[ بابک ولی‌پور - مدرس و نویسنده حوزه موسیقی کلاسیک ]
 
مواجهه با هر اثر هنری اصیل می‌تواند در حکم یک سفر باشد؛ سفری درونی فراتر از زمان و مکان. آنچه در این سفر پیش می‌آید، چندان قابل پیش‌بینی نیست. سیل افکار و کنجکاوی پیرامون اثر -و احتمالاً صاحب اثر- سطحی فراتر از سرگرمی را به میان می‌آورد. این سفر، هر بار از مسیر و چشم‌اندازهایی متفاوت می‌گذرد. پس جای تعجب ندارد که با شنیدن یک اثر موسیقی در زمان‌های مختلف، احساسات و افکار متفاوتی را تجربه کنیم. آنها که علاقه‌مند به موسیقی کلاسیک هستند و به دنبال فرصت‌هایی برای شنیدن اجرای زنده و احیاناً همسفر شدن با آن، خوب می‌دانند که در کشورمان فرصت چندانی برایشان نیست. هرچه‌قدر هم که سرمان شلوغ باشد و ...

ایامی که در سنندج بودم از طریق مجلات موسیقی با نام آهنگسازان بزرگ ایران از جمله استاد « احمد پژمان» آشنا شدم؛  زمانی که اولین بار سال‌های 1350 به بعد در دانشکده هنرهای زیبا ایشان را دیدم و از محضرشان اصول آهنگسازی را آموختم؛ چهره مهربان و فروتن او با آن‌همه دانش موسیقائی برایم تا به امروز سمبل هنرمندی واقعی و بزرگ بوده است . همان‌طوری که از آثارش پیداست؛ او  علاقه وافری به انواع موسیقی ایران خصوصا موسیقی های محلی وغرب ایران دارد که در واقع هسته اصلی اکثر آثارش است. او را می توان اولین آهنگسازی در موسیقی ایران دانست که آثار ارزشمندی برای سازهای ایرانی با استفاده از ملودی‌ها و تم های کاملا ایرانی و به‌کار گیری انواع تدابیر آهنگسازی علمی وفنون چند صدائی نوشته است؛ به‌عبارت دیگر  اولین آهنگسازی است که علم چند صدائی را وارد موسیقی سنتی ایران کرد . ...

 
سنت نقد در سرزمین ما‌ همواره مرز گمراه‌کننده‌ای با داوری‌های سلیقه‌ای داشته است. من به‌عنوان یک محصل ادبیات و شاعری که خلافِ موهای سپیدنکرده، دفترهای بسیاری سیاه کرده، همواره در داوری‌ام‌ در قبال کار خودم و دیگران جانب صداقت و صراحت را گرفته‌ام و نه‌تنها از نقد علمی و اصولی استقبال می‌کنم‌، سهل است که نفرین و آفرین‌های راه و بیراه را هم بر سر چشم می‌گذارم. این متن نوعی ادای احترام‌ به تمام عزیزانی است که در قبال ترانه «یازده ستاره» مطلبی نوشته‌اند. پیشاپیش مراتب قدردانی‌ام را نثار دوستان هنرمندم سالار عقیلی و بابک زرین می‌کنم که در‌ تمام مراحل تولید اثر، در نهایت وسواس و جدیت، با رسالت ملی‌شان برخورد کردند. همچنین تمام‌قد سربه‌زیرِ لطفِ اهالی شعر و ادبم که با پیام‌های مهرآمیزشان قند در دل من و «یازده ستاره» آب کردند.