دِلَم ميريزه هر لحظه
مثه ديوار كه روش مُشته
يه ويرونى توى موهاتِ
كه آوارِش منو كشته

يه عطرى داره اون موهات
كه از خود بيخودَم كرده
شايَد واسه اينه باد، هَم
فقط دور تو ميگرده

تو ابروهات كمون داره
كه چشمامُ نشون رفته
يه چند تير كه درگيرم
نه يك ماه و نَه يك هفته

زَبونه مى كشه حرفات
به بافته ىِ خيال من
اَزم روبرمى گردونى
تو هم درگير ميشى حتماً

سرم گَرمه به افكارى
كه بى تو غرق ترديده
نباشى حال من خوب نيست
بهم دلهره دست ميده

دِلَم ميريزه هر لحظه
مثه ديوار كه روش مُشته
يه ويرونى توى موهاتِ
كه آوارِش منو كشته

يه عطرى داره اون موهات
كه از خود بيخودَم كرده
شايَد واسه اينه باد هَم
فقط دور تو مي‌گرده