آلبوم موسیقی نواحی بلوچستان منتشر شد

با پژوهش و گردآوری «محمدرضادرویشی»

موسیقی ما - آلبوم موسیقی «موسیقی نواحی ایران ٦٤» شامل موسیقی بلوچستان، مَکُّران با اجرای «پهلوان بلند زنگشاهی» و «لعل‌بخش پِیک» با پژوهش، گردآوری ومتن «محمدرضادرویشی» توسط انتشارات ماهور به بازار عرضه شد.

منطقه‌ی مَکُران به سبب وسعت جغرافیایی، پیچیدگی زبان و گویش‌های بلوچی و نیز آیین‌ها و آداب و رسوم متنوع، موسیقی و ادبیات شفاهی گسترده و پیچیده‌ای دارد. آیین مالِد (پیرِ پَتَّر) متعلق به مَکُّران است؛ آیین گُواتی بسیار به‌ندرت درمنطقۀ سرحد؛ و مراسم دراویش نقشبندیه‌ی صاحبان در اطراف سراوان برگزار می شود؛ دراویش قادریه در مناطق ساحلی مَکُّران حضور داشتند و مهم ترین نوع موسیقی بلوچستان، یعنی «شائری» در ایرانشهر تا ساحل چابهار متداول بود. سازهایی که صدایشان را در این مجموعه می شنوید عبارت اند از سرود (قیچک)، تَمبورک و نَل (نِی). آواز در موسیقی بلوچستان فرم ها و گونه های مختلفی دارد، از جمله: لیلو (لالایی)، موتْک (مرثیه)، اَمبا (آوازهای دریانوردان)، نازینْک (آواز زنان در مراسم شادی)، غزل خوانی دراویش صاحبان، ذکرهای گُواتی (مراسم موسیقی‌درمانی)، سَوْت (ترانه های شاد مراسم عروسی) و شِئر (روایت های حماسی مذهبی، تاریخی و عاشقانه) که این گونه‌ی آخر، موضوع این مجموعه است. شئر به معنای روایت ها و منظومه های شفاهی قوم بلوچ است و شائر به معنای خوانندۀ قدرتمندی است که این روایت ها را به آواز و به‌خوبی و باقدرت می خواند. شائر در واقع حافظ فرهنگ، تاریخ و ادبیات قوم بلوچ است. در فرهنگ بلوچستان جایگاه هیچ کس بلندتر از شائر نیست زیرا او نگه دارندۀ هویت این قوم است و به همین سبب مردم گاه به او لقب «پهلوان» می دهند.

شائر تواناترین خوانندۀ بلوچ نیز هست. متن آوازهای شئر را داستان هایی با مضامین حماسی، تاریخی، اجتماعی، مذهبی و عشقی تشکیل می دهند. در یک داستان ممکن است دو یا سه مضمون از این مضامین در هم آمیزند. متن داستان ها به صورت منظوم و منثور است و تلفیق این دو نوع در موسیقی بر عهدۀ شائر است