بدون اینکه به کسی بر بخورد یا اتفاق ناگواری رخ بدهد، کنسرت‌ها رنگ‌وبوی تازه‌ای به خود گرفته‌اند. حالا دیگر فقط ستاره‌های نه‌چندان قابل‌دفاع پاپ و سنتی نیستند که طلایه‌دار اجراهای موسیقی‌اند، می‌شود نشست و برای رفتن به کنسرت‌های خوب و متفاوت برنامه‌ریزی کرد. وقت آن رسیده که علاقه‌مندان دور افتاده از اجراهای موسیقی، سایت‌ها را چک کنند و برای رفتن به کنسرت‌های مطبوع‌شان برنامه‌ریزی کنند و حالا دیگر می‌توان صداهای ناشنیده ولی دوست‌داشتنی را شنید. در این یادداشت می‌خواهم چند کنسرت موسیقی متفاوتی که جایشان در این چند سال خالی بود را به علاقه‌مندان موسیقی پیشنهاد کنم. با احترام به تمام علاقه‌مندان همیشگی اجراهای موسیقی، مخاطب اصلی‌ام کسانی هستند که با سالن‌های اجرای موسیقی قهر بودند.
 

• بازگشت غول مهربان

27 و 28 دی‌ماه/ تالار ایوان شمس
«فرشاد فزونی» هنرمندی که با یک تیم درست و حسابی در سال 1384 آلبوم «من و دوست غولم» را با تنطیم «رامین بهنا» منتشر کرد، بعد از حدود هشت سال و نیم می‌خواهد آثار این آلبوم و چند قطعه جدید را روی صحنه ببرد.یک راک فارسی دوست‌داشتنی که در زمان انتشار، سختی‌هایی را هم از سر گذراند. امروز، «فرشاد فزونی» با «سیاوش امامی» (گیتار الکتریک)، «آیدین رادکیا» (درامز) و «فرشاد رضایی» (گیتار باس) گروهش را به روی صحنه خواهد برد که در این میان، «سیاوش امامی» -که خودش گروه «میوت ایجنسی» را دارد- چند سالی است که یار و همراه «فزونی» است. آنان که در آن سال‌های دور پیگیر اتفاقات راک در ایران بودند، آلبوم «من و دوست غولم» با ترجمه اشعار «شِل سیلور استاین» را به خوبی به خاطر دارند و دیدن و شنیدن اجرای زنده این قطعات بعد از این همه سال در نوع خود جذاب خواهد بود.
 

• حافظ از دوتار تا گیتار

23 دی‌ماه/ برج آزادی
«آرش میتویی» هم برای آنها که در اواخر دهه 70 شمسی و اویل دهه هشتاد دنبال تجربه‌های متفاوت بودند، نام ناآشنایی نیست. «میتویی» از آن دست نوازندگانی بود که مثل «پویا محمودی» می‌خواست روی گیتارش ناله نی و تنبور را پیاده کند. او می‌خواهد حافظ را راک بخواند، البته که میان حافظ‌خوانی «میتویی» و «اوهام» تفاوت بسیار است و هر کدام ادبیات خود را دارند. «میتویی» هم پس از گذشت سال‌ها به عرصه بازگشته است. چند ماه پیش در یکی از روزهای مراسم «هنرگشت» تهران -که کنسرت آزادی در کنار ساختمان اصلی «کاخ نیاوران» بود- یکی از این قطعات‌اش را با همراهی «پیتر سلیمانی‌پور» اجرا کرد. قطعه‌ای که بسیار هم مورد توجه قرار گرفت. شنیدن صدای گیتار و آواز شخصی «آرش میتویی» تجربه بسیار متفاوتی خواهد بود.
 

• سه‌عود استثنایی

26 و 27 دی‌ماه/ تالار اندیشه
«شهرام غلامی» هم می‌خواهد «سه‌عود»ش را روی صحنه ببرد. ای کاش «شهرام غلامی» بیش از این شنیده شده بود. او به رغم سابقه و توانایی حیرت‌انگیزش در نوازندگی، هنوز برای اهالی موسیقی خیلی شناخته‌شده نیست. شنیدن قطعه اول آلبوم «یک روز» (به نام «ظهر») که چند ماه پیش توسط انتشارات برجسته «هرمس» منتشر شد، کافی است تا به جهانِ سرشار از تخیل این نوازنده و آهنگساز علاقه‌مند شده و به شنیدن صدای نت‌هایش از نزدیک برویم. «شهرام غلامی» ترکیب جسورانه و البته خوش‌صدایی (بر اساس دموهایی که در سایت «ساندکلود» هست می‌گویم) از سه ساز عود را برای کنسرتش برگزیده است. این کنسرت به بهانه چهاردهمین سال آغاز به کار انتشارت «هرمس» برگزار می‌شود و بعد از اجرای «سهیل نفیسی»، خبر از فصل جدید فعالیت‌های این انتشارات می‌دهد.
 

• کانتری بعد از پختگی

3 و 4 بهمن‌ماه/ تالار ایوان شمس
گروه «تندر» به سرپرستی «اردوان انزابی‌پور» هم بالاخره توانست در فضای رسمی اعلام حضور کند و می‌خواهد یک تجربه «کانتری-راک» به مخاطبانش ارائه کند. اگر فکر می‌کنید «اردوان انزابی‌پور» با «تندر» از راه رسیده، اشتباه می‌کنید. درست است که «اردوان» در «تندر» گیتار می‌زند و می‌خواند، اما این امروزِ اوست، بعد از از سر گذراندن تجربیات بسیار با ساز گیتار باس. «اردوان» یکی از مهم‌ترین نوازندگان باس در نیمه اول دهه 1380 با عضویت در گروه «کهت­میان» بود. دو آلبوم «اکسیر» و «وجود مجازی» در سبک‌های هِوی‌متال و پراگرسیو متال بدون‌کلام از این گروه منتشر شده است. آلبوم‌هایی که به خوبی عیار نوازندگی «اردوان» را نشان می‌دهند. «اردوان» با «تندر» طرفداران بسیاری برای خود دست‌و‌پا کرده است. اینکه جسارت کرده و بعد از سال‌ها نوازندگی با «کهت‌میان« در سبک متال، تغییر سبک داده را باید به فال نیک گرفت و به دیدن و شنیدن اولین کنسرت رسمی او رفت.
 
این کنسرت‌ها نشان می‌دهد هنرمندانی از این دست اگرچه در سال‌های گذشته روی صحنه نرفتند، اما سازشان را زمین نگذاشته و مشغول کار بوده‌اند. ارزش سال‌ها تلاش بی‌صدای این هنرمندان، بیش از این یکی دو شب کنسرت رفتن ماست. چه گروه‌های متعددی از هنرمندان سال‌ها از عمرشان را بدون ارائه اثر سر می‌کنند، ولی دست از تلاش بر نمی‌دارند؟