر به چشم بیاد..
که البته مهم نیس..مهم احساسه که منتقل شد ...
و همین که با بیقراری ِ عجیب این ترانه، خاطره ی جنون 85 رو واسم زنده کردی..، ممنون.
بزودی میبینمت .. امیررضا.