«شایا اسدی» می‌گوید هنرجویانِ خارج از دانشگاه، نسبت به دانشجویان موسیقی بسیار پویاتر و با انگیزه‌تر هستند و دلیلِ آن، این است که ذهن دانشجویان موسیقی مدام درگیر کسب نمره و گذراندن دروس موسیقی و امتحان پایان ترم است؛ ولی هنرجویانی که خارج از دانشگاه هستند، دغدغه‌ی نمره و امتحان را ندارند و فقط به یادگیری عمیق موسیقی می‌پردازند. با این مدرس موسیقی و مدیر «آکادمی شایا اسدی» گفت‌وگویی انجام دادیم که از نظرتان می‌گذرد:

از چه زمانی موسیقی را شروع کردید؟

من از سال ۱۳۷۷ یادگیری موسیقی را با ساز سنتور  شروع کردم و تا ۱۷ سالگی مشغولِ یادگیری ردیف موسیقی ایرانی بودم و همیشه در گوشه ذهنم این نیاز را در خودم می‌دیدم تا دانشِ بیش‌تری در حوزه موسیقی پیدا کنم؛ در نتیجه تصمیم گرفتم وارد دانشگاه موسیقی شوم و پس از آن امکان مهاجرت به کشور ارمنستان را پیدا کردم. در ارمنستان با واقعیتی رو به رو شدم که اگر بخواهم دانش موسیقی یاد بگیرم و در آن عمیق شوم،‌نیاز به آشنایی به موسیقی کلاسیک دارم و بعد از آن زیر نظر اساتیدی چون سرگئی آقاجانیان علوم پایه موسیقی کلاسیک، تئوری سلفژ و هارمونی را فرا گرفتم و بعد از آن نزد هوانس میرزوئیان پایه گذاری رشته رهبری کر را گذراندم و بعد ساز پیانو را نزد کنستانتین نوریجانیان و تیگران مسروپیان فرا گرفتم و بعد از یک سال توانستم وارد رشته رهبری کر شوم. بعد از ۷ سال تحصیل،  موفق به دریافت دیپلم قرمز در رشته رهبری کر شدم که معادل با فوق لیسانس ممتاز در این رشته است . در ارمنستان همراه با گروه کر به اجرای آثار ایرانی با تنظیم سرگئی آقاجانیان پرداختم و قطعات دیگری از جمله کرال‌های کمیتاس را روی صحنه بردم. در سال ۲۰۰۸ فارغ التحصیل شدم و سال ۱۳۸۷ به ایران برگشتم.

آکادمی موسیقی شایا اسدی را چه زمانی تاسیس کردید؟

از آنجایی که رشته رهبری کر بیش‌ترین رویارویی را نسبت به رشته‌های دیگر با درس سلفژ دارد، تصمیم به تدریس درس سلفژ و تربیت شنوایی گرفتم و تا به امروز آن را در دانشگاه‌های مختلف تدریس کردم. مهر ماه سال ۱۳۸۹ آکادمی شایا اسدی را با هدف آموزش به مخاطبین جدی در موسیقی کلاسیک تاسیس کردم. در ایران هنرجویان و علاقه‌مندان موسیقی را می توان در دو دسته بندی کلی و بزرگ جای داد. دسته بندی اول هنرجویانی هستند که صرفا علاقه‌مند به موسیقی هستند و هدف‌شان از یادگیری موسیقی این است که در کنار حرفه اصلی آن را داشته باشند؛ اما در دسته بندی دوم هنرجویان و علاقه‌مندانی هستند که هدفی جدی در یادگیری موسیقی دارند و هدف انتخاب آنها از موسیقی، موسیقی‌دان شدن است و موسیقی را به عنوان حرفه اصلی زندگی خود انتخاب می کنند. در گذشته برای این دسته از هنرجویان مدرس و آموزشگاه نسبت به امروز کمتر پیدا می‌شد در نتیجه مانند خود من که در گذشته برای یادگیری یک درس جدی موسیقی چند ماه زمان می‌گذاشتم تا بتوانیم متخصص واقعی آن را پیدا کنم؛ ولی امروز این کمبود احساس نمی‌شود. جوانان تحصیل کرده و با سواد بسیاری از خارج از ایران به کشور بازگشتند و آماده برای تدریس در بالاترین سطح هستند. هدف من هم در بازگشایی آکادمی شایا اسدی برای این دسته از هنرجویان بود که قصد دارند موسیقی را حرفه‌ی اصلی زندگی خود قرار دهند و به اصطلاح می‌خواهند موسیقی دان شوند. در این آکادمی کارگاه‌هایی با عنوان‌های درسی در موسیقی کلاسیک و کلاسیک ایرانی برگزار می‌شود که برای مخاطبین این دسته می‌تواند بسیار مفید باشد.

مزیت این کارگاه‌ها نسبت به کلاس های آزاد در آکادمی شما چیست؟

مزیت این کارگاه‌ها نسبت به کلاس‌های آزاد موسیقی این است که در یک تایم کوتاه فشرده ولی در عین حال هدفمند مدرس مجاب می‌شود که مطلب مورد نظر عنوان کارگاه را آموزش دهد و از آن مهم تر هنرجو خود را مجاب می‌کند که در تایم کوتاه و معرفی شده نهایت تلاش و استفاده خود را برای یادگیری آن عنوان انجام دهد در نتیجه کارگاه‌ها می‌تواند پویاتر باشد و خروجی آن در دراز مدت موجب ساختن تفکری جدی در این زمینه شود. همچنین هنرجویان در این صورت نیازی نیست برای یادگیری عنوانی در موسیقی در کلاس آزاد و طولانی ثبت نام کنند تا در مدتی طولانی بتوانند به یادگیری آن عنوان دلخواه در موسیقی برسند. این کارگاه‌ها عنوان های مختلف دارد که هنرجویان می توانند هر عنوان دلخواه خود را انتخاب کنند و وارد کارگاه آن شوند و در کوتاه‌ترین زمان بتوانند آن عنوان در موسیقی را یاد بگیرند. نکته مفید دیگر این کارگاه‌ها این است که به شکل نیمه خصوصی با تعداد محدود برگزار می‌شود و هنرجویان می‌توانند با یک دیگر به همراه مدرس خود به بحث و تبادل نظر بپردازند.

وضعیت هنرجویان را چطور ارزیابی می‌کنید؟

جالب اینجاست که بگویم با هنرجویانی که در خارج از دانشگاه نسبت به دانشجویان موسیقی بسیار پویاتر و با انگیزه‌تر هستند. به نظر من بیش‌ترین دلیل این است که ذهن دانشجویان موسیقی درگیر کسب نمره و صرفا پاس کردن دروس موسیقی است و دغدغه اصلی آنها امتحان پایان ترم است؛ ولی هنرجویانی که خارج از دانشگاه هستند دغدغه نمره و امتحان را ندارند و فقط به یادگیری عمیق موسیقی می‌پردازند. البته باید این را بگویم که مخاطبین در دسته دوم یعنی علاقه‌مندان جدی موسیقی تعدادشان نسبت به گذشته خیلی بیشتر شده است که همین موضوع باعث خوشبینی در ارتباط با آینده موسیقی در کشورمان شده است.

حرف پایانی...

خطاب به دانشجویان موسیقی می‌گویم که هدفمندتر باشند و آینده‌ی بزرگ و درخشانی را در موسیقی برای خودشان هدف‌گذاری کنند و برای رسیدن به این هدف بزرگ از خودگذشتگی و پشتکار زیادی داشته باشند؛ چرا که برای رسیدن به یک اتفاق بزرگ کنار گذاشتن کارهای  کوچک و از خودگذشتگی لازم است.