این روزها در بازار موسیقی که به لطف قوانین نداشته‌اش سرشار است از هرج و مرج اسا هر روز اتفاقاتی می‌بینیم که گویا باید به وقوع‌شان عادت کرد! اینترنت هم به جای آنکه در این بازار، حکم عصای دست هنرمندان باشد، عصا هست اما بر فرق سرشان! آلبوم‌ها در مراحل ضبط به راحتی از کف عوامل می‌رود و بیش از سرعت انتشار نور! در دسترس همگان قرار می‌گیرد، حتی پیش از اینکه بتوان فکر جلوگیری از این اقدام را کرد!

وقتی هم با وجود تمام تدابیر امنیتی آلبومی به سرمنزل انتشار می‌رسد! سایت‌ها چند ساعت پس از آن، بر سر آمار دانلود از یکدیگر سبقت می‌گیرند و این‌گونه است که تمام محاسباتی که بر اساس پیش‌بینی فروش صورت گرفته نقش بر آب می‌شود. تازه اینجاست که استعداد هنرمندان گمنام شکفته شده و دعوا بر سر اینکه توان من در اجرای مردم پسند‌تر این آلبوم و این قطعه، بسیار فراتر از نقش اول آن است بالا می گیرد! رسانه‌ی ارزان و همه گیر هم که در کف اختیارشان است، اینجاست که تمام زحمت خرید ترانه، ملودی، تنظیم و دشواری‌های هفت‌خوان مجوز و ... بی‌معنا می‌شود و فرد با اختیار داشتن این امکانات تنها با متحمل‌شدن زحمت جایگزینی صدا، قطعه و حتی آلبوم منتشر می‌کند!! این نخستین بار نیست که از عملکرد برخی هنرمندان گله می‌کنیم و قطعا آخرین بار هم نخواهد بود! بارها به شکل‌های مختلف درخواست کردیم که اگر برخی، هنر را قدر نمی‌نهند حداقل اهالی آن، به یکدیگر احترام بگذارند. از آن "برخی ها" انتظاری نیست ولی از کسانی که داعیه‌ی فعالیت هنری دارند توقعی دیگر داریم! مکررا و به اشکال مختلف بیان کردیم که با استفاده‌ی سوء از اسامی دیگران، در درجه‌ی اول حرمت نام خودمان را زیر سوال می‌بریم. اگر اثر ما به هر عنوان به شخص دیگری نیز مرتبط می‌شود، توقع زیادی است اگر طبق منش حرفه‌ای انتظار داشته باشیم که مشورتی با وی صورت گیرد؟؟ حتی اگر این مشورت پیش از تولید اثر اتفاق نیفتاد، یک گفتگوی کوتاه پیش از انتشار آن به نظر کاری دشوار نمی‌آید!

از جمله‌ی این قطعات که در خصوص اجراهای مختلف، بسیار مورد استقبال قرار گرفته! قطعه‌ی "مثل ماه" از بهروز صفاریان است. پس از چند بار اجرای این اثر توسط اشخاص گوناگون! و آن هم بدون هماهنگی با خواننده‌ی آن، این بار صادق نورانی آهنگی را اجرا کرده به نام "شاید" که بنا به ادعای او ترانه‌ی آن در پاسخ به قطعه ی "مثل ماه" سروده شده! نظر در خصوص سطح کیفی کار را به صاحب نظران وا می‌گذاریم ولی قطعا استفاده از تصویر، صدا و نام بهروز صفاریان بدون هیچ گونه اطلاع به او، به هیچ عنوان پسندیده و قابل توجیه نیست.

امیدواریم روزی فرا برسد که قانون کپی رایت در موسیقی ایران نیز معنا پیدا کند و زحماتی که هنرمندانمان بر سر کسب مجوز از ورزارت ارشاد و یا سازمان صدا و سیما متحمل می شوند به راحتی نادیده انگاشته نشود! و "تا جایی که از دست خودمان برمی آید" اجازه ندهیم که هرج و مرج در دنیای موسیقی بیش از این، عادت شود