بهانه می‌کنی از نو
دوباره دوری ما را
به ابر گریه سپردی
هوای فاصله ها را

سرِ قرار دلم را
به سنگ صبر شکستی
به دل وفا نرساندی
به مهر عهد نبستی

شبیه مرغ حصاری
به دام و دانه اسیرم
به فکر رفتنم اما
چگونه بال بگیرم

با تو از این عاشقی
بغض غم پرور شدم
بی تو تنها بوده ام
با تو تنها تر شدم

به کام این دل تنها
نظر نکرده‌‌ای حتی
نه با زبان مروت
نه از طریق مدارا

چه می‌شود به مشامی
گذر کنی به شمیمی
به جای کشتی طوفان
سفر کنی به نسیمی

با تو از این عاشقی
بغض غم پرور شدم
بی تو تنها بوده ام
با تو تنها تر شدم