وقتی دختر جوانی اشتباها درباره جرمی به مردی تهمت می زند که او نقشی در ارتکاب آن نداشته است باعث می شود که زندگی همه تغییر کند و خودش هم تا زمان مرگ از این موضوع خلاصی نمی یابد. این خلاصه ای است از آن چه در فیلم دوم جو رایت، "تاوان"، اتفاق می افتد. تاوان بازگشت مجدد یک تیم بعد از فیلم دلپذیر "غرور و تعصب" است. همکاری دوباره کي را نایتلی، بازیگر و داریو مارینلی، آهنگساز با جو رایت این بار حتی حاصلی بهتر از قبل داشته است. جو رایت برای موسیقی فیلم هایش اهمیت ویژه ای قائل است.شاید به همین دلیل از همان ابتدای ساخت فیلم آهنگ ساز را در کنار فیلم قرار می دهد. در فیلم هایش تقابلی بین موسیقی و صداهای درون فیلم وجود دارد که درخشان است. در همین فیلم "تاوان" نمونه های بسیاری وجود دارد، مانند زمانی که یکی از کاراکترها آهنگ عاشقانه فیلم را با هارمونیکا می زند یا لحظه ای که برندا با چتر شروع به ضرب و شتم می کند و پلیس پسرش را دور می کند، همچنان که دوربین دور می شود و صدای موسیقی وارد صحنه می شود، صدای ضربه ها که انگار با پرکاشن زده می شود هنوز به گوش می رسد. این ها نمونه های تصویری موسیقی مارینلی هستند. مارینلی دقیقا قلب داستان را دریافته است. موسیقی نوشته شده برای قسمت عاشقانه فیلم به سرعت اوج می گیرد کافی است به تم عاشقانه فیلم گوش کنید وقتی پیانوشروع به نواختن می کند و با سازهای زهی ترکیب می شود و رفته رفته صدای موسیقی بالا و بالاتر می رود. ویژگی اصلی موسیقی مارینلی در این فیلم زنده بودن آن است و این که نوای موسیقی با صداهای فیلم به شدت عجین است و تفکیک آن گاهی بی ثمر به نظر می رسد. استفاده از صداي ماشین تحریر به عنوان ريتم موسیقی، ایده جذاب و دوست داشتنی است.(هر چند که اولین بار نیست که از این ایده استفاده شده است. بیلی گلدنبرگ هم برای فیلم کلمبو: جنایتی با کتاب همین کار را کرده هر چند کاربرد آن در" تاوان " خلاقانه تر و باورپذیرتر است.) کار نوازندگان و سولیست های انگلیسی در اجرای قطعات را هم نمی توان نادیده گرفت که شورانگیز و قدرتمندانه است. قطعات موسیقی که مارینلی برای این فیلم ساخته، هر چند با تصاویر هماهنگی فوق العاده ای دارند اما اگر فقط به آلبوم آهنگ ها هم گوش دهید می بینید که خارج از فیلم هم موسیقی دل پذیری برای شنیدن هستند.